Anonim

3.3

Yeni bölüm geç geldi ama kusura bakmayın. Sınav geçti biraz kafa dağıtmam lazımdı. Okula alışıyorum biliyorsunuz. Hacettepe geldi diye çok üzülmüştüm ama harika bir okul.Neyse sizi bölüme alıyorum. Love u all.

Eylül: Günaydın, biliyorum uyuyorsun ama ben yazmak istedim yine de.

Eylül: Sana sabahları yazma dedim sözümü dinledin.

Eylül: Hanımcılık kazanacak.

Eylül: Karşıma çıkmana son 17 gün.

Eylül: Umarım kaçmazsın.

Eylül: Neyse ben kaçtım. Servise geç kalmak istemiyorum.

Okula geldiğimde Nihan'ı gördüm, kapıda arkadaşlarıyla konuşuyordu. Tıpçıya çok yaklaşıyordum. Ama çizdiğimiz sınırı maalesef ki geçemiyordum.Eğer şimdi Nihan'ı araştırsam onu da bulacaktım ve eğer ben böyle yaparsam bana güveni kalmayacktı. Çünkü bir nevi söz vermiştim. Kafamı daha çok bulandırmamak adına direk geçtim. Sınıfa varır varmaz kitaplarımı çıkardım. Ne kadar soru o kadar net demekti. Önümdeki süreyi olabildiğince iyi değerlendirecek ve Tıpçı'nın da iyi değerlendirmesine yardımcı olacaktım. Az kaldı dedim kendime. Birkaç ay sonra tamamen özgür olacaktım. 3. teneffüse kadar ara vermeden ders çalıştım.

Tıpçı: Günaydın, canımın içi.

Tıpçı: Üzgün bir şekilde söylüyorum ki,

Tıpçı: Bugün konuşamayacağız.

Tıpçı: Çalışma planı çıkardım, Hacettepe için günde en az 12 saat çalışmam gerekiyor.

Tıpçı: Ondan ipucunu erken vermeye geldim.

Eylül: Söyle bakalım. Neymiş bugün öğreneceğim şey ?

Tıpçı: Geçen yıl matematik klübünün başkanıydım.

Eylül: Evet uzak durduğum tek klüp dsldlsapdl .

Tıpçı: Bildiğim için söyledim :D.

Tıpçı: Ben gideyim artık,

Tıpçı: Seni seviyorum,gün ışığım.

Tıpçı: Yarın görüşürüz.

Eylül: Görüşürüz güzel çocuk.

Tıpçı yokken kendimi boş hissetmeye başlamıştım. Ama bu yıl kazanmalıydı. O olmadığı için ben de tüm gün ders çalıştım. Ve kafam rahat bir şekilde uyudum.

**

Tıpçı: Eylül,

Tıpçı: Ben bugün karşına çıkma kararı aldım.

Tıpçı: Lütfen tam 10'da aşağı in.

Tıpçı: Seni apartmanın önündeki ağacın altında bekliyor olacağım.

Mesajı alır almaz yerimden kalktım. Ne oluyordu anlamadım,daha 16 gün vardı ve o birden karşıma çıkmak istiyordu. Yataktan sıçradım ve pijamalarımı çıkarıp eşofmanlarımı giydim. Dokuzu elli altı geçiyordu. Aşağı inene kadar anca 10 olurdu. Anneme haber verip ayakkabılarımı giydim. Heyecandan ölecek gibi hissediyordum. Birisini görmeden ona tutulunur muydu ? Oluyormuş. Tıpçının şu an beni beklediğini bilmek kalbimin daha hızlı çarpmasına sebep oluyordu. Apartmanın kapısını açarken tir tir titriyordum. Buradaydı ve beni bekliyordu. Onu ilk arkadan gördüm. Kafasını yavaşça çevirdi. Nefes alamadım, oydu. Benim dibimdeydi, benimle konuşmuştu. Aptal ben hiç fark edememiştim ama ona kızmadım. Ne diyeceğimden tereddütlü bir şekilde yanıma geldi. Ve ben kendimden asla beklemediğim bir şey yaptım. Onu öptüm.

Artık olması gereken bir şeydi bence. Umarım bana kızmamışsınızdır. Hepinizi seviyorum. Vote ve yorumları unutmayın lütfen.

Tıpçı instagram: bevren.bulut