Hulyo 19, 2014
Nagising na ako ng bandang alas-8, pero bumangon ako ng bandang quarter to nine. Binuksan ko kaagad ang laptop at nag-FB ako. Marami-rami na kaagad ang bumati sa akin. Pero, si Emily ang unang nagtext message sa akin.
Thirty-four years na ako sa mundo. Ang bilis ng panahon. Andami ko na ring pagsubok na napagtagumpayan at sinukuan. Marami na ring karanasan ang nagpahina at nagpalakas sa akin. Napakarami na rin akong laban na napanalunan at pinatalo. Gayunpaman, patuloy pa rin akong umaasa na balang araw nakakamit ko ang pangarap na minimithi ko. Masaya na ako dahil unti-unti ko nang nagagawa ang mga gusto ko, gaya ng pagsusulat. Dati-rati ay hanggang sa notebook lang ako o kaya sa likod ng bond paper na may sulat na, ako nagsusulat ng mga akda ko. Ngayon, direkta na sa internet. Wala na akong takot na baka mawala, mabasa, masunog o manakaw. Napakagandang pagkakataon para maabot ko ang pangarap ko.
