Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
§BÖLÜM. 1
“Mektup”
‘Her şey üstüne gelip, seni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde, sakın vazgeçme! İşte orası kaderinin değişeceği noktadır..’
Mevlana
Bir yerlerde okumuştu genç kız. Şöyle yazılmıştı o satırlarda; ‘Sonbahar her yaprağın çiçeğe dönüştüğü bir mevsimdir.’
O zaman bu satırlardan ne kadar etkilendiğini hatırladı. O minik gözlerini kaldırıp gökyüzüne dikti ve kaldırımın kenarındaki çınar ağacından süzülen sarımsı turuncu yaprakları görüp kafasını iki yana salladı. "Umutmuş!" dedi fısıldayarak. Şimdi okuduğu o satırların ne kadar anlamsız olduğunu düşünüyordu..
Durakladı birden. Soğuktan daha çok, üzüntüden titreyen alt dudağını ısırıp kafasını kaldırdı. Otobüs durağı ile arasında sadece beş adım vardı. Yumruğunu sıktı ve sıktığı an sağ elindeki kağıt parçası buruştu. Buna aldırmadan siyah botlarını kaldırıma vura-vura ilerledi. Ayaklarının altındaki su birikintilerinin ellerine veya pantalanonun arka kısmına sıçraması umurunda bile değildi şu an için.
Otobüs durağına vardığında kenarda bekledi. Yağmuru çok seviyordu. Çoğu zaman yağmurun altında yürüyordu. Kulaklığına hazin şarkılar, zihninde güzel düşünceler ve sonbahar yağmuru.. Bahar için bundan güzeli yoktu ama şimdi bu yağmur onun kalbini iyice dağlıyordu..
Birden otobüs harekete geçtiğinde Bahar siyah kirpiklerini kırpıştırdı. Düşüncelerine daldığından dolayı otobüsün geldiğini bile farketmemişti. Dayanamayarak gözlerini yumdu ve hıçkırmaya başladı.
Bugünü güzelleştire bilecek herhangi bir şey olabilir miydi ki?
Burnunu çekerek ilerlemeye başladı. Otobüsle yarım saatlik olan eve dönüş yolunu, şimdi bir saat kadar yürümek zorundaydı. İkinci bir otobüsü bekleyemezdi. Yağmur şiddetlenmeye başlıyordu ve olduğu bu caddeden yirmi dakika da bir otobüs geçiyordu.
Ayrıca cüzdanını da daha yarım saat önce nasıl olduğunu anlamadan, büyüleyici bir şekilde çaldırtmıştı ve üzerinde peş kuruş parası yoktu.
Ve kesinlikle bugün;
Bu bir ay içinde yaşadığı en yürek burkan günlerdendi.
"Şu an karşıma ayı çıksa, şaşırmam be. Yeter artık, yeter.." dedi mırıldanarak.
Soğuktan buz kesilen ellerini cebine sıkıştırıp bomboş sokakta yürümeye başladı. Gözlerinden yaşlar birer birer dökülürken sadece bir ay içinde tüm hayatının nasıl yerle bir olduğunu düşündü.
