ตอนที่8

248 12 10
                                    

อัศวินพาร์ท.............

วันนี้เป็นวันหยุดแต่ยังคงต้องมามหาลัยเพราะกิจกรรมรับน้องยังไม่จบ ซึ่งวันนี้ผมก็มาให้ฐานะพี่กลุ่มของฟรุ๊ตซึ่งวันนี้ผมรู้มาว่าพีเคคนที่ผมบังคับให้เป็นบัดดี้
ฟรุ๊ตไม่มาผมจึงไปเตรี้ยมบางอย่างกับเพื่อนมา

"น้องๆครับเชือกที่พี่กลุ่มน้องแจก พี่ขอให้น้องๆผูกข้อมือตัวเองกับบัดดี้ด้วยนะครับ ส่วนน้องคนไหนที่เพื่อนไม่มาให้ไปผูกกับพี่กลุ่มนะครับวันนี้ทั้งวันน้องๆต้องใช้ชีวิตร่วมกับบัดดี้ตัวเองจนถึงสี่โมงเย็น ส่วนเข้าห้องน้ำสำหรับเพศตรงข้ามกันให้มาบอกกับพี่กลุ่มตัวเองก่อนแกะเชือกนะครับ"

"โห่" เสียงโหวกเหวกโวยวายดังขึ้นจากพวกรุ่นน้อง แต่ผมกลับมีความสุขเอามากๆเพราะนี้คือสิ่งที่ผมเตรี้ยมเพื่อนไว้ไง

"โห่ไรครับ เชิญทำตามที่สั่งด้วย" ไอ้เพื่อนเวรผมเริ่มพูดด้วยเสียงเข้มๆคงคิดว่าหล่อมากสินะ แต่ชั่งเหอะเพราะมันคือหน้าที่ แต่ตอนนี้ผมควรเอาเชือกไปมัดให้ตัวติดกับฟรุ๊ต

"หวังว่าคงไม่ใช่แผนนายนะ" ทำไมฟรุ๊ตต้องพูดเหมือนรู้ด้วย

"คิดมากนะเธอ" ผมบีบแก้มเธอนิดๆแล้วค่อยๆมัดเชือกหลวมๆที่ข้อมือเธอ

"นายเบาๆดิวะ" เสียงของน้องสายลมดังไม่ไกลจากผมมากนัก ดูเหมือนเธอจะทะเลาะกับไอ้คิณเรื่องเชือกอยู่

"งั้นก็ผูกเองดิ แล้วสรุปหน้าไปโดนอะไรมา" เสียงไอ้คิณที่ดังขึ้นเหมือนสองคนนี้กำลังทะเลาะกันอยู่ ส่วนอีกคู่ก็กำลังผูกเชือกกันอย่างกระหนุงกระหนิงเบาๆอย่างคู่ไทเกอร์กับชารีน

"ฟรุ๊ตคู่เราจะเอาหวานๆแบบเกอร์รีนหรือจะเอาแบบซาดิสเหมือนคู่คิณลมดี พี่ยังไงก็ได้นะ" ผมพูดพรางยิ้มอย่างทะเล้นออกมา แต่หน้าเธอดูไม่เล่นกับผมซะเลย

"ขอแบบคนแปลกหน้าใส่กันได้มั้ยคะ"
จึกอีกแล้วกู น้องจะใจแข็งอีกนานมั้ยนะ

"ใจร้ายวะ" ผมพูดพรางทำหน้างอๆแบบจะรู้ว่าเธอคงไม่ง้อแน่ๆซึ่งเธอก็ไม่ง้อจริงๆนั้นแหละ

จบพาร์ท

พาคิณพาร์ท...........

พอมาถึงที่ห้องกิจกรรมผมก็เจอยัยลมนี้แก้มแดงมาเชียวแต่มันไม่ใช่เพระการแต่งหน้าของเธอแน่ๆจนตอนนี้เธอก็ไม่ยอมบอกผมไม่ว่าจะถามยังไง นี้มันรอยมือชัดๆ

"เอาละครับถ้าผูกข้อมือกันเสร็จแล้ว เชิญแยกย้ายตามสบายแต่ขอให้อยู่ภายในมอนะครับ"รุ่นพี่นำกิจกรรมพูดจบแล้วก็เดินออกไปทันที แต่ ผญ ข้างๆผมกลับทำหน้างอๆ

"นี้ไปไหนดี" ผมถามเธอที่นิ่งไป

"ตามฟรุ๊ตดิ นายจะปล่อยให้ฟรุ๊ตออกไปไหนมาไหนกับพี่วินสองต่อสองรึไง" เออวะลืมไปเลยเรื่องฟรุ๊ต

"งั้นไปกันเถอะ" ผมรีบพูดขึ้นซึ่งเธอเองก็ลุกจากพื้นแล้วเดินตามผมมาติดเพราะเชือกที่กั้นระยะห่างเราไม่มากนัก

"นี้สรุปจะไม่บอกจริงๆหรอว่าหน้าไปโดนอะไรมา" ผมว่าเมื่อวานเธอก็ไม่โดนตบนะ

"เรื่องของฉันเถอะน๊า ไปได้แล้ว" เธอไม่ตอบแถมตอนนี้ยังเป็นคนนำผมไปอีก ชั่งเหอะเธอจะเป็นอะไรก็คงไม่เกี่ยวกับผมหรอก ตอนนี้ผมแค่อยากทำให้ฟรุ๊ตชอบผมมากกว่าไอ้ลูกพี่ลูกน้องตัวดีของผมเท่านั้นเอง


#ฝากโหวต เม้นด้วยนะค่าาาาา 🤗🤗

[1]Destiny of love (end)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon