"Eee gençler konuşmayacak mısınız?" dedim gözlerimi faltaşı gibi açarak. Annem kollarını bağlamış tıpkı Selin'in bana attığı bakışlardan atıyordu babama.
İki ay önce evden kovulan babam tekrar gelmişti. Neden mi kovuldu? Annem aldatıldığını sanıyor. Ben aldatmadığını nereden mi biliyorum? Bilirim ben. Araştırdım o kadar. Adam masum. Ne güzel televizyonun karşısına geçer uyuklardı benim babam. Şimdi? Şimdi yüzünü gören cennetlik.
"Ya Nurseli...bitsin artık şu küslük. Özledim sizi ben."
"Git Allah aşkına Akın. Sen git o kadını özle. Ne oldu, terk mi etti yoksa seni de bize geldin?"
Babam göz devirdi.
Ben omuz silktim.
Ah titredim.
Mesaj gelmiş. Ben de küçük karınca dostlarımın bana ihtiyacı var sanmıştım. Odama çıkmak için merdivenlere yöneldim.
"Hazal dur bi' dakika kızım."
"Efendim baba?"
"Yaklaş" diye fısıldadı kulağıma.
Hemen ağzına girdim.
"Annenle bizi barıştır, annen şimdi sana ne kadar harçlık veriyorsa iki katını vereceğim."
"İki mi!?"
"Şşşş sessiz ol. Tamam üç olsun."
"Olsun babam olsun...da nasıl yapacağım ben onu?"
"Ee orası sana kalmış. Ne yap ne et barıştır bizi prensesim."
Alnıma kocaman bir öpücük kondurdu.
"Kamyon şoförüm."Ne? Kamyon şoförü mü dedi o?
"Dört oldu baba!"
Babam çoktan çıkmıştı. Adam bana kamyon şoförü dedi ya! İnsan kızını kamyon şoförü olarak görür mü!
Kendimi yatağa attım. Bakalım kim mesaj atmış...
___________________
Gizli Numara: Kıyafetlerini kokarcalarla ortak mı kullanıyorsunuz?
___________________
Selin. Seni bir gün fena bozacağım kızım. Çok kaşınıyorsun.
Ama şimdilik en iyisi engellemek.
Biraz Facebook'ta sörf yapmam lazım.
Hah bir arkadaşlık isteği gelmiş. Aylin değilse ben de kamyon şoförüyüm bak!
Tık.
Emir BALCI."Emir mi!? Reddet, reddet, reddet!"
Tık.
"Bununla arkadaş olacağıma kamyon şoförü olurum daha iyi!"
Birden kapı açıldı. Gizli bir şey yapıyor gibi laptopu hızlıca kapatıp arkama sakladım.
"Benim elma yanaklım ne karıştırıyor bakalım?" dedi annem üstüme üstüme gelerek.
"Hiiiiç. Hiçbir şey! Aslında var bir şey..."
Düşün Hazal, düşün!
Şöyle bi' beyin fırtınası.
Hah!
"Cuma günü veli toplantısı varmış. Bilgilendirme amaçlı. E tabi herkesin anne ve babası gelecek. Benim içinse ya babam ya annem. Oysa ben öyle mi isterdim? Hem annem hem babam gelsin isterdim amma ve lakin... İşte buna üzülüyorum."
Annem inanmış olmalıydı ki yüzündeki tebessüm yavaş yavaş kayboldu. Saçlarımı okşayarak "Peki. Babanı ara. Cuma günü şey ederiz."
"Ne edersiniz? Ha...tamam. Tamam ararım annem."
E hadi çıksan mı artık odamdan annem.
Yine kocaman gülümseyip gitti gönlümün efendisi.
Hazal için pijamaları giyip güzel bir uyku çekme vakti.——————————–
Sabah depremi.
Köpekler tarafından kovalanmak.
Ve okul.
Ve Aylin!
"Aylin gel. Gel gel. Oturalım şöyle."
Gözüme ilk ilişen masaya oturduk. Sandalyemi Aylin'in sandalyesine yapıştırdım. Acaba kucağına mı otursam...kimsenin duymaması gerek çünkü bunu.
Olabildiğince kısık sesle, iyice sokularak "Emir beni Facebook'tan eklemiş."
"Ne! Emir seni Facebook'tan mı eklemiş!?"
Benimle birlikte herkes kısa süreliğine sağır olmuştu. Ses hızını aşmıştı resmen. Yerin dibine girmek istiyordum.
"Evet. Ama reddedildim." diye fısıldadı bir ses kulağıma. Başımı yavaşça çevirdiğimde en köşedeki masaya ilerleyen kırmızı kapüşonlu Emir'i gördüm. Kırmızı kapüşon? Kırmızı kapüşon! KIR-MI-ZI KA-PÜ-ŞON!
"Allah'ım neden ya neden? Neden kamyon şoförü değilim şu an ben?"
Aylin dudağını ısırarak bana bakıyordu.
"Aptalsın Aylin. Malsın Aylin. Aptal bir malsın Aylin!"
Olabildiğince hızlıca masadan kalkıp tuvalete koştum.
Suyu açıp yüzümü yıkamak için lavaboya eğildiğimde Aylin'in geldiğini gördüm.
"Hazal çok özür dilerim. Sen birden öyle Emir beni eklemiş falan deyince şaşırdım. Normalde kimseye yapmaz da..."
"Aylin kime ne yapıp yapmadığı beni ilgilendirmez. Belli ki ukalanın teki. Beni onunla yakıştırmaya kalkma. Tamam mı? Ona elimi bile sürmem. Emin ol...Buna bu kadar tepki verdiysen ben koşudan sonra duş alırken kaybolan kıyafetlerimi Emir'in verdiğini duysan kim bilir nasıl tepki veri-"
Tam bu sırada tuvaletlerden birinin kapısı açıldı. Gözlerinden ateş fışkıran Selin öylece karşımızda duruyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAĞCIK
Teen Fiction★★★★★ "Herkesin gözünde -bazen annemin bile- duygusuz, hiçbir şey beceremeyen, tembel bir kızım. Babamın gözünde zaten kamyon şoföründen hallice. Ama öyle değilim. Ben de ağlarım, gülerim, biraz fazla uyurum. Aşık -en çok yemeğe- olurum. Ben de bir...