[1]Destiny of love (end)

ตอนที่11

ฟรุ๊ตพาร์ท......

ในที่สุดกิจกรรมบัดดี้วันนี้ก็จบลงสักที เล่นเอาฉันใจเต้นไปหลายรอบอยู่เหมือนกันก็เพราะไอ้พี่วินนั้นแหละ

"กิจกรรมผ่านไปเร็วเนาะ ไม่อยากให้จบเลย" ไอ้พี่วินพูดอยู่ข้างๆหูฉัน

"เร็วกับผีอะดิ" คิณพูดพรางจ้องมาที่พี่วิน

"หุบปากไปเลย ฟรุ๊ตวันนี้ไปกินข้าวกันเถอะ" พี่วินกำลังจะลากฉันอีกแล้วแต่จู่ๆคิณเองก็จับมืออีกข้างฉันไว้ ตอนนี้คนรอบๆเริ่มมองมาที่เราสามคนแล้ว ฉันไม่ชินกับเหตุการแบบนี้เลย

"ฉันไปด้วย" คิณน่าจะพูดกับพี่วินแต่ทำไมเค้าต้องมองมาที่ฉันแบบนี้

"ไม่ กูไม่ให้ไป" พี่วินพูดขึ้นเสียงดังพอสมควรตอนนี้คนรอบๆเริ่มซุบซิบกันไปหมด

"นี้เบาๆกันหน่อยดิ เค้ามองกันทั้งมอแล้ว" ลมวิ่งเข้ามากระซิบเพื่อให้แค่เราสามคนได้ยิน

"สายลมเธอต้องไปด้วยกับพวกเรา" พาคิณหันไปพูดกับสายลม แต่ทำไมหน้าสายลมมันดูแดงกว่าเมื่อเช้าอีกวะ

"ไปก็บ้าละ ดูหน้าฉันดิรอยชัดขนาดนี้
ยังไงก็ไปเคลียร์กันดีๆแต่ขอแบบที่ลับตาคนหน่อยจะดีมากไม่งั้นฟรุ๊ตโดน ผญ ทั้งมหาลัยหมายหัวแน่ๆ ไปละบาย" สายลมพูดแล้วเดินออกไปแบบไม่รอฟังอะไรทั้งสิ้น เอาไงละฉันทีนี้
.
.
.
.
.
.
.
.

ความอึดอัดเกินขึ้นที่โต๊ะอาหาร ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ฉันไม่ชอบบรรยากาศตอนนี้เลยจริงๆ ฉันกำลังนั่งอยู่ตรงข้ามกับ ผช สองคนเนี้ยนะ

"ไม่ต้องเกร็งนะคิดซะว่าไอ้คิณมันเป็นหมาตัวนึงก็ได้" นั้นไงสงครามกำลังจะเริ่มขึ้น

"ผมว่าฟรุ๊ตน่าจะเกร็งพี่มากกว่านะ จู่ๆต้องมานั่งกินข้าวกับแฟนเก่า" คิณเริ่มหันมายิ้มให้ฉันแต่ท่าทีกวนตีนมาก แล้วอาหารฉันจะเป็นยังไงละทีนี้

"ฉันว่าหยุดทะเลาะกันเถอะอาหารจะเย็นหมดแล้ว" ฉันรีบห้ามสงครามของ ผช ตรงข้ามทั้งสองคน

"ก็ได้ กินเยอะๆนะหนูฟรุ๊ตของพี่" ไอ้พี่วินมันตักอาหารให้ฉันแถมยังมาใช้สรรพนามแบบเมื่อก่อนอีก

"ฟรุ๊ตกินเยอะๆนะ ช่วงนี้ดูผอมๆคงโดนป่วนมาใช่มั้ย" คำว่าป่วนคิณพูดแล้วหันไปหาพี่วิน แต่ก็จริงของคิณนะ

"ไอ้คิณแกจะไม่จบใช่มั้ย" เอาละสิจะเกิดสงครามอีกแล้ว

"อะไรพี่อย่ามาหาเรื่องกันนะโว้ย" ฉันชักจะเบื่อการทะเลาะของคู่นี้แล้วสิ

"นี้!!!! จะกินมั้ยข้าวนะ ถ้าไม่กินก็กลับกันไปเลย ฉันจะได้กินแบบสงบๆ" ฉันว่าสองคนนี้ชักจะทะเลาะกันจนน่ารำคาญเกินไปแล้วนะ

"กิน/กิน " ทีงี้ตอบซะพร้อมเพรียงกันเชียว

"งั้นก็กิน หยุดทะเลาะกันได้แล้ว" ฉันพูดด้วยท่าทีหัวเสียแล้วจัดการลงมือทานข้าวต่อทันที

"ผมว่าโมโหหิววะพี่" เสียงคิณหันไปกระซิบกับไอ้พี่วิน นี้คงคิดว่าฉันไม่ได้ยิน
ถูกม๊ะ

"เออๆเห็นด้วยเลย โหดชิบหะ(หาย) เอ่อไม่มีอะไรจ๊ะทานต่อเนาะ" ไอ้พี่วินกำลังหันไปเออๆออๆกับพาคิณแต่คงเป็นเพราะฉันเงยหน้าไปมองทั้งคู่ด้วยสายตาพิฆาตก่อนละมั้ง ทีงี้ละเข้ากันเป็นปี่เป็นขุ่ยเชียวไอ้ ผช พวกนี้

# ฝากโหวต เม้นด้วยนะคะ