KADER | Karadeniz serisi

Bölüm. 21 "Bana sen lazımsın"

♫Günün şarkısı; Kumdan Kaleler- Sana dair

§BÖLÜM. 21

“Bana sen lazımsın”

  ‘Sevdiği ben değilim. Size bunun acısını anlatamam.. ’

Anonim

Bahar öfke ile gözlerini kapatıp, derin derin nefes almaya çalıştı. Midesindeki hareketliliyi, belinde ve boynundaki ağrıyı umursamadan şu anki durumu hazmetmeye çalışıyordu. Tezgahta gördüğü o karabiber kutusu, Yavuz'un ilaç istemeyişi, işte şimdi bütün taşlar oturmaya başlamıştı.

"Demek üstün açık uyumuştun ha?" dedi Bahar sıkılan dişleri arasından. Dün gece Yavuz ona bu yalanı söylediğinde nasıl endişelendiğini düşündü.

Yataktan çıkmak için hareketlenince bir inilti ile durakladı. Gözlerini aralamakta olan kocasına baktı. Yavuz kirpiklerini birkaç kez kırpıştırıp,

"Bahar.." dedi. Bahar'ın cevaplamasına izin vermeden, "Kendimi çok kötü hissediyorum." diye ekledi.

"Yavuz! Az önce yatakta karabiber tozu buldum! Sen dün gece ne haltlar karıştırdın?" diye Bahar ellerini beline koydu.

"Çuvalladım, tamam. Dün tebeşir tozu karışımı içtim. Sırf hastalanma numarası yapmak için!" dedi Yavuz dudak büzerek.

Aslında biraz önce Bahar'ın mendili bulup incelediğini Yavuz farketmiş ve bu sefer Bahar'ın öfkesinden kurtulmak için numara yapmaya başlamıştı.

"Ne!? Ya sana inanamıyorum, Yavuz. Cidden bu..-" dedi Bahar. Devam edemeden hapşurdu.

Yavuz hızla doğrulup Bahar'ın bileklerini tuttu tek eli ile. Diğer elini ise alnına koyup,

"Hastalandı mı sen?" dedi. Avucuna toplanan hafif sıcaklıkla masmavi gözlerini Bahar'ın yüzünde gezdirdi.

"Hani kendini kötü hissediyordun sen? Ya, ne numaracı adamsın sen!" dedi Bahar burnunu çekerek.

"Şşşş, konumuz bu değil. Sen hastalanmışsın.." dedi Yavuz. Çevrilip açık olan pencereye baktı.

"Neden pencere açık?"

"Sen uyuduktan sonra odaya temiz hava cereyan etsin diye açtım. Burnunla nefes alamadığın için temiz hava gerekli diyü düşünmüştüm. Meğerse paşam karabiber yüzünden nefes alamıyormuş.. Aslında on dakika sonra kapatacaktım ama uyuyakalmışım.." dedi Bahar kaşlarını çatarak.

Aslında kandırıldığından daha çok Yavuz'un böyle bir şey yaparak kendine zarar vermesi kurcalıyordu kafasını. Ve bu yüzden oldukça öfkeliydi.

Yavuz yüzünü düşürdü. Yine kaş yapayım derken göz çıkarmıştı. İstemeden bile olsa Bahar'ın hastalanmasına neden olmuştu ve kendini oldukça suçlu görüyordu.

"Neyse, ben sana bakarım.." dedi Yavuz gülümseyerek. Bahar'ın kömür kadar siyah saçlarını okşayıp, okşadığı kısıma küçük bir öpücük kondurdu.

"Gerekmiyor, ben kendime bakabilirim. Ayrıca senin gibi numaracı biri bana bakmasın, istemiyorum." diyerek mızmızlandı Bahar. Yavuz kıkırdayarak,

"Şşşş, konumuz bu değil." dedi. Yataktan çıkmadan önce Baharı yatırıp yorganı üstüne çekerek,

"Sen uyu. Ben sana çorba yapacağım." dedi.

"Teşekkürler ama zehirlenmek istemiyorum.." diye Bahar tekrardan hapşurdu.

"Zehirlenmek mi? Sen beni tanımıyorsun, güzel kız. Ben iki kardeş büyüttüm be.. Annem çoğu zaman yorgun olup yattığında ben baktım hastalanan kardeşlerime." dedi bilmiş bilmiş.