[1]Destiny of love (end)

ตอนที่1

ฟรุ๊ตพาร์ท.........

ภายในรั่วมหาลัยเหล่าบรรดาเด็กปี1ที่เริ่มเข้ามาต่างพากันตื่นเต้นเพราะชีวิตต่อจากนี้จะได้มีอะไรใหม่ๆเริ่มเข้ามารวมถึงฉันที่อยากจะเริ่มต้นอะไรใหม่ๆที่นี้เหมือนกัน

"สิบ เก้า แปด เจ็ด หก" เสียงที่ดังขึ้นของรุ่นพี่ทำให้ฉันเร่งฝีเท้าของตัวเองเพราะมันคือสัญญาณที่บ่งบอกว่ารุ่นพี่ต้องการให้เด็กปี1อย่างฉันไปรวมแถวกัน

"โอ๊ยยยยย"

"โอ๊ะ ขอโทษนะ"

ตอนนี้มี ผญ หน้าตาน่ารักคนนึงเอ่ยขอโทษฉัน แต่เธอเองก็คงไม่ตั้งใจชนหรอก

"ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันเอ่ยอย่างยิ้มๆแล้วรีบไปที่แถวของฉัน ซึ่ง ผญ คนนั้นก็คงอยู่คณะเดียวกันกับฉันแต่คงจะคนละสาขา

"เอาละครับพี่ขอต้อนรับน้องๆทุกคนนะครับ    บลาๆๆๆๆๆ"

หลังจากที่รุ่นพี่พูดอยู่จู่ๆสายตาของฉันก็ไปสะดุดเข้ากับคนคนนึงคนที่ทำให้ฉันรู้สึกคุ้นแปลกๆหวังว่าจะไม่ใช่ ผช คนนั้นนะ
.
.
.
.
.
.
.

ผ่านไป5วันที่ฉันไปมหาลัยคือทุกอย่างมันราบรื่นมากถ้าไม่ติดตรงฉันต้องเจอ ผช เฮงซวยคนนึงที่ทำให้ฉันเจ็บปวดเมื่อปีที่แล้ว

"ฟรุ๊ตสรุปแกเป็นไรวะ" ผญ ร่างอวบข้างๆฉันถามขึ้น เธอชื่อชารีนเป็นเพื่อนของฉันเองแล้วยังมีไอ้ไทเกอร์กับไอ้พีเคอีก

"เซ็งอะดิ แมร่งเอ้ยทำไมต้องมาเจออัศวินที่นี้ด้วยวะ" ดูเหมือนไอ้ชารีน ไอ้พีเคแล้วก็ไอ้เกอร์ดูจะตกใจแฮะ

"พี่อัศวินเดือนคณะอะนะ" ไอ้พีเคพูดด้วยหน้าตื่นๆ

"เออดิ แมร่งเอ้ยเดี๋ยวมานะไปซื้อน้ำแปบ เอาไรมั้ย" ฉันควรไปหาอะไรกินดับความหัวร้อนซะหน่อยแล้วละ

"ไม่อะ" ชารีนตอบ

"ไม่" พีเคตอบ

"ไม่" ไทเกอร์ตอบ

"ไม่มีใครเอาอะไรงั้นกูไปนะ" ฉันรีบเดินมาทางร้านชาไข่มุกเจ้าโปรดในมหาลัยเพราะมีร้านเดียวไง

"เอาชานมโกโกแก้วนึงคะ" ฉันสั่งป้าที่หันมายิ้มแฉ่งให้ฉัน

"สองเลยครับ" เสียง ผช ที่คุ้นเคยดังขึ้นทำให้ฉันหันมองอย่างลืมตัว

"พี่วิน" ฉันเผลอเรียกชื่อเค้าอย่างแผ่วเบา

"ยังชอบเหมือนเดิมเลยสินะ" เค้าหันมาพูดกับฉันด้วยหน้านิ่งๆ ทำไมใจฉันต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วย เค้าพูดกับฉันใช่มั้ยแต่จะใช่หรือไม่ใช่ฉันก็ไม่ควรตอบอะไรเค้า

"ได้แล้วลูกโกโก้มุกสองแก้ว" ฉันหันมาหยิบแก้วโกโก้แล้วยื่นแบงค์50ให้ป้าแต่เค้ากลับยื่นแบงค์ร้อยให้ป้าตัดหน้าฉัน

"นี้ป้าสองแก้ว พี่ไปก่อนนะไว้เจอกัน" เค้าพูดเสร็จแล้วเดินออกไปทันที ฉันได้แต่มองตามหลังเค้าอย่าง งงๆ

"ป้าคะเอานมสดมุกแก้วนึงคะ" เสียงเล็กๆเอ่ยข้างๆฉัน แต่ว่าเธอหน้าคุ้นๆ

"อ้าวเธอ" ผญ ข้างๆเอ่ยทักฉันขึ้นเธอคือคนที่เดินชนฉันในวันแรก เธอชื่อสายลมไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมฉันรู้จักเธอเพราะใครๆก็รู้จักเธอทั้งนั้นแต่ในทางที่ไม่ดีนะ

"หวัดดีชอบกินร้านนี้เหมือนกันหรอ" ฉันไม่รู้ว่าควรถามอะไรเธอดี

"อืมใช่ เรื่องวันนั้นที่ชน ฉันขอโทษจริงๆนะ เธอชื่ออะไรหรอเราน่าจะอยู่คณะเดียวกันปะ" เธอยิ้มออกมาให้ฉัน เธอก็ดูไม่ได้เลวร้ายอะไรเลยนะ แต่ทุกคนในมหาลัยก็พูดเรื่องเธอในด้านลบตลอดเลยนะ

"ฉันฟรุ๊ตอยู่ออกแบบปฏิมากรรม" ฉันยิ้มกลับให้เธอนิดๆ

"ฉันสายลมนะอยู่ออกแบบแฟชั่น" ฉันยิ้มตอบให้เธอ

"งั้นฉันขอตัวก่อนนะสายลม" ฉันพูดแล้วเดินออกมาทันที จะว่าไปสายลมก็ไม่ได้ดูเลวร้ายเหมือนที่คนอื่นๆเค้าพูดกันเลยนะ ฉันกลับคิดว่าเธอเป็นคนดีคนนึงเลยละ
แต่เรื่องสายลมนะชั่งก่อนเหอะ ฉันควรสนว่าจะหาวิธีเลี่ยงการเจอไอ้พี่วินนั้นได้ยังไงมากกว่า

#มาแล้วตอนแรก มาแบบงงๆงงมั้ยถ้างงต้องอ่านไปเรื่อยก็จะงงเหมือนเดิม ผ่าม!!
แต่ถ้าไม่งงก็ต้องอ่านนะ55555 (ช่วยขำหน่อยนะคะ) สุดท้ายนี้ฝากโหวต เม้นเหมือนเดิมนะคะ