•Perfectly Wrong•

"Η συνάντηση που προκαλεί αναστάτωση"

Zoe's POV

Μόλις φτάνουμε με τα κορίτσια στο πίνακα ανακοινώσεων , αρχίσαμε να ψάχνουμε τα ονόματα μας και σε ποιες τάξεις είμαστε, δυστυχώς με τα κορίτσια για πρώτη φορά δεν είμαστε σε καμία τάξη μαζί,ως γνωστόν σαν διακριτικοί και χαμηλών τόνων άνθρωποι που είμαστε, αρχίσαμε να φωνάζουμε και να βγάζουμε έντονες κραυγές απογοήτευσης, όπως μπορείτε να φανταστείτε τα παιδιά που ήταν γύρω μας κοιτουσανε σαν να έχουμε βγάλει δεύτερο κεφάλι, λες και δεν έχουν δει άνθρωπο να θρηνεί για τον χαμό του, όχι δεν υπερβάλω καθόλου αν θέλετε να ξέρετε είναι αδιανόητο να μας χωρίζουν εμάς τις τρεις.Εφοσον έχουμε τελειώσει με το θρήνο μας,λεμε να συναντηθουμε στο σημειο μας στο διαλειμμα και αρχίζουμε να προχωράμε η κάθε μία προς τις αίθουσες που έχουμε πρώτη ώρα μάθημα, προς μεγάλη μου απογοήτευση έχω πρώτη ώρα μαθηματικά, δηλαδή τι χειρότερο θα μου συμβεί σήμερα; Φτάνω στην αίθουσα και μπαίνω διστακτικά μέσα, νιώθω κάπως άβολα καθώς πέφτουνε ορισμένα βλέμματα πάνω μου κοιτώντας με εξεταστικα,όμως δεν το αφήνω να με επηρεάσει, βρίσκω ένα θρανίο στη μέση της αίθουσας άδειο, από ότι παρατηρώ δεν έχουν έρθει ακόμα όλα τα παιδιά ούτε ο καθηγητής οπότε βγάζω το κινητό μου και μπαίνω να δω στο Instagram.Τη στιγμή που απολαμβάνω ένα αστείο βιντεακι, ακούω το εκκωφαντικό άκρως σπαστικό γέλιο της σκύλας και όταν λέω σκύλα μπορούμε να καταλάβουμε όλοι ότι αναφέρομαι στην πολύ αγαπημένη μας Jessica και από πίσω της το ένα από τα δύο  τσιράκια της η Nancy, τι είπα πριν; αν μπορεί να γίνει  χειρότερα; σημείωστε λάθος,ΚΙ ΌΜΩΣ ΜΠΟΡΕΊ,τη στιγμή που κλαίω την τύχη που με έμελλε, γυρνάει η φτηνή απομίμηση της Barbie, τινάζει το ξανθό κακοβαμμενο μαλλί της και μου χαμογελαει ψεύτικα και με πλησιάζει << Zoe τι έκπληξη είναι αυτή! Θα είμαστε στην ίδια τάξη, υπέροχα νέα!>>, της απαντάω <<Ναι Jessica μου, είδες τη χαρά που πήρα>> δίνω το καλύτερο μου ψεύτικο χαμόγελο και επιτέλους γυρνάει και φεύγει με αυτό το υπερβολικά στημένο κούνημα γοφων, κάνοντας δύο αγόρια από το διπλανό θρανίο να γουρλωσουν τα μάτια τους και να κοιτάξουν με θαυμασμό λέγοντας πολλά σχόλια με τους φίλους τους, μερικές φορές αναρωτιέμαι για το IQ του αντρικού πληθυσμού, στριφογυριζω τα μάτια μου συνεχίζω να κάνω scroll στο Instagram,μετά από 10 λεπτά ενώ είμαι ακόμα στο κινητό νιώθω σαν να με κοιτάει κάποιος έντονα, ουσιαστικά  να με καεί με το βλέμμα του, σηκώνω το κεφάλι και έρχομαι αντιμέτωπη με δύο γαλαζοπράσινα μάτια, είναι τόσο έντονη η οπτική μας επαφή που δεν τολμώ να ανοιγοκλείσω τα βλέφαρα μου, φοβούμενη μην χάσω την εικόνα των ματιων του.Το σώμα μου ανατριχιάζει και σταγόνες κρύου ιδρώτα κυλούν στο σβέρκο μου, στραβοκαταπίνω όταν αρχίζει να περπατά προς το μέρος μου, προσπαθώ απελπισμένα να πάρω τα μάτια μου από τα δικά του αλλά πολύ απλά είναι αδύνατο.Σε 3 δευτερόλεπτα που έχει διασχίσει το διάδρομο και έχει φτάσει στο θρανίο μου που εμένα μου φάνηκαν ώρες, μου χαμογελαει αποκαλυπτοντας ένα πολύ ωραίο και ζεστό χαμόγελο μου απευθυνεται με βαριά, αντρική φωνή τίποτα που να θυμίζει τις παιδικές φωνές των αγοριών που έχω γνωρίσει στην ηλικία μας << Η θέση δίπλα είναι άδεια;>> του απαντάω με ένα νευμα ανίκανη να αρθρώσω οποιαδήποτε λέξη, τη στιγμή που προσπαθώ να ηρεμήσω και να συγκεντρώσω το δυναμισμό τον οποίο αυτό το αγόρι έχει καταφέρει να απορροφήσει μόνο και μόνο με την παρουσία του σε αυτό το χώρο, εμφανίζεται μπροστά μας η Jessica και χωρίς ίχνος ντροπής και αξιοπρέπειας  αρχίζει να φλερτάρει το   αγόρι δίπλα μου ξεχνώντας το γεγονός πως έχει σχέση με ένα υπέροχο άτομο <<Γειά σου είμαι η Jessica ήθελα να σου πω ότι μπορείς να κάτσεις πίσω με τις φίλες μου δεν είσαι αναγκασμένος να κάτσεις με την  Zoe.>> ολοκληρώνει με ένα αυταρεσκο ύφος, την αγριοκοιταζω αλλά αυτή απλά μου ρίχνει μια ματιά και συνεχίζει να επικεντρωνεται στο αγόρι, νομίζω πως πρέπει να μαζέψει τα σαλάκια από τις ακρες των βαμμένων μέχρι αηδίας χειλιών της.Ειμαι σχεδόν  έτοιμη να ακούσω μια γελοία δικαιολογία προκειμένου να με αποφύγει και να κάτσει με την Jessica, το αγόρι δίπλα μου όμως γυρνάει και λέει στην Jessica <<Χάρηκα Jessica , είμαι ο Liam  όμως Λυπάμαι αλλά έχω βρει ήδη που θα κάτσω.>> γουρλωσα τα μάτια μου από έκπληξη, η Jessica κυριολεκτικά έχει γίνει κόκκινη από το θυμό της και απλά γυρνάει την πλάτη της επιδεικτικά, τινάζει το μαλλί της και απομακρύνεται με αυτό το κούνημα που σου προκαλεί ναυτία.Ασυναισθητα μας πιάνουνε  και τους δύο τα γέλια,ο Liam όταν γελάει φωτίζεται όλο το πρόσωπο του και κάνουν την εμφάνισή τους δύο υπέροχα λακακια τα οποία τα βρίσκω αξιολάτρευτα <<Λοιπόν...Zoe ε; πολύ ωραίο όνομα>> με κοιτάει με ένα στραβό χαμόγελο << Σε ευχαριστώ πολύ Liam>> ανταποδίδω με ένα μικρό χαμόγελο.Ο καθηγητής μπαίνει στην τάξη, μας καλημερίζει και μας υποδεικνύει ποια σελίδα να ανοίξουμε στο βιβλίο, ξεκινάει το μάθημα αλλά εγώ δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, παρατηρώ με την άκρη των ματιών μου τον  Liam να βγάζει από μια θήκη ένα ζευγάρι γυαλιών μυωπίας και να τα φοράει,ποτέ δεν είχα φανταστεί πως  ένα αγόρι γίνεται να είναι τόσο σεξυ με γυαλιά, του ρίχνω κρυφές ματιές και μερικές φορές τον πιάνω να με κοιτάει εξεταστικα από πάνω μέχρι κάτω.Δεν μπορώ να ηρεμήσω , ανακαθομαι συνεχώς στη θέση μου.Οταν χτυπάει το κουδούνι σηκώνεται ,γυρνάει και μου ρίχνει ένα χαμόγελο,  του το ανταποδίδω και τα μάγουλα μου περνούν φωτιά, τον παρατηρώ όσο απομακρύνεται και βγαίνει από την αίθουσα, συνεχίζω να κοιτάω το κενό.Τι έχω πάθει;
...