Emir, Ediz ve ben müdirenin odasında başlarımız yerde köpek yavrusu gibi sessizce duruyorduk. Sanki az önce birbirlerine dalan biz değilmişiz gibi. Sessizliği bozan Aysel Teyze oldu.
"Ediz, daha geldiğin ilk gün mevzu çıkarmak da ne? Yeni yetmeler bunun havalı olduğunu falan mı sanıyor? Ha oğlum?"
"Hayır."
"Emir. Ben sana ne dedim oğlum? Bu son şansın, bir daha olay çıkarırsan biter demedim mi?"
"Dediniz."
Ayy sıra bana geldi sanırım.
"Hocam valla benim bi suçum yok. Ben kavgayı ayırmaya çalışıyordum. Arada kaynadım işte."
dedim sağ elim havadayken.
"Evet, Hazal'ın bir suçu yok hocam." dedi Emir başı halâ yerdeyken.
"Bizim sorunumuz birbirimizle." diye ekledi Ediz.
"Hazal çık dışarı."
Yan yan odadan çıktım. Konuşmaları dinlemek için kulağımı kapıya dayadım. Cık. Hiçbir şey duyulmuyor.Kavgada benim kafama mı vurdular da ben hayal görüyorum yoksa o gelenler annem ve babam mı!
"Hazal. Elma yanaklı kızım ne yapıyorsun burada böyle kulağını kapıya dayamış?"
Hemen doğruldum.
"Hiiiç. Hiç. Öyle gözlerim karardı da yaslanıp geçmesini bekleyim dedim."
"Kızcağızım dövüldüğünden beri iyi değil."
Hemen anneme sarıldım. Bu sırada çaktırmadan onları müdire odasından uzaklaştırmaya çalışıyordum.
"Anne, baba. Bugün toplantı yokmuş. Ben yanlış anlamışım. Hadi dönün siz."
Annem ve babam birbirlerine bakıp gitmeye karar vereceklerken Aylin, annesi ve babası bize doğru yaklaşıyordu. Bu sırada müdire odasından çıkan ağzı gözü patlak Ediz'im de bize doğru geliyordu. Yani kalp krizi geçirmemem hiçbir neden yoktu. Resmen kombo yapıyor bana hayat.
Ediz ne kadar yüzünü saklamaya çalışsa da beceremedi. Güzel benzetmişlerdi şahsen.
"Ediz! Ne oldu sana böyle?"
Ediz'in bakışları bana yöneldi. Bu bakış salla bir şeyler bakışıydı.
Daha ben bir şeyler sallayamadan odadan dudağı patlak Emir çıktı. Şimdi her şey çok açıktı.
"Anlaşıldı. Kavga etmişiz." dedi annem yalandan bir sırıtmayla.
Yeter artık, bitsin şu sahne ya valla kurdeşen dökeceğim.
"Anne bak. Bu Aylin."
Siz tanışadurun biz de Ediz'le çaktırmadan buradan uzaklaşalım.
Kendimizi okul bahçesine attığımızda derin bir nefes aldım.
"Yaşıyoruz." dedim kollarımı yana açıp.
"Yaşıyoruz." dedi Ediz oldukça kısık sesle.
Selin bize doğru yaklaşıyor. Ben ikinci bir travmayı kaldıramam ya!
Ediz'in karşısına dikilip elini uzattı.
"Okulda yenisin sanırım. Ben Selin."
bakışları benim üzerimdeydi. Sanki arkadaşını senden çalacağım der gibiydi.
"Ediz." deyip Selin'e karşılık verdi.
"Sonra görüşürüz Ediz."
Yüzündeki sahte gülümseme ile yanımızdan uzaklaştı.
"Hazelnut? Ne oldu, bi' yüzün düştü sanki?"
"Yoo, iyiyim ben."Sadece beni bu hale getiren kızın o olduğunu bilseydin elini sıkmazdın Ediz'im.
"Bugün Cuma. Okuldan sonra bir şeyler yapalım mı?"
"Valla Ediz'im bence ikimizin yapabileceği tek ortak bi' şey var. O da revire uğramak!"
"Gerek yok ya..."
"Hiç öyle triplere girme. Görmüyor musun ne halde yüzün?"
"Ama bu beni böyle de tatlı bulduğun gerçeğini değiştirmez. Dimi?"
"Valla o bi' tek Nutella'yla yan yana geldiğinizde oluyor."
Kısa bir sessizlikten sonra sormadan edemedim. "Emir'le neden kavga ettiniz?"
Ediz yüzüme cidden anlamadım mı Hazelnut? der gibi bakıyordu.
"Dudağını patlattığı için olabilir mi?"
Gülsem mi ağlasam mı...
Ben gülmeyi tercih ediyorum.
"Ne gülüyorsun Hazal?"
"Ya o-"
Sanırım Emir diye bilmesi işime gelirdi.
"Hiç. Aklıma komik bir şey geldi."
Ediz cebinden telefonunu çıkardı ve uğraşmaya başladı.
"N'apıyorsun?"
İyice yanına sokuldum. Dikkati tamamen telefondaydı. Masalardan birine oturduk.
___________________
Gizli Numara: Aslında bugün kavgada hiç fena değildin :)
Ediz: Kimsin?
Gizli Numara: Kim olduğumu bilmeni isteseydim gizliden yazar mıydım? Fazla masumsun Ediz. Özellikle de yanındakine göre.
___________________
Gebertirim ben bunu.
"Ediz yolarım ben bunu." deyip telefonu elinden aldım. Gizli numaranın Selin olduğunu biliyordum. Hemen yazmaya başladım.
___________________
Ediz: Cesaretsiz kızlarla pek işim olmaz be gülüm :)
___________________
"Cevabını aldı o Ediz'im. Engelliyorum numarayı.
"Dur bakalım Hazelnut. Belki benden hoşlanan biridir. Engelleme."
Olamaz. Eğer Ediz, Selin'den hoşlanmaya başlıyorsa dünyam başıma yıkılır.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAĞCIK
Teen Fiction★★★★★ "Herkesin gözünde -bazen annemin bile- duygusuz, hiçbir şey beceremeyen, tembel bir kızım. Babamın gözünde zaten kamyon şoföründen hallice. Ama öyle değilim. Ben de ağlarım, gülerim, biraz fazla uyurum. Aşık -en çok yemeğe- olurum. Ben de bir...