Οι ήρωες του Παρισιού (Βιβλίο πρώτο)

Κεφάλαιο 1 Ήττα

Όλα τα πρόσωπα και τα μέρη είναι παρμένα από την τηλεοπτική σειρά miraculous tales of ladybug and cat noir και δεν μου ανήκουν.

  Το κουδούνι του σχολείου χτύπησε δυνατά, καλώντας όλους τους μαθητές, που σουλατσάριζαν στο προαύλιο να μαζευτούν στις τάξεις. Μόλις όλοι τους μπήκαν στην αίθουσα, η κ. Bustier έκλεισε την πόρτα, ενώ η Alya κοίταξε με ελπίδα από το παράθυρο περιμένοντας από στιγμή σε στιγμή να εμφανιστεί η καλύτερή της φίλη. «Marinette Dupain-Cheng», ακούστηκε η φωνή της κ. Bustier να παίρνει παρουσίες, αλλά κανείς δεν απάντησε. Εκείνη την στιγμή η πόρτα της τάξης άνοιξε με φόρα και η Marinette όρμησε μέσα στην αίθουσα, σχεδόν χάνοντας την ισορροπία της. «Παρούσα, κυρία. Με συγχωρείτε που άργησα», είπε κοιτώντας το πάτωμα με ένα ελαφρύ κοκκίνισμα στα μάγουλά της, αφού ξαναβρήκε το κέντρο βάρους της.
Η καθηγήτρια την κοίταξε αυστηρά, πριν της απαντήσει. «Είναι η τέταρτη φορά μέσα στην εβδομάδα Marinette. Γιατί αργείς συνεχώς; Αν συνεχίσεις, έτσι θα αναγκαστώ, να σε στείλω στον διευθυντή». Η κοπέλα κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και κάθισε ντροπιασμένη στο θρανίο της δίπλα στην Alya χωρίς να βγάλει άχνα. Εξάλλου, ό,τι και να έλεγε μάλλον χειρότερα θα έκανε τα πράγματα ή τουλάχιστον αυτό της είχε διδάξει η εμπειρία.

  «Έχει δίκιο ξέρεις. Η κ. Bustier μπορεί να είναι πολύ υπομονετικός και ευχάριστος άνθρωπος, αλλά ακόμα κι αυτή έχει τα όριά της», της ψιθύρισε η κολλητή της, καθώς έβγαζαν και οι δύο το βιβλίο της γλώσσας. Η Marinette κοίταξε την καθηγήτριά της νιώθοντας απαίσια με τον εαυτό της. Πάλι κάπως τα είχε καταφέρει να αργήσει. Δυστυχώς δεν αργούσε μόνο στην τάξη, αλλά και σε οτιδήποτε άλλο. Στο τέλος πάντα κατέληγε να τρέχει προσπαθώντας να προλάβει τα λεπτά, που αμείλικτα κυλούσαν εναντίον της. Δεν είχε καν σωστή δικαιολογία ποτέ της και δεν μπορούσε να πει την αλήθεια για κανένα λόγο.

  Η Marinette αναστέναξε σιωπηλά και βούλιαξε στο κάθισμά της. Τα σκούρα μπλε μαλλιά της πιασμένα σε δύο αιώνιες κοτσίδες έπεσαν μπροστά, γεμίζοντας μπλε κύματα την επιφάνεια του θρανίου. Τα βλέφαρά της έπεφταν βαριά πάνω από τα μπλε μάτια της, μιας και όλη τη νύχτα σχεδόν είχαν μείνει ανοιχτά.
Προσπάθησε να συγκεντρωθεί σε αυτό που έλεγε η καθηγήτρια, αλλά η φωνή δεν έφτανε στα αυτιά της έφηβης. Γλιστρούσε μακρυά, απομονώνοντάς την στην άγνοιά της. Η κ. Bustier άρχισε να γράφει κάτι στον πίνακα και παρόλο που τα γράμματα δεν έβγαζαν νόημα για την Marinette, βάλθηκε να τα αντιγράψει.
Έπιασε το μολύβι και τότε μόνο πρόσεξε ότι το δέρμα της ήταν τρομαχτικά χλωμό. Μάλιστα είχε και κάνα δυο μικρές μελανιές, μια στην μέσα μεριά του αγκώνα και μία κοντά στον καρπό. Πρέπει να προσέχω πιο πολύ. Κάποιος θα μπορούσε να τα παρατηρήσει αυτά, σκέφτηκε και έστριψε το χέρι της, έτσι ώστε οι μελανιές να μην φαίνονται κρυμμένες τώρα μέσα στα μανίκια. Να δω τί θα κάνω το καλοκαίρι!