Fan fiction [[ 镇魂 ]] by Res_Rei

[[ Don't Leave me here alone......again ]] Chapter 1: ได้โปรด อย่าไป

//สวัสดีค่า กลับมาอีกหนกับฟิกแนวเศร้าเคล้าน้ำตา รอบนี้ไม่มีหวานมากเท่าไหร่ มีแแต่เครียด (มันเข้ากะสถานการณ์ตอนนี้มั้ยเนี่ย) รอบนี้คือแนวที่ถนัดเลยค่ะ เศร้าล้วนแทบไม่มีหวานผสม ไม่สิบแปดนะจ้ะ ขออภัย55555

//เป็นตอนต่อของฟิกหลังจบ [[พบกัน....อีกครั้ง]] นะค่ะ แนะนำให้อ่านมาก่อนจะได้เข้าใจเซตเรื่องได้ง่ายขึ้น อ่านแยกก็ได้ แต่คุณจะงงเลยอ่ะค่ะ จริงๆหลังจากเพิ่งดูตอนจบแบบมีซับบนยูทูปเราเพิ่งรู้ว่า ตี้ซิงกับโลกมนุษย์แยกกันแล้วฉู่เกอบอกว่าจะไม่เกี่ยวกัน แต่หน่วยดันยังอยู่ แล้วตอนท้ายๆฉู่เกอก็หายอีก 55555 เอาเป็นว่า ผ่านไปสิบห้าปีตามเซตเรื่องเราตอนแรก คงจะเปิดประตูกันอีกรอบ ไปมาหาสู่แบบมีระบบ แล้วฉู่เกอก็ยังอยู่ (กลับมาหาละกัน) กับเสี่ยวกัวแล้วกันเนอะ 55555 คือคงเซตเดิมของเราไว้แหละ อิอิ

//งั้นถ้าถามว่าทำไมถึงเขียนพล็อตนี้ทั้งๆที่ก็เหมือนกับเขียนซ้ำกับอันที่เคยเขียนไปแล้ว (ประเด็นเดียวกัน) อาจจะเพราะเรายังไม่ค่อยพอใจกับฉากที่ทั้งสองคนเจอกันเท่าไหร่ เรารู้สึกว่าเรายังเขียนประเด็นที่เราอยากใส่ไม่หมด 555555 ก็เลยกลายเป็นพล็อตนี้ที่หน้าตาคุ้นๆขึ้นมา แต่เราใช้แค่ประเด็นนะคะ อันที่เราอยากจะเขียนจะอยู่ช่วกลางๆท้ายๆนู่น อย่าเพิ่งเบื่อกันน้า เพราะเราใส่สิ่งที่เราอยากจะเขียนลงไปเยอะมากเลย

//ฟิกนี้เราก็ให้หลายตัวละครร้องไห้อีกแล้ว ทำใจกับเรานิดนึงนะคะ สารภาพว่าเราชอบผู้ชายร้องไห้ค่ะ 555555 (เราเบื่อละครและการ์ตูนที่ผู้หญิงต้องร้องไห้มากกกก) แต่เราคิดว่าเพราะประเด็นของมันค่อนข้างจะเป็นประเด็นที่ส่งผลกับความรู้สึกของทุกตัวละครมาก เลยร้องไห้กันเป็นว่าเล่นเลย 555555 อย่าตบเค้าาาาา เค้ารักทุกตัวน้าาาาา เก้าแค่ชอบปู้จายมีน้ำตา ///โรคจิต โดนตบคว่ำ 5555

//เมี่ยนจะบทเยอะหน่อยนะคะ เพราะตอนพิเศษรอบที่แล้วเราตันสนิทจริงๆเลยเขียนให้น้องได้ไม่เยอะ ชดเชยอันนี้ละกัน 55555