Hanımdan Ağa(Tamamlandı)

Hanımdan Ağa-4

👆Ali baran-Sevdan yere batsın...(mutlaka dinleyin)

Iyi okumalar♥

******

👉Yaralı ama güçlü kadınlara ithafen...💕

"Hanımağam kahveniz soğudu yenisini yapayım."deyip ayağa kalkan zelali,

"Gerek yok senle konuşmam lazım."deyip oturmasını sağladım.

"Tabi hanımağam buyrun."

"Zelal,Hasan ağabeyin oğlu Amedi tanıyor musun?"

Hafiften kızıla boyanan yüzüyle utangaçca cevapladı. "Tanıyorum"dedi sesi fısıltı gibi çıkmıştı.

"Eğer senin de gönlün varsa Ahmed senle evlenmek istiyo."
Dün yanıma gelip utana sıkıla söylemişti.Hasan en güvendiğim adamdı sağ kolumdu.Amedde onun oğluydu gayet efendi düzgün bir adamdı.

"Şey"dedi kıpkırmızı olurken

" Utanma zelal,bunda utanacak birşey yok.Telli duvakli gelin olacaksın.Tabi gönlün varsa?"

"Vardır hanımağam."dedi.
kafasını yere eğerek. Elimi çenesine koyup kafasını kaldırdım.

"O baş yere eğilmeyecek!Ayıp değildir sevmek.Amedle konuş babasına söylesin en kısa zamanda istemeye gelsinler.Istemeden kız verecek değiliz."dememle boynuma sarıldı. Ağladığını belli eden boguklukta

"Sağolun hanımağam.Babasının bile köpek yerine koymadığını yanınıza aldınız.Şimdide evlendirceksiniz.Bana fikrimi soruyorsunuz.Allah size uzun ömür versin,sayenizde insan olduğumu hatırladım."

Bende ona sarılıp
"Ağlama zelal!Sen benim kardeşim sayılırsın.Kardeşler arasında böyle şeylerin lafı olmaz bilmez misin?"dedim uzaklaşarak.

Zelal tam birşey diyecekti ki koşarak hasan geldi. Nefes nefese

"Hanımağam fırat ağa geldi,sizle konuşmak ister."

Bogazimdaki düğümü yok sayıp sertçe yutkundum.

"Tamam avludaki cardağa oturup beklesin geliyorum."dedim. Sesimi güçlü çıkarmaya çalışarak.

Hafif kararan havaya bakıp sertçe bir soluk çekip avluya doğru adımladim.Attığım her bir adımda boğazıma düğüm olup kaldı birşeyler. Ama ben acıya alışkındım.Içimdeki fırtınalara rağmen başım dikti.Çünkü bir kere dağılırsam bir daha toplanamazdim.

Karşımda ki adamın bana dikmiş olduğu yeşilin en güzel tonu olan gözleri karanlıkta bile ışıl ışıldı.

Eski berfin olsa bu gözler uğruna can verirdi.Ama birlik olup gömmüşlerdi onu.

Buruk ve silik bir tebessümle yanına vardım. Yeşil gözlerini benden biran olsun ayırmadan özlemle gülümsedi.

"Seni çok özledim kardelenim." (Berfin kardelen demek) deyip sarilacaktı ki geriye doğru adımladım.

Sert çıkan sesimle
"Ne diyeceksen de sonra git fırat ağa."

"Berfin neden böyle yapıyosun.Ben senin için döndüm geri."

"Gitmeseydin yanımda dursaydın dönmek zorunda da kalmazdın.Ne bekliyordun?Boynuna atlamami mi?"

"Kardelenim."diyecekken gür bir sesle bağırdım.

"Hasan,Fırat ağayi şehrin sonuna kadar yolcu edin."deyip arkamı döndüm.Gözümden akan bir damla yaşı sertçe sildim.Yanıma telaşla gelen zelale

"Ben yatıyorum.Önemli birşey olmadıkça rahatsız etmeyin."

"Ama kahvaltıyla duruyorsunuz."desede

"Ben bugün yeterince doydum."diye mırıldanip odama çıktım. Kitledigim kapiyla odadaki banyoya koştum.Kimsenin sesimi duymasını istemiyordum.Ne de olsa ben güçlü hanım agaydim.Hah! Kendimi yere atıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Nefesimi zar zor almaya başlamıştım.

Tam beş yıl önce baran ağabeyim, zilanın ağabeyini vurunca kan davası başlamıştı.O zamanlar Firatla konuşuyorduk.Sevdaliydik yani en azından ben öyleydim.Kan davası olayını duyunca ardina bakmadan"ben canımı yolda bulmadım."deyip gitmişti.

Ve şimdi utanmadan senin için geldim diyordu.Yastığıma damlayan gözyaşlarımla yorgunluktan gözlerim kapanmaya başladı.Yüreğim, hafif bir siziyla kendini belli ederken.....

Bölüm benden yorumlar sizden.Hadi bakalım....♥