[1]Destiny of love (end)

ตอนที่12

พาคิณพาร์ท...............

ทำไมเดี๋ยวนี้สายลมไม่ค่อยมามหาลัยเลยวะเนี้ย ทั้งๆที่สายน้ำก็มาตลอด แต่วันนี้ผมถามสายน้ำมาละว่าสายลมมา แต่ไม่รู้ว่าไปอยู่ส่วนไหนของมหาลัยแค่นั้นเอง

"น้องพาคิณพี่ขอถ่ายรูปด้วยหน่อยได้มั้ยคะ" มีรุ่นพี่ ผญ กลุ่มนึงเดินเข้ามาหาผมด้วยท่าทีดี๊ด๊าจนผมขนลุก

"คือผมรีบ ขอตัวนะครับ" ผมไม่ค่อยชอบถ่ายรูปเหมือนไอ้พี่วินหรอกนะ

"น้องคิณ ไม่คิดจะตอบแทนพี่หน่อยหรอ" ขาผมหยุดนิดๆแล้วหันมองรุ่นพี่อย่าง งงๆ ผมว่าผมกับเธอไม่มีอะไรที่ติดค้างต่อกันนะเพราะผมว่าผมไม่รู้จักเธอแน่ๆ

"ตอบแทน? พี่พูดอะไรของพี่" ผมถามเธอด้วยความไม่เข้าใจ

"ก็พี่ช่วยทำให้อีสายลมมันเลิกตามคิณไง พี่รู้ว่าคิณคงรังเกียจมันแย่เลย" รุ่นพี่พวกนั้นพูดด้วยท่าทีเหมือนสะใจมาก แต่ผมกลับไม่ได้รู้สึกขอบคุณเธอเลย

"พวกพี่ทำอะไรเธอ" ผมหันไปถามอย่างข่มอารมณ์

"พวกเราก็แค่ตบสั่งสอนไปเอง แต่คงไม่เป็นไรมากหรอกมั้งพวกเราพึ่งเห็นว่านั่งอยู่ตรงหน้าคณะอยู่เลย" ตอนนี้ผมโมโหมากขึ้นกว่าเดิม คนพวกนี้ตบคนอื่นแล้วยังมีหน้ามาหัวเราะอีกหรอเค้ายังมีความเป็นคนอยู่รึเปล่า

"อย่ามายุ่งกับผมหรือสายลมอีก ไม่งั้นผมจะจัดการพวกคุณให้มากกว่าที่คุณทำสายลม" ผมผลักยัย ผญ น่ารังเกียจคนที่เกาะแขนผมออกแล้วรีบวิ่งไปที่หน้าคณะ เธอโดนตบเพราะผมอีกแล้วหรอเนี้ย ผมวิ่งออกมาหน้าคณะก่อนที่สายตาผมจะไปสะดุดกับ ผญ คนนึงที่นั่งเล่นมือถืออยู่คนเดียว

"นี้หายหน้าหายตาไปเลย จะเบี้ยวเรื่องที่จะช่วยฉันจีบฟรุ๊ตหรอ" ผมตรงเข้าทักเธอพร้อมไล่สายตาสำรวจใบหน้าเธอซึ่งมันดูปกติดีแต่ตรงข้อมือผมยังเห็นรอยช้ำนิดๆ

"ใครเบี้ยว ฉันแค่ไม่สบายนิดหน่อยแต่ไม่ต้องห่วงพรุ่งนี้ฉันนัดฟรุ๊ตให้นายไว้แล้ว" เธอยังมีหน้ามายิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกหรอ