[1]Destiny of love (end)

ตอนที่9

ฟรุ๊ตพาร์ท.................

ฉันโดนไอ้พี่อัศวินนี้ลากไปมาหลายชั่วโมงแล้วนะเนี้ย เค้าจะลากฉันไปไหนนักหนาก็ไม่รู้ยังดีที่ยังมีสายลมกับพาคิณมาด้วย

"นี้คือคู่มึงไม่มีที่ไปแล้วหรอวะ" นั้นไงละ
พี่วินกับคิณทะเลาะกันอีกแล้ว นี้ฉันพึ่งรู้มาว่าสองคนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องกันด้วย ไม่อยากจะเชื่อ

"ก็ผมอยากไปกับฟรุ๊ต ใช่ปะลม" คิณหันไปถามลมเหมือนสองคนนี้จะสนิทกันมากขึ้นแล้วหรอวันนั้นยังเหมือนทะเลาะกันอยู่เลย วันนี้ก็เหมือนจะทะเลาะกันด้วยหนิ

"อืม" ลมตอบสั้นๆแล้วยิ้มให้ฉันนิดๆ แต่หน้าเธอนี้สิไปโดนใครตบมาก็ไม่รู้

"ลมหน้าเธอ...." ฉันอยากถามแต่เธอกลับยิ้มมาให้แทน

"ไม่มีอะไรหรอก แค่นี้เอง" เธอพูดพรางลูบแก้มตัวเองเบาๆ

"อวดเก่ง เจ็บก็บอกว่าเจ็บ แค่บอกมันไม่ตายหรอก" ฉันหันไปมองคิณที่บ่นออกมานิดๆ

"พูดมากวะ เดี๋ยวก็ไม่ช่วยซะหรอก" ลมจะช่วยอะไรคิณนะ แต่ฉันยังไม่ทันได้ถาม จู่ๆพี่วินก็ใช้จังหวะที่สองคนนั้นทะเลาะรีบลากฉันออกมาอย่างรวดเร็ว ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงยอมออกมาตามเค้าง่ายๆขนาดนี้

"ไอ้คิณนี้แมร่งอย่างกับปลิง ฟรุ๊ตไปหว่านสเน่ห์ใส่มันอีท่าไหนเนี้ย" ผช ข้างๆฉันถามด้วยอาการหอบๆ

"ถ้าพี่ให้ฉันคู่กับคิณก็จบละ จะได้ไม่ต้องหนีเค้า" ฉันพูดด้วยหน้าตายเพราะเกิดอยากแกล้งคนตรงหน้าขึ้นมา

"นี้!!! อย่ามาพูดแบบนี้นะ พี่ไม่มีทางให้เราใกล้ชิดกับไอ้คิณเด็ดขาด" เค้ากำลังโมโหแบบจริงจังมันทำให้ฉันยิ่งนึกถึงเมื่อก่อนเวลาที่เราเคยคบกัน

"นี้ นี้ ฟรุ๊ต ฟรุ๊ตครับ" ฉันสะดุ้งนิดๆนี้ฉันมัวแต่เหม่อนึกถึงเรื่องบ้าอะไรเนี้ย

"คะ ว่าไงพี่" ฉันพยายามถามด้วยน้ำเสียงให้ปกติที่สุด

"เหม่ออะไรเรา" เค้าถามพรางลูบหัวฉันเบาๆ

"ป่าวซะหน่อย พี่เราไปกินข้าวกันเถอะ หิวละ"ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วดูเวลานี้ก็จะบ่ายละ ฉันควรไปกินข้าวได้แล้ว

"ไปสิ แต่ว่าคงต้องไปกินที่โรงอาหารนะเพราะมันคือกฏ" ฉันพยักหน้าแทนคำตอบเพราะรู้อยู่แล้ว เพราะกฏวันนี้ห้ามออกจากนอกมอจนกว่าจะจบกิจกรรม
.
.
.
.
.
.
.

ตอนนี้ฉันกำลังใจจดใจจ่อกับข้าวมันไก่ที่แสนอร่อยของฉันแต่ไอ้พี่วินทำไมมันต้องมาจ้องกันด้วย

"พี่จะจ้องอะไรหนักหนาเนี้ย ไม่กินข้าวรึไง"  ฉันชะเง้อมองจานข้างเค้าที่แทบไม่ยุบเลยก็เค้าเล่นจ้องฉันกินข้าวอยู่กันแหละ แล้วแถมยังต้องมานั่งข้างๆกันเพราะเชือกอีก

"ก็หนูฟรุ๊ตน่ารักอะ" นั้นไงเค้าหยอดอีกแล้ว

"หุบปากไปเถอะน่า" ฉันรีบพูดห้วนๆเพราะเค้ากำลังจะทำให้ฉันเขิน

"พี่วินขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยคะ" ฉันหันหลังไปมองเด็กปี1แต่น่าจะคนละคณะกับฉันที่กำลังเข้ามาขอถ่ายรูปกับพี่วิน

"คือว่าตอนนี้พี่ไม่สะดวกอะครับ พอดีพี่ทานข้าวกับคนพิเศษอยู่ ขอโทษด้วยนะครับ" เค้าปฏิเสธ ผญ พวกนั้นแถมยังบอกว่าฉันเป็นคนพิเศษอีกหรอ ห้ามเขินนะฟรุ๊ต หุบยิ้ม ห้ามยิ้มห้ามยิ้ม

"จะยิ้มก็ยิ้มเถอะครับคนสวย" หน้าพี่วินเข้ามาใกล้ฉันแถมยังทำหน้าทะเล้นอีก

"ใครยิ้ม ไม่มีซะหน่อยกินข้าวไปเลยนะไอ้พี่บ้า" ฉันเอื่อมไปหยิบช้อนของจานพี่วินแล้วยัดข้าวปากเค้า แซวจังวะแค่นี้ก็เขินจะแย่แล้วมั้ยละ

#มาลงให้อีกตอนแล้วนะค่าาาาา
ฝากโหวต เม้นด้วยนะคะ