Denizin Melodisi

🚢6.Bölüm🚢

İyi Okumalar...
🐳

"Bana katılır mısın?" Kim Kai idi bu. "Arabayı bir günlüğüne kiraladım."

Kyungsoo’nun gözleri ışıldadı. Kai omuzlarından nasıl bir yük kaldırdığını bilmiyordu. "Teşekkür ederim Kai! Çok teşekkür ederim. Tabii ki gelirim."
Soluk soluğaydı. Kai ise biraz şakın görünüyordu. 
"Bu kadar teşekkür etmene gerek yok, seninle vakit geçirmekten memnunum."

Kyungsoo Kai’nin içtenlikle konuştuğunu biliyordu. Mutluluktan uçacaktı neredeyse. "Yok, gerçekten teşekkür ederim Kai." Sesi biraz utangaç çıkıyordu. Çünkü hem Kai yüzüne tuhaf tuhaf bakıyor, hem de kendisi garip bir takım duygularla cebelleşiyordu.

"Niye teşekkür ettiğimi sorma." Kalbinin karardığını, korkudan ne yapacağını bilemediğini ve fazlasıyla yalnız hissettiğini söyleyemezdi ya!

Onun davetinin kendisini bütün bu karamsar duygulardan kurtardığınıda anlatamazdı. Kai ciddi bir yüzle direksiyona geçip hiç konuşmadan arabayı çalıştırdı. Az sonra kent geride kalmıştı. Kentin varoşlarındaydılar artık. Buralarda yerli halk, kentin parlak ışıklarından, petrol rafinerilerinden, büyük yapılardan ve turistlerden uzak bir hayat sürüyordu.

"Burada Barbados ya da St. Thomas gibi adalardaki egzotik hava yoktur." Kai sessizliği bozmuştu. Curaçao’nun büyük bir bölümünün kayalık olduğunu, en büyük sorununun su sorunu olduğunu anlattı. 
"Deniz suyu damıtılıyor ama tabii bu çok pahalıya mal oluyor. Yinede hükümet çok uğraşmış. Damıtılmış deniz suyu artık adanın yoksul bölgelerine de verilebiliyorlarmış."

"Burası hakkında epey bilgin var. Öteki adalarıda çok iyi biliyorsun, Karayiplerde epeyce gezdin mi?"

"Buraları gezeli çok oldu." Kai kısaca cevapladı. Sanki bir şeyleri açıklamaktan kaçınmıştı. Kyungsoo onun sesinde bir şeyler sezinledi. Sonra gözleri Kai’nin direksiyonu tutan ellerine gitti. Onun ressam olduğunu sanmıyordu. Böyle bir iş onun kişiliğine pek uygun değildi. Ama ince ve duyarlıydı elleri. Parmakları uzundu ve tırnakları bodurdu. Hala piyanist olma ihtimali vardı. Kai’nin mesleği neydi? Belki de o uzun ve ince elleriyle hiçte ilgisi olmayan bir işi vardı.

🐳

Kyungsoo Curaçao Adasında Kai ile birlikte geçirdiği günden memnundu. Yinede Kai en başında daha dostça davransaydı, ilk tanıştıkları günden beri süren o alaycı ve tepeden bakan tavrı olmasaydı, çok daha iyi olurdu diye düşünüyordu. Onun bu tavrının sebebini merak ettiği kadar bu tavrın, kendisini neden bu kadar üzdüğünü de bilmek istiyordu. Bu duydu onda garip bir şekilde yavaş yavaş gelişmişti. Başlangıçta farkında bile değildi. Ama şimdi Kai alaylı bir laf söylediğinde ya da kendisi bir şey söylediği zaman pek gülünç bir şey duymuş gibi bir ifade takındığında kalbinde derin bir sızı duyuyordu. Kai’nin kendisinin rol yaptığını sandığını düşünüyordu. Kafası bu kuşkularla dolu olduğundan, kendisi gibi davranamıyor, hoşlandığı ya da ilgilendiği bir şey olunca hoşnutluğunu bellirtemiyordu. Ama bazen de boş bulunuyor acemice bir söz ediyor ve birde bakıyordu ki Kai’nin yüzünde yine o bilindik ifade.
O an istem dışı kızarıyordu ve Kai daha da keyifleniyordu. Birkaç kez Kyungsoo’nun bu masum hallerine kahkahalarla gülmüştü.

"Senin gibi adamın ne yapacağı belli olmuyor Kyungsoo."

"Daha önce de buna benzer bir şey söylemiştin." Böyle cümlelerle ne demek istediğini açık açık sormak isterdi ancak unutmamalıydı ki onun konuğu sayılırdı. Kiraladığı arabayla gezmeyi o teklif etmemiş miydi?

"Söylemişimdir herhalde" diye onayladı Kai. Sonra esnediğini belli etmemek için elini ağzına götürdü. Yoksa sıkılıyor muydu?

"Ne yapacağı belli olmayan biri varsa o da sensin" dedi Kyungsoo. Bir an sessizlik oldu, sonra Kai o eşsiz kahkahalarından birini patlattı. 
"Demek ikimizde birbirimizi anlamakta güçlük çekiyoruz." 
Kyungsoo’da onu onaylarcasına başını salladı. Kai’nin gülmesi onu rahatlatmıştı. Bu gülüş onu değiştirmiş, son derece çekici birine dönüştürmüştü. 
Kyungsoo bu değişikliğe bakarak Kai’nin bir anı bir anına uymayan bir insan olduğuna karar verdi. Bir bakıyorsun alaycı ve ters, bir bakıyorsun son derece sevimli!