ฟรุ๊ตพาร์ท.......
หลังจากที่เจอ ผญ ที่ชื่อเก้าวันนั้นฉันก็คิดว่าถ้าออกจากร้านนั้นเราคงไม่ต้องเจอกันอีกแต่ฉันคิดผิดมาก
"ขนมร้านนี้อร่อยมากจริงๆพี่เลยซื้อมาฝาก" นั้นเสียงเธอไงละ ช่วงนี้ฉันเจอเธอแทบจะทุกวันเหมือนกันว่าเธอคอยตามฉันกับพี่วินอย่างงั้นแหละ
"อืม คือว่าฉันกับฟรุ๊ตเราจะออกไปข้างนอกกัน เธอคงต้องกลับแล้วละ" พี่วินพูดพรางบีบมือฉันนิดๆ
"งั้นหรอ วันนี้พี่ว่างพอดีจะเป็นไรมั้ยถ้าพี่ขอไปด้วย" ฉันนิ่งอึ้งไปเลย ฉันไม่คิดว่าเธอจะพูดอะไรแบบนี้ออกมาด้วยซ้ำ
คือเธอไม่เข้าใจความหมายของพี่วินหรอ"นี้เก้ามันจะมากไปแล้วนะ" เสียงของพี่วินตะวาดขึ้นด้วยท่าทีโมโหแต่ ผญ คนนั้นกลับยิ้มเหมือนกับว่าเธอกำลังมีความสุข
"แค่นี้ก็โมโหแล้วหรอ ทีตอนวินทิ้งเก้าเพราะลืมอีเด็กเปรตนี้ไม่ได้ละ น้องฟรุ๊ตรู้มั้ยว่าที่วินทิ้งน้องไปเค้ามาหาฉันไงละ "
เก้า เธอคือ ผญ ที่พี่วินเลือกที่จะทิ้งฉันไปหาเธอ พี่วินโกหกฉันจริงๆด้วยสินะ เธอไม่ใช่แค่คนที่ชอบพี่วินเท่านั้นจริงๆสินะ"หุบปากแล้วออกไปจากห้องนี้ซะ อย่าให้ฉันต้องใช้กำลังกับ ผญ นะเก้า" พี่วินกำลังไล่ ผญ ที่ชื่อเก้าให้ออกไปแต่ตอนนี้ฉันแทบทำอะไรไม่ถูก น้ำตาของฉันค่อยๆไหลออกมาช้าๆ
"ฉันไปแน่ ดูสิน้องฟรุ๊ตร้องไห้ซะแล้ว ฮ่าๆ" ฉันหันไปจ้องเธอ เธอต้องการทำแบบนี้เพราะอยากได้พี่วินคืนแน่ๆ
"ฉันอาจจะร้องไห้แต่ก็ยังมีพี่วินที่คอยปลอบหนิ เธอละตอนเธอร้องเค้าอยู่ปลอบเธอมั้ย แล้วที่สำคัญเธอพูดเองว่าเค้าขอเลิกกับเธอเพราะยังลืมฉันไม่ได้" ฉันพูดพรางยิ้มมุมปากออกมานิดๆ ถึงจะเสียใจแต่ฉันจะอยากเสียหน้ากับ ผญ นิสัยแบบนี้
"แก กรี๊ดดดด แก" ยัยนั้นจะเข้ามาตบฉันแต่พี่วินเข้ามาผลักยัยนั้นจนกระเด็นไปกองอยู่ที่พื้น
"อย่ามายุ่งกับฟรุ๊ตหรือฉันอีก ออกไป!!!"
พี่วินตะวาดเสียงดังจนยัยนั้นค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินออกไปอย่างช้าๆจบพาร์ท
อัศวินพาร์ท........
ผมรีบเดินไปปิดประตูหลังจากเก้าออกไปแล้วรีบเดินกลับมาหาฟรุ๊ตที่นั่งนิ่งอยู่ที่โซฟา น้องต้องโกรธผมมากแน่ๆเพราะผมโกหกน้องไหนจะเพราะเก้าคือคนที่ผมไปคบหลังจากขอเลิกเธอครั้งนั้น
"ฟรุ๊ตครับ คือพี่"
เพี้ยะ
หน้าผมค่อยๆหันตามแรงของฝ่ามือฟรุ๊ต
"คนโกหก พี่โกหกฟรุ๊ต โกหกทำไม" น้องดูโมโหมาก มากจนผมไม่รู้สึกเจ็บที่หน้าแต่กลับมารู้สึกเจ็บที่หัวใจแทนที่ทำน้องร้องไห้อีกแล้ว
"พี่กลัวหนูคิดมาก พี่ขอโทษอย่าโกรธพี่เลยนะ" ผมพยายามอ้อนวอนเธอ ผมกลัวเธอจะหายไปเหมือนสายลมที่ทำกับไอ้คิณ
"ฟรุ๊ตขอตัวนะคะ" ฟรุ๊ตพูดแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายเธอแล้วเดินออกจากห้องไปเลย นี้เธอจะไม่โกรธผมถึงขั้นขอเลิกใช่มั้ย
#ขอโทดนะคะที่มาลงซะดึกเลย ไม่ได้ลืมแต่อย่างใดแต่วันนี้สอบเสร็จแล้วสลบพึ่งตื่น5555555 ตอนนี้คู่นี้กำลังมีปัญหาสินะ
จะเป็นยังไงต่อฝากโหวตเม้นด้วยนะคะ

YOU ARE READING
[1]Destiny of love (end)
Fanfictionพรหมลิขิตมักสร้างเรื่องราวมากมายที่ทำให้คนสองคนมาบรรจบพบรักกันเสมอ