KADER | Karadeniz serisi

Bölüm. 13 "Evimizden çekip gitme"

♫Günün şarkısı; Kenan Doğulu- Baş harfi ben

§BÖLÜM. 13

“Evimizden çekip gitme”

  ‘Sеn bеnim tеllеrimе hаngi notаyı istеyеrеk vuruyorsаn, bеn o mаkаmԁаn inliyorum sеvgili.’

Hz. Mevlana  

"Ben sana Yavuz yapmaz dedum be kuzum." diye Hatice hanım kapıyı kapatıp gülümseyen gözlerle ona bakan Bahar'a çevrildi.

Genç kızın gözleri dünden beri ağlamaktan şişmiş, yüzü gözü berbat bir hale kalmıştı. Şimdi ise Havin'nin ayağına kadar gelip gerçekleri anlatması, ondan özür dilemesi içine su serpse de, Bahar'ın kalbi yangın yeriydi. Yavuz'un ona yalan söylemesi kırmıştı onu ama Havin'e sırf onun için gittiğini bilmek mutlu etmişti.

"Hatice hala, sen bize o güzelim böreklerinden getirsene. Ben de bu şapşal kızı odasına götüreyim." dedi Eylem gülümseyerek. Dün gece Hatice'nin arayıp haber vermesi ile hemen koşarak gelmişti.

"Tabii, kuzum. Siz odaya geçin, ben getirurum.." dedi Hatice mutfağa ilerleyerek.

Eylem Bahar'ın koluna girip onu odaya çıkardı. Sonrasında kapıyı kapattı. Bahar o sırada gidip yatağa oturdu ve saate baktı. On'u çeyrek geçiyordu.

"Bak, gördün mü? Ben sana dedim benim kuzenim yapmaz diye. Tamam, lisedeyken çapkındı, üniversitedeyken de çapkındı, işe girdiğinde de bir ara..." diye Eylem duraklayıp,

"Aman, boş ver! Benim kuzenim yapmaz öyle şeyler." dedi kıkırdayarak.

"Bana yalan söyledi ama.." diye Bahar alt dudağını sarkıttı. Eylem Bahar'a yaklaşıp kendini yatağa attı ve ellerini ensesine yerleştirip,

"Söylemiş sayılmıyor ya.. Çünkü işi vardı, hâlletmeye gitti bir nevi. Ayrıca sen üzülmeyesin diye söylemiş çocuk. Kızım, senin için gitmiş işte; seni düşündüğünden. Kafanı buna tak bence.." dedi.

"Öyle.." deyip Eylem'in yanına uzandı Bahar da. Çevrilip kolunu Eylem'in beline doladı ve,

"Şu uçakta iyi ki tanışmışız, Eylem. İyi ki varsın. Sen benim en yakınımsın.." dedi. Eylem de gülümseyip Bahar'a sarıldı ve "Sen de iyi ki varsın yenge kılıklı kardeşim benim.." dedi.

Bahar gülüp burnunu Eylem'in koluna sürttü yavaşça. Eylem de kıkırdayıp kızın saçlarına küçük bir öpücük kondurdu ve aniden kalçasında hissettiği titreşimle hemencecik geri çekildi. Telefonunu arka cebine koyduğu için çalınca direkt Eylem de titremeye başlamıştı.

"Buna bakmam lazım.." dedi telefonun ekranına bakarak. Bahar kafasını yukarı aşağı salladı. Eylem'se kalkıp odadan çıktı ve telefonu açtı; Yavuz'du.

"Efendim, odun kuzenim benim.."

"Kızım ne odunu ya? Neyse boş ver. Hatice hala aradı, Bahar'ın yanındaymışsın.."

"He, öyle.. Hayirdur?"

"Oh, güzel... Bana bak fransız lazı. Şu an kendini MİT çalışanı gibi hayal et ve diyeceklerimi Bahar'ın ruhu bile duymadan uygula."

"Zaten MİT çalışanı gibi kadınım, canım! Neyse, sadede geç.."

"Şu bizim evin yakınlığındaki köprü varya.. Bahar'ı oraya getir. Gezelim falan de. Bir şeyler uydur işte.."

"Uuuu, romantizm peşindesin demek."

"Eylem! Dalga geçme benimle.."

"İyi be! Yarım saate ordayız.."