CALL ME MAYBE ||texting||

3.6

Penceriyi açık bırakarak yatağıma girdim. O gelene kadar uyumayacaktım çünkü bu gün bilinmeyenin kim olduğunu öğreneceğim.

Belki yapacağım şeye kızıcak ama artık merak duygumu bastıramıyorum.

Takırtı sesleri gelince odaya birisinin girdiğini anladım. Gözlerimi kapatıp yatağa iyice sindim.

Burnuma yine o muazzam koku gelince yatağa yattığını anladım.
Anında dönüp üstüne çıktım. Oda çok karanlık ve sayın bilinmeyenin kapşonu var.

"Asu uyumanı söylemiştim"

"Sesini değiştirmeden konuş lütfen" gülme sesi geldi. Üstünden kalkarak duvara yaslandım. Yanına gelip beni kucağına oturttu. Planım işliyordu.

"Küstüm ben sana" diyip omuzlarımı silktim.

"Öpsem barışır mıyız" kafamı hızlıca salladım.

Ellerimi ensesine getirerek kendime çektim bilinmeyeni. O da beni kucağına iyice bastırdı. Yüzümde nefesini hissedebiliyorum artık. Çok yakınız.

İyice yakınlaşıp dudaklarımızı birleştirdim. O büyük bir açlıkla beni öperken ben de ona karşılık verip elimi yaslandığım duvarda gezindiriyordum.

Bingo! Işığın düğmesini buldum. Işığı açtığım anda bilinmeyen iyice bana kendini bastırdı.

Geri çekildiğinde kapşonu açıktı. Gözlerim hala kapalıydı. Onu görmeye hazır mıyım bilmiyorum. Bu haldeyken karşımdaki kişi hiç tahmin etmediğim birisi çıkarsa utançtan hiç bir şey yapamam.

"Aç gözlerini Asu" tanrım sesini değiştirmemişti ve bu ses ona aitti. Pamir.

Yavaşca gözlerimi açtım ve mavi gözlerinden kendi gözlerimi kaçırdım.
Eliyle çenemi kavradı "gözüme bak Asu" yavaşca gözlerimi onunkilerle sabitledim.

Kalbim yerinden çıkıcakmış gibi atarken o sadece gözlerime bakıyordu.

"Tepki vericek misin Gece Kraliçesi" kafamı hayır dercesine salladım.

"İyi uyuyalım mı?" Yine hayır dercesine salladım.

"Robert pattinson gelsin mi" en sevdiğim kişi olmasına rağmen yine hayır dercesine salladım.

"Pardon o gelsin" iyice saçmaladığımın farkında bile değilim.

"Ne buluyon o adamda ya. Hem ben daha yakışıklıyım" güldüm.

"Ahh gamzene kurban be güzelim" diyip güldüğüm yerden öptü. Kalbim yine maraton koşmuşcasına atarken gözlerimi kapatım o öpücüğü hissettim.

"Pamir?"

"Hmm" gözlerimi açtım. Göğsüne sığındım.

"Hiç gitme olur mu?" Ellerini belime sardı.

"Gitmek zorunda kalırsam Gece Kraliçesi-" geri çekildim ve dudağına susması için öpücük kondurdum.

"Gitmek zorunda falan kalmayacaksın" dedim gözümden bir damla yaş akarken.

"Asu hastalığım..." cümlenin devamını getirmedi. Sıkıca sarıldım sevdiğim adama.

"Hiç bir şey olmayacak"
Hiç bir şey olmayacak
Hiç bir şey olmayacak
Hiç bir şey olmayacak
Olmamalı

~~~

Mutlu son diye bir şey yoktur. O yüzden kötü sonla bitiricem çünkü ben kötü bir yazarım.