Look Here | Taekook ✓

♡20♡

(Taehyung)

Dünden beri uyuyamıyordum ve bu artık beni çıldırtacak bir seviyeye getirmişti. Kalbim sıkışıyormuş gibi hissediyordum. Saat şu an sabahın beşiydi ve ben odamda mal mal turluyordum.

Uyumak adına gözümü kapattığım anda kulaklarıma o ses doluyor ve bunun akabininde de o güzel yüz geliyordu. Bende uyumamayı tercih ediyordum. Ama o ses bağımlılık yapmıştı.

Ben hayatımda ilk defa adını koyamadığım bir duyguyu bu kadar yoğun yaşıyordum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Ve inanın ki bu çok sinir bozucuydu!

Sikeyim. Nasıl bilmiyordum? Psikoloji öğrencisiydim ben! Bu duygu neydi?!

Telefonumu alıp melodisine alıştığım şarkıyı açtım ve kalbimi hızlandıran sesin kulaklarıma dolmasını bekledim. Sonrasında ise son dört saatte her on beş dakikada yaptığım gibi instagram hesabına girdim ve mesajlarımı kontrol ettim. Yine bir sonuç alamayarak çıktım ve elimde olmadan somurttum.

Ah gerizekalı saat sabahın beşi, hangi normal insan bu saatte çevrimiçi olur? Çevrimiçi olan ya anormaldir, ya sapıktır ya da namaz kılıyordur. (Y.N/ shjsjxnsbznsnsj)

Bu böyle olmayacak dedim ve ceketimle beremi alıp evden çıktım. Altımda pijama vardı ama şu an bunu düşünemeyecek kadar çok şeyle meşguldüm.

Bir saat boyunca şarkı dinleyip yürüdüm. En sonunda istediğim yere ulaştım: Sahile.

Ayakkabılarımı çıkardım ve sabahın soğuk havasına rağmen ayaklarımı suya soktum. Yaklaşık yarım saat boş sahilde koşturdum. Bir ara haykırdım. Sonra çıldıracak seviyeye geldiğimi ve ayaklarımın yakında donacağını hissettiğimde sudan çıktım. Ayakkabılarımı giyip kumun üstüne oturdum.

Güneş doğmaya başladığında yere uzandım ve gökyüzünü izlemeye başladım.

Tabi bu anda aklıma gökyüzünü izlediğim başka bir malum gün geldi.

Yıldızları hyung. Gökyüzünden daha parlak olan yıldızları göreceksin.

İçim titredi. Aklıma bakışları, gülüşleri, kelimeleri geldi. Derin bir nefes verdim.

İçimde çok büyük bir sıkıntı vardı. Bu durum beni korkutuyordu. Neden bir anda aklıma gelmeye başlamıştı ki tavşan dişli çocuk? Farkında bile olmadan konuştuğumuz üç ay boyunca içime işlemişti sanki. Mesaj atmasa eksikliğini hissederdim.

Ve ne gariptir ki ben konuştuğumuz her şeyi hatırlıyordum.

Bana yakın olan bir his değildi bu. Vücudum ilk defa bununla karşılaşıyordu ve tepki mekanizmasını oluşturamamıştı. İlk defa gördüğü bakteriye verdiği tepkinin aynısını veriyordu.

Sanırım sonucunda gerçekten fazlasıyla hasta olacaktım. Ama ben buna direnç kazanmak istiyordum bir an önce.

Vücudum biran önce savunma mekanizmanı çalıştıramaz mısın? Ha canım vücutcuğum?

Hava tamamen aydınlandığında ve insanlar tek tük de olsa sahil kenarına geldiklerinde fazlasıyla zaman geçirdiğimi fark ettim.

Doğrulup üzerimdeki kumları sirkelemeye çalıştığım an kendimi bir anda yerde buldum. Üzerimde de yüzümü yalayan bir köpek vardı. İlk başta şoka uğrasam da sonrasında doğrulmayı başardım ve köpeği sevmeye başladım. Çok sevimliydi. Köpekleri küçüklüğümden beri çok sevmişimdir ama pek zamanım olmadığı için bir köpeğim olmadı. Biz köpekle birbirimizi sevmiş bir şekilde iletişim kurarken birinin bağırarak yanımıza gelmesiyle başımı kaldırdım.