[1]Destiny of love (end)

ตอนที่16

สายลมพาร์ท........

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบๆตีหนึ่งเพราะนายคิณโทรมาแถมเสียงยังดูเมาๆอีก จู่ๆก็เรียกให้ฉันมาหาที่ผับนี้ต้องกินเหล้าย้อมใจแน่ๆเพราะเมื่อเที่ยงนี้พี่วินกับฟรุ๊ตพึ่งตกลงคบกันเอง แต่ว่าทำไมฉันต้องมาด้วยวะในเมื่อนายนั้นบอกให้ฉันเลิกยุ่งเอง แต่ก็ชั่งเหอะมาขนาดนี้แล้ว

"ใช่คุณสายลมมั้ยคะ" จู่ๆก็มีพนักงานหญิงคนนึงเดินเข้ามาหาฉัน

"ใช่ค่ะ" ฉันตอบกลับทันที

"พอดีลูกค้า ผช ให้ฉันมาพาคุณไปหา ตอนนี้เค้าเมามากเลยนะคะ ทางนี้คะ" พนักงานหญิงเหมือนทำหน้าหนักใจนิดๆแล้วเดินนำฉันไป ไม่นานฉันก็เดินตาม
พนักงานจนมาถึงโต๊ะหลบมุมแต่คงเป็นเพราะความหล่อของนายคิณละมั้งถึงได้มีสาวรายล้อมขนาดนี้และหนึ่งในนั้นคือยัยสายน้ำ

"อ้าวสายลมมาแล้วหรอ มาๆ เร็วๆฉันรอเธออยู่พอดีพอดี" นายนั้นเห็นฉันแล้วเดินเข้ามาดึงฉันด้วยท่าที่เซๆจนฉันต้องประคองแทน

"แกมาที่นี้ได้ไง" ยัยน้องสาวฝาแฝดเปิดฉากถามตั้งแต่ฉันวางนายคิณเสร็จเลย

"ฉันนะจะมาที่แบบนี้คงไม่แปลก แต่ลูกสาวสุดแสนจะดีเรียบร้อยอย่างเธอมาที่แบบนี้ได้ด้วยหรอ" ฉันถามกลับด้วยท่าทีกวนประสาท

"หึ เชิญไปฟ้องคุณพ่อได้เลยเพราะเค้าไม่มีวันเชื่อแกหรอก" ฉันก็ไม่เคยคิดจะฟ้องป่าววะ

"นี่!!!เลิกทะเลาะกันได้แล้ว สายลม ปะไปกับฉัน" เค้าลุกด้วยท่าทีเซๆแล้วกระชากตัวฉันไป สภาพจะเดินเองยังไม่ค่อยจะได้ยังจะมาลากกันอีกหรอวะ

"คิณแล้วสายน้ำละคะ" ยัยนี้คงวิ่งตามมา

"ยุ่งน่า ถอย" นายคิณผลักจนสายน้ำล้มลงไป

"เห้ย ไอ้บ้าเอ้ย ยัยน้ำลุกไหวมั้ย" ฉันผลักไอ้คิณออกแล้วเข้ามาช่วยยัยน้ำที่ล้มอยู่ทันทีเพราะเธอดูล้มแรงพอสมควร

"ไหว ฮึก คิณนายมันใจร้าย" เอ้ายัยบ้าคนอุส่าช่วย แต่น้ำคงชอบนายนี้มากละมั้งถึงขนาดร้องไห้วิ่งออกไปเลยนี้ แต่ว่านายคิณ หายไปไหนวะ ฉันมองไปรอบๆแต่ว่าไม่เห็นจะเห็นนายคิณเลย เมื่อกี้ยัง......

"เห้ย นายไหวมั้ยวะเนี้ย ฉันขอโทษ" ฉันรีบก้มลงช่วยประคองนายคิณที่ล้มอยู่กับพื้นคงเป็นเพราะฉันผลักเค้าแน่ๆเลย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

และแล้วฉันก็สิ้นสุดความทรหดลำบากตรากตรำสักทีเพราะฉันแบกไอ้คนร่างยักษ์จนมาถึงที่คอนโดได้สำเร็จแต่เป็นคอนโดตัวเองนะเพราะฉันไม่รู้คอนโดเค้า

"ฉันเจอเธอก่อนนะฟรุ๊ต" เพ้อละเมออีกแล้วสินะ

"นอนซะนายบ้า หยุดเพ้อสักทีเถอะ" ฉันนี้ท่าจะบ้าพูดกับคนหลับเนี้ย ฉันว่าฉันควรไปอาบน้ำได้แล้วละ

พรึบ

"อ้ายยยย" ฉันร้องออกมาอย่างตกใจก็จู่ๆนายคิณก็ดึงฉันลงไปแถมตอนนี้เค้ายังคร่อมฉันไว้อีก

"ไอ้บ้าคิณปล่อยนะ" ฉันตะโกนใส่หน้าเค้าแต่แมร่งกลับทำตาเยิ้มๆใส่กันอีก

"ฟรุ๊ตฉันชอบเธอมากเลยนะ จำฉันไม่ได้หรอ" สถานการแบบนี้ไม่ดีแน่ๆเลยฉัน

"จำไม่ได้เว้ยเพราะฉันไม่ใช่ฟรุ๊ต ตั้งสติหน่อยดิวะนี้ฉันไงสายลม" สติมันจะมามั้ยพูดขนาดนี้มาหน่อยก็ดีนะ

"โกหก ยัยนั้นนะโกรธจนไม่ยอมมาเจอหน้าฉันแล้ว" จู่ๆเค้าก็ทำหน้าเศร้าๆ ใครบอกว่าไม่มาเจอวะนี้ก็เจออยู่ไง

"คิณตั้งสตินะ นี้ฉันไงสายลม จำฉันดะ อื่อ"ไม่นะ เค้ากำลังจูบฉันงั้นหรอ ฉันพยายามที่จะดันตัวเค้าออกแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล

"อื่อออ " ฉันทุบเค้าอย่างแรงเผื่อเค้าจะมีสติขึ้นมา แต่มือของเค้ากำลังไล่ไปในเสื้อฉันอย่างช้าๆ น้ำตาของฉันเองก็ไหลออกมาโดยอัตโนมัติอย่างเลี่ยงไม่ได้

"อย่าร้องเลยนะฟรุ๊ต ฉันรักเธอเป็นของฉันนะ" เพราะฉันไม่ใช่ฟรุ๊ตไงละฉันถึงได้ร้องไห้ออกมา ตอนนี้ฉันทำได้เพียงหลับตารอรับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ ในเมื่อฉันห้ามเค้าไม่ได้คืนนี้ฉันคงต้องเป็นฟรุ๊ตสินะ

#มาแล้วค่า ฝากโหวต เม้นด้วยนะค่าาาา
แล้วจะเป็นยังไงต่อละทีนี้ สายลมกับคิณจะแฮปปี้มั้ยนะ 😊