I'M ALİVE † Hyunmin

İ

Seungmin'in ağzından

Voleybol antrenmanından yeni çıkmıştık ve antrenör yüzünden aşırı yorulmuştum. Ama neyse ki onu düşünüp midemi bulandırarak zaman israfı yapamazdım. İlerdeki banka oturdum, gözlerimi kapadım ve kafamı arkaya yasladım. Bir süre sonra bacaklarımda bir ağırlık hissetmemle gözlerimi açtım. Kucağımda bir adet sürtük gördüğümde hiç şaşırmamıştım, yalnızca iğrendim. Eunji'di

"Oppa~ çok yorulmuşsun sana masaj yapmamı ister misiin? " deyip bana sarıldı.

"Eunji kucağımdan kalkman için 3 saniyen var. 3,2 ve" Ben bir demeden kucağımdan indi.

"Ama oppa~" O tek kelimeyle tanımlanırdı. Sürtük.

"Eunji senin yavşayacağın başka insanlar yok mu?"

"Seungmin oppa ~alınıyorum ama ~ sen benim için teksin." Aegyo yaparak konuşması beni iyice deli etmişti.

"Aaa ordaki Lee Felix değil mi ? " Dememle birlikte koşarak felix'e doğru adımladı.
.
.
.
Woojin hyung ve Jeongin'i bekliyordum. Eunji'nin Felix ile uğraştığını gördüm, Felix'in yüz ifadesini görünce ufak çaplı bir kahkaha attım. Herhalde Felix Eunji'ye kötü bir şey söylemişti. Eunji okulun içine doğru koşmaya başladı. Bu çocuk Hyung'un yani Hyunjin'lerin grubundan en garibiydi. İster istemez Hyunjin'i düşünmeye başladım. O yakından bakınca çok yak- yani nankördü. Kesinlikle öyleydi. Etrafım karanlık olunca düşüncerimle ayrıldık. Gözümün üstündeki eli tuttum. Arkamı döndüm. Jeongin'di. Çok enerjik bir şekilde,

"Hyuuuung n'aber " dedi ve yanıma oturdu. Ellerimle iki yanağını da sıktım.

"Jeonginnieeeee~" anlaşma şeklimiz buydu. O en küçük olduğundandır herhalde. Jeongin'in yanaklarını bırakıp önüme döndüm. Hyunjin'in bana baktığını gördüm. Tepki vermeden
- en azından çalıştım -kafamı çevirdim.

"Woojin Hyung nerde ?"

"Büyük ihtimalle Chan hyung'un yanındadır." Çalan telefona baktım, arayan babamdı. Junho babam. Açtığımda sesi biraz sinirli çıkıyordu.

'Seungmin eve gel hemen önemli bir konu konuşmamız gerek! '

'Ama, peki... ' Junho babamı ilk defa bu kadar sinirli görüyordum. Genelde sinirli olan Sungjoo babam olurdu. Jeongin'in bana yönelttiği soruyla kendime geldim.

"Ne oldu ?"

"Benim eve biraz erken gitmem gerek. Sen Woojin hyung'u bekle."

"O-oh  tamam."
.
.
.
Yürümeye başladım. Hyung bana bakıyordu. Okulun kapısı onların oturduğu yere yakındı. Yanlarından geçerken "Selam" dedim kısaca. Woojin Hyung'un da orada olduğunu fark ettim.

"Nereye? "

"Babam aradı, eve çağırdı erken gideceğim biraz. Jeongin'e seni beklemesini söyledim. Hyung git bir bak istersen." Hyunjin'in yüz ifadesinden anlaşıldığı üzere her ne kadar 'cehennemin dibine git' diye geçirsede içinden,

"Benimde gelmeme gerek var mı ? " diye sordu. Kafamı çekingence hayır anlamında salladım. Siz eğlencenize bakın dedim ve gittim.

  Hyunjin'in ağzından
.
.
.
Biz Jisung ve Chan Hyunglarla otururken önümüzden Seungmin geçiyordu ki Woojin onu durdurdu ve nereye gittiğini sordu. Babalarımızın onu çağırdığını söyledi. Ona gelmeme gerek var mı dediğimde ise yere bakarak kafasını salladı. Benden korkar gibi olmasını sevmiyordum ama o hep öyle davranıyordu.

Seungmin bizim yanımıza geldiğinde biraz endişeli gibiydi ve kendinde korunma isteği uyandırıyordu. Bide masum falan ya- ne diyorum ben ya hepsi Jisung'un bana yedirdiği cheescake yüzünden olmalı. Ona olan gıcıklığım bir yana acaba neden onu çağırdılar? Beni çağırsalar normal gelirdi. Her bok benden çıkıyor, ayrıca her zaman kavga ediyordum bu yüzden bir kaç defa uyarı almıştım. Ama artık öğretmenler de biliyorlar nedenini, nasıl bir ailede yetiştiğimi biliyorlar ve o yüzden daha sakin karşılıyorlar, hatta bazen benim sinirlenmemem için Chan hyungla birlikte bir ders dışarda kalmama göz yumuyorlardı. o yüzden beni çağırmaları gerekiyordu. Seungmin'e yine sinir oldum. Benim rolümü çalmıştı.
.
.   
.             
From: Hyunjin's Mind

Rolünümü çalmış. Kendimi avutma şeklin bu sanırım .Masum olması falan garip çünkü. Koruma isteğiymiş, götüm.