Ficseption'Vkook

😘24😘

(Taehyung)

"Beni öpmeni istiyorum."

Jungkook bana bunu söylediğinde zaten hızlı olan nefeslerim daha da hızlanmış, kalbim büyük bir uçurumun eşiğinden yuvarlanmıştı.

Onu öpme isteği içimde karlı dağlardan yuvarlanan bir çığ gibi büyürken,kendime hakim olmakta zorlanıyordum. Aklımdan geçen onca şey arasında en çok dikkatimi çeken, belki de bu çığın bize zarar vereceğiydi.

Anlaşmamıza göre, ona itiraz edemezdim zaten, belki de etmek istemiyordum.

Sık nefeslerimiz birbirine karışırken daha fazla dayanabileceğimi sanmıyordum. Aramızda sadece milimler olması beni her saniye ölüme sürüklüyordu. Zaten o da istiyordu, o zaman yanlış olan neydi ki?

Bekliyordu. Jungkook tam şu an gözlerimin en derinlerine bakarak onu öpmemi bekliyordu. Hoş, zaten bundan sonra istemekten vazgeçse bile beni durduramazdı.

Gözlerimi çektim ve ellerimi beline yerleştirdim. Bu yaptığımla derin bir nefes alıp kaslı göğsünün havalanmasını sağlamıştı. En küçük hareketimden bile etkilenmesi o kadar hoşuma gidiyordu ki.

Son kez gözlerine bakıp titrek ve derin bir nefes aldım. Çünkü bol bol ihtiyacım olacaktı biliyordum. Bel oyuntusunu yavaşça okşamaya başladığımda dudaklarımızın arasında olan mesafeyi kapatmak için başımı hafifçe kaldırdım ve dudaklarına yöneldim.

Ama yöneldiğim an yüzünü hemen çekti ve boynuma yöneldi. Boynumda soluklanırken kendi kendine mırıldanıyordu ama hiçbir dediğini duyamıyordum. Yaptıklarına anlam veremiyordum.Neden son anda vazgeçmişti ki?

İçimde başlayan yangınlar her tarafımı sardığında böyle yapmasının beni durdurmayacağını bilmesi gerekirdi. Bunu kendisi istemişti ve ben de yapmak zorundaydım. Ellerimi belinden çekip boynumda duran kafasının iki yanına koydum ve zor olsa da kaldırdım.

Öpecektim işte. Bu raddeye kadar gelmişken böyle bırakamazdı.

Gözlerinde gördüğüm kırgınlık şaşırmamı sağlamıştı. Sadece saniyeler içinde neler değişmişti ki? Belki de o kırgınlığı söküp almalıydım. Gözlerine güven verircesine baktım ve sağ elimle yanağını okşadım usulca.

"Neyin var Kook?"

Cevap vermedi bana. Sadece öylece bakmayı sürdürdü. Gözleri ayna olup bana içindeki saklanmış duyguları gösterirken içimde bir yerlerde kıvrılıp yatan merhamet uykusundan uyandı. Onu üzenin ne olduğunu merak ediyordum.

Ve biliyordum, onu tekrar mutlu edebilecek kişinin de ben olduğumu..

Bir süre daha bekledim, sadece kiraz dudaklarından firar edecek sözleri duymak istiyordu kulaklarım. İçinde sürekli büyüyen isteği görebiliyordum. Ama onu durduran bir şeyler vardı. Belki de onun içindeki karışıklığı dindirebilirdim.

"Taehyung, ben... ben.." iç çekti cümlelerini toparlayamıyordu belli ki. Onu zorlamayacaktım. Devam etmesini bekledim. Ama bulunduğumuz yakınlıktan dolayı zor oluyordu. Aklıma düşen şeylerle yutkundum.

Söyleyemeyecekti biliyordum. "Şşş tamam şimdi söylemek zorunda değilsin. " Kısık çıkan sesimle konuştuğumda gözleri dudaklarıma kaydı. Ben de daha fazla beklemedim ve tekrar kırmızı dudaklarına yöneldim.

Bu sefer o iki eliyle yanaklarımı kavradığında boğuk sesiyle konuştu. "Taehyung d-dur." Söyledikleriyle kaşlarım çatılırken sadece neyin değiştiğini merak ediyordum. Aklından neler geçtiğini bilmek istiyordum.