Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
§BÖLÜM. 7
"İyi geceler"
'Birine duyduğun sevgi ve sinir doğru orantılıdır. En çok sevdiğin insana, herkesten çok sinirlenirsin.'
Sigmund Freud
Sonunda o gün varmıştı. Haftalar sonra sonunda Bahar gelin oluyordu. Artık Kutlu soyadını geride bırakıp, Karasu soyadını alıyordu bugün. Artık onların, dahası Yavuz'un Bahar'ı oluyordu.
Titreyen elini kalbinin üzerine koyup aynada kendisine baktı. Kız tarafında bir tek halası ve Eylem vardı. Eylem Yavuz'un kuzeni olsa da, Bahar'la uçaktaki tanışmasına ve sonrasında yeniden görüşmelerine, Bahar'ın ailesinin öldüğüne ve en önemlisi Bahar'ı kardeşi gibi sevmesine dayanarak Bahar'ın yanına gelmişti.
"Ne diyorsun.. Erkek olup seni kaçırasım var, o derece.." Eylem gülerek yatağa oturdu.
Bahar'sa kendini süzdü o sırada. Saçlarını kestirmişti bu haftalar içinde. Kısa kömür kadar siyah bukleler yaptırmıştı. Gerdanlığı boştu, aynı zamanda bilekleri de.
Üzerindeki gelinlik ise adeta gönlünü feth etmişti. İlk defa vitrinde gördüğünde 'bu benim olmalı' demişti. Sonbahar düğünü, en çokta karadeniz düğünü için mükemmel bir seçimdi Bahar'a göre.
'V' yakalı, hafif göğüs dekolteli bir gelinlikti bu. Kolları uzun, dantel işlemeliydi. Aynı zamanda bu dantaller göğüs ve bel bölgelerini de kaplıyordu. Bahar'a göre oldukça alelade bir gelinlikti. Abartılacak kadar şahşahalı değildi ama oldukça şıktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bahar, zaman doluyor. İşin bittiyse çıkalım mı?" dedi Eylem.
Bahar onun sesi ile hemen düşüncelerinden sıyrıldı ve kafasını salladı. Yatağın üzerindeki papatya demetini aldı ve kapıya döndü.
