ตอนที่7

374 16 12
                                    

ฟรุ๊ตพาร์ท.............

ในที่สุดฉันก็ต้องจำยอมมากินข้าวกับเค้าจนได้สินะ

"ทานอันนี้นะ อันนี้ด้วย" เค้าตักนู้นนี้มาใส่จานฉันเต็มไปหมดแล้วเนี้ย

"พอแล้ว แค่นี้ฉันก็กินไปหมดแล้ว" ฉันพูดออกมาเพราะเค้าเล่นตักนู้นนี้เต็มจานฉันไปหมด

"ไม่เอาฉันได้มั้ย ขอแบบพอแล้วคะแค่นี้หนูฟรุ๊ตก็กินไม่หมดแล้ว" เค้ากำลังฝันหรอว่าฉันจะพูดแบบนั้น ให้ตายสิถ้าเป็นเมื่อก่อนก็ว่าไปอย่าง

"อย่ามาตลก" ฉันพูดด้วยเสียงแข็งๆ

"ใจร้าย อย่างที่เค้าบอกไว้อะเนาะว่าคนน่ารักมักใจร้าย" เค้าพูดพรางทำหน้างอๆ

"หยุดพูดมากเหอะ สรุปจะเอาไงจะให้กินมั้ยไม่งั้นจะกลับแล้วนะ" ฉันไม่อยากทำอะไรให้มันยืดยาวไปมากกว่านี้แล้วจริงๆมันจะได้จบๆไปสักที

"ครับๆกินครับกิน" ฉันรีบจัดการลงมือทานอาหารตรงหน้าทันที เพราะฉันว่าการอยู่กับเค้านานๆมันไม่ปลอดภัยทั้งตัวฉันเองไหนจะใจฉันอีกที่มันเต้นแรงทุกครั้งที่เจอเค้า

จบพาร์ท

สายลมพาร์ท.......

ฉันขับรถมาถึงบ้าน ยังดีที่ยังขับรถกลับมาถึงได้นะฉันเนี้ย แต่พอมาถึงบ้านภาพที่เห็นก็ทำให้ฉันเบ้ปากนิดๆเพราะยัยสายน้ำกำลังกอดกับพ่ออยู่

"นี้สายลม ทำไมถึงทำเหลวไหลขนาดนี้" พ่อเดินเข้ามาด้วยท่าทีโมโหใส่ฉัน แต่ฉันไม่ได้ตกใจอะไรหนอกนะเพราะชินซะแล้ว

"ลูกรักพ่อมาฟ้องอะไรอีกละ" ฉันพูดพรางมองสายน้ำที่กำลังยิ้มมาให้ฉัน

"น้ำบอกว่าแกเปลี่ยนผัวอีกแล้ว ทำไมแกต้องเกิดมาเป็นลูกฉันด้วยห๊ะ!!!!" คำนี้อีกแล้วสินะ

"สงสัยพ่อคงมีกรรมเยอะมั้งคะ"

เพี้ยะ

พอฉันพูดจบประโยคฝ่ามือของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อก็ฟาดเข้ามาเต็มแรงจนหน้าฉันหันไปอีกทางแต่เชื่อมั้ยว่าต่อให้พ่อตบฉันแรงกว่านี้ฉันก็คงไม่เจ็บเท่าที่พ่อทำท่ารังเกียจฉันหรอก

"แกมันแรดเหมือนแม่แกไม่มีผิด" พ่อเดินออกไปด้วยท่าทีหัวเสียต่างจากสายน้ำที่ยิ้มเหมือนมีความสุขมากมายซะเหลือเกิน ทั้งๆที่พ่อด่าแม่ของเราอยู่ แต่คงเป็นเพราะว่าฉันหน้าคลายแม่มากกว่าสายน้ำ และที่พ่อว่าแม่แรดเพราะแม่หนีตาม ผช ไปไงละแต่ฉันพึ่งรู้ความจริงว่าแม่ฉันแค่ต้องการไปจากพ่อเพราะความอารมณ์ร้อนของพ่อต่างหาก แต่พอฉันพูดความจริงพ่อกลับทำเหมือนรับไม่ได้

"แกนี้ก็แปลกเนาะชอบพูดให้พ่อโมโหตลอด" สายน้ำพูดเหมือนงงมากทั้งๆที่มันก็ต้องการให้พ่อเกลียดฉันอยู่แล้วหนิ

"หึ แกน่าจะดีใจหนิ" ฉันชนไหล่มันแล้วเดินขึ้นมาชั้นสองเพื่อมาห้องตัวเองทันที ฉันอยากพักผ่อนมากในตอนนี้พอเข้ามาในห้องตอนนี้น้ำตาของฉันค่อยๆเอ่อล้นขึ้นมาซะดื้อๆ มันเป็นแบบนี้ตลอดห้องนอนคือที่เดียวที่ฉันสามารถร้องไห้ออกมาได้

#มาแล้วค่า ฝากโหวต เม้นด้วยนะคะสงสารสายลม😢😢

[1]Destiny of love (end)Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt