[1]Destiny of love (end)

ตอนที่20 (ฟรุ๊ต-วิน)

อัศวินพาร์ท........

ห้าวันแล้วครับที่ฟรุ๊ตโกรธผม คือเธอโกรธผมนานไปแล้ว ไม่เห็นใจคนง้อเลย

"หนูฟรุ๊ตจ้า วันนี้ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย"
ผมหันไปพูดพรางทำตาปริบๆ

"ไม่" ตอบมาไม่เห็นใจคนง้อเลย

"ฟรุ๊ตจ้า หายงอนนะๆนี้จะครบกำหนดครบอาทิตย์นึงที่พี่จะพาหนูไปกินติมแล้วนะ พี่พาไปกินวันนี้เลยดีมั้ยนะ" ผมพยายามพูดหลอกล่อเธอทุกวิถีทาง

"ไม่"

"ฟรุ๊ตครับ คนดีพี่ขอโทษนะนะนะ" ผมจับมือเธอขึ้นมาถูกับหน้าตัวเอง คือน้องไม่ไปไหนมาไหนกับผมเลยมีแต่ผมที่ตามน้องแถมยังโดนน้องเมินอีก

"ไม่" พูดเป็นคนเดียวรึไงวะ

"ฟรุ๊ตโกรธพี่หรอ"

"ไม่ เห่ย นี้พี่หลอกฟรุ๊ตหรอ" ผมยิ้มออกมานิดๆ

"หลอกไร ไปกินติมกันถ้าฟรุ๊ตไม่โกรธพี่"
ผมตัดสินใจลากน้องไปเองซะเลยเล่นตัวดีนัก เพราะผมว่าห้าวันที่ผ่านมาผมกับน้องเราอยู่ห่างกันมากไปแล้ว

จบพาร์ท

ฟรุ๊ตพาร์ท.........

อะไรคืองอนอยู่แล้วโดนลากมาที่ร้านไอ
ติมคือต้องหายงอนหรอ

"คิดไรอยู่ไอติมมาแล้วรีบกินเร็วเดี๋ยวจะละลาย" พี่วินพูดพรางยิ้มกว้าง

"คือฟรุ๊ตต้องหายงอนพี่ว่างั้น" ฉันพูดขึ้นทำเอาคนตรงข้ามยิ้มอย่างกวนๆส่งมาให้ฉัน

"ใช่แล้วคร้าบบบบ กินนะครับจะได้กลับห้องกันคิดถึงจะแย่แล้ว" เค้าพูดแล้วนั่งจิบกาแฟร้อนตัวเองแล้วมองไปรอบๆ หายก็ได้วะ

"เห้ยนั้นมันใช่สายลมปะ" พี่วินพูดอย่างตกใจทำให้ฉันรีบเงยหน้าจากไอติมขึ้นมามองคือใช่จริงๆด้วย เธอมากับต้นกล้า
นี้เธอหายไปเกือบเดือนแล้วนะ

"ฮัลโหลมึงรีบมาที่ห้างx2xด่วนๆเลย สายลมอยู่ที่นี้กับไอ้กล้า" เสียงของพี่วินดังขึ้นต้องโทรบอกพาคิณแน่ๆ แต่จะว่าไปเรื่องของพาคิณกับสายลมก็ดูงงๆดีเหมือนกันนะ

"พี่โทรหาคิณหรอ" ฉันถามทั้งๆที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว

"ครับ เรากินกันต่อเถอะ นั้นเป็นเรื่องของพวกเค้าให้เค้าจัดการกันเอง" พี่วินพูดพรางยิ้มออกมาให้ฉันนิดๆแล้วจิบกาแฟต่อแต่ว่าสายลมกับพาคิณมีเรื่องอะไรกันนะ แต่ชั่งเหอะมันคงจะจริงว่าคงเป็นเรื่องของเค้า ตอนนี้ฉันแค่มีพี่อัศวินอยู่ด้วยก็พอแล้วละ

#ต่อไปจะเป็นพาสของสายลมแล้ว นางจะมาแล้วอดใจรอกันน๊าาาา ฝากโหวต เม้น ด้วยนะคะคนดี