พาคิณพาร์ท............
"พาคิณไปกินข้าวด้วยกันมั้ย" ผมหหันไปมองสายน้ำ ผญ ที่ตามผมตลอดตั้งแต่วันแรกที่เข้าเรียนแล้ว ทั้งๆที่เรียนคนละสาขาแต่สาขาเราสองคนกลับเรียนร่วมกันเกือบทุกคลาส แต่ตอนนี้มีคนคนนึงที่ผมสนใจ
"สายลมไปด้วยกันมั้ย" ผมหันไปถามสายน้ำพวกเธอเป็นแฝดที่ต่างกันไม่ว่าจะหน้าหรือนิสัย ผมถามทั้งๆที่รู้ว่าสายลมไม่มีทางไปกับสายน้ำแน่ๆ
"ถามทำไมหรอ เอ่อคิณชอบลมหรอ" เธอถามด้วยหน้าเจื่อยๆ น่าขำสิ้นดีผมเนี้ยนะจะชอบยัยนั้น
"ป่าวหรอก ถามเพราะเห็นว่าพวกเธอเป็นแฝดกันไง" ผมพูดเลี่ยงแต่จริงๆผมต้องการตีสนิทยัยนั้นเพราะผมมีจุดประสงค์บางอย่าง
"ออๆ งั้นเดี๋ยวเราถามลมก่อนนะว่าจะไปด้วยกันมั้ย" ในขณะที่สายน้ำจะเดินไปถามสายลมก็เดินมาทางเราพอดีเลยแฮะ
"ไม่ต้องถาม ฉันไม่ไป ขอตัวนะ" ยัยนี้เหวี่ยงได้ใจไปมั้ยเนี้ย แต่จู่ๆก็มีเหมือนรุ่นพี่มารอเธอที่หน้าห้องเรียนตอนนี้คนในห้องเริ่มนินทาเธออีกแล้วสินะ เธอนี้มีแต่เรื่องฉาวๆจริงๆเลย
"เอ่อคงเป็นแฟนใหม่ของลมละมั้งเนี้ย เฮ้อน้ำไม่ชอบที่ลมทำตัวแบบนี้เลย" จู่ๆสายน้ำเธอก็พูดขึ้น แต่ผมกลับรู้สึกว่าสายน้ำไม่ได้รู้สึกเหมือนที่พูดเลยสักนิด แต่ก็ชั่งเหอะ ผมไม่ตอบอะไรเธอแล้วเดินออกจากห้องมาเลยเพราะผมต้องตามหายัยสายลมซะหน่อยแล้ว แฟนงั้นหรอ หึ ไปแกล้งซะหน่อยคงไม่เป็นไร
"นี้เลิกยุ่งได้มั้ยพี่ หนูไม่ได้ชอบพี่" เสียงยัยนั้นหนิ ผมรีบเดินตามเสียงจนไปเจอเธอกับรุ่นพี่ที่มารอเธอยื่นทะเลาะกันหน้าห้อง
"แต่พี่ชอบน้องจริงๆนะครับ คบกับพี่นะสายลม"ผมอยากจะขำกับท่าทีที่รุ่นพี่คนนั้นทำจริงๆคุกเข่างั้นหรอ น่าตลกสิ้นดี
"เห้อ พี่แค่อยากเอามากกว่า เลิกตอแหลเหอะพี่" ผมอึ้งไปนิดๆที่ยัยนั้นพูดออกมาตรงๆแบบนั้น
BẠN ĐANG ĐỌC
[1]Destiny of love (end)
Fanfictionพรหมลิขิตมักสร้างเรื่องราวมากมายที่ทำให้คนสองคนมาบรรจบพบรักกันเสมอ