Fan fiction [[ 镇魂 ]] by Res_Rei

[[พบกัน อีกครั้ง.....]] Special Chapter

______________

จ้าวอวิ๋นหลานค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆเมื่อรู้สึกตัว ภาพเพดานคุ้นตาตรงหน้าทำให้เขารู้ว่าเขาเพิ่งตื่นอยู่บนเตียงในห้องของเขาเอง แสงนีออนสีขาวจางๆของโคมไฟสูงหัวมุมข้างเตียงในความมืดบ่งบอกว่าตอนนี้คือเวลากลางคืน จ้าวอวิ๋นหลานที่เบลอจนนึกไม่ออกในทันทีว่าเขามานอนอยู่ที่ห้องได้ยังไง พยายามนึกย้อนกลับไปว่าสิ่งสุดท้ายที่เขาจำได้คืออะไร

ใบหน้าของใครคนนึงลอยเข้ามาในหัวของเขา

นัยน์ตาโศกหลังกรอบแว่นที่เต็มไปด้วยน้ำตา

เสิ่นเว่ย เสิ่ยวเว่ยของเขา!

เสี่ยวเว่ยของเขาอยู่ที่ไหน!

ร่างสูงลุกพรวดขึ้นจากเตียงอย่างตระหนกเมื่อความคิดเดียวของเขาตอนนี้คือหาตัวเสิ่นเว่ย จ้าวอวิ๋นหลานเตรียมกวาดขาพุ่งออกจากเตียงเพื่อไปทำอะไรสักอย่างที่จะทำให้เขาเจอเสิ่นเว่ยได้เร็วที่สุด แต่ยังไม่ทันจะได้ขยับไปไหน ความรู้สึกที่มือซึ่งอุ่นจนร้อนกำลังกุมอะไรบางอย่างอยู่โดยไม่ปล่อยก็กลับเข้ามาในมโนสำนึกของจ้าวอวิ๋นหลาน

ใบหน้าตื่นตระหนกหันขวับไปหาต้นเหตุที่ทำให้เขาลุกไปไม่ได้ดังใจ ก่อนที่นัยน์ตาคู่คมซึ่งปรับสภาพเข้ากับแสงไที่ไม่สว่างนักในห้องได้แล้วต้องพบกับภาพที่เขาอยากเห็นที่สุด

ร่างสูงแต่เตี๊ยกว่าเขาเล็กน้อยของเจ้าของนัยน์ตาโศกที่เขาเฝ้าถวิลหามาทั้งชีวิตกำลังหลับอย่างสงบอยู่ข้างกายเขาด้วยสีหน้าผ่อนคลาย มือขาวสะอาดของเสิ่นเว่ยยังคงกุมมือของจ้าวอวิ๋นหลานเอาไว้แน่นเหมือนกับภาพสุดท้าในความทรงจำก่อนที่เขาทั้งสองจะสลบไป ความอุ่นชื้นเหงื่อที่มือเป็นเครื่องยืนยันที่จ้าวอวิ๋นหลานแน่ใจว่าตั้งแต่สลบไปพวกเขาทั้สองคนยังไม่ได้ปล่อยมือออกจากกันเลย

แล้วพวกเขากลับมาที่นี่ได้ยังไง

จ้าวอวิ๋นหลานมองไปรอบๆห้อง ก่อนสายตาจะไปสะดุดอยู่กับกระดาษโน๊ตที่วางอยู่ข้างโต๊ะหัวเตียง มือข้างที่ว่างเอื้อมไปหยิบกระดาษโน๊ตมาอ่าน เขาจึงได้รู้สาเหตุ