Οι ήρωες του Παρισιού (Βιβλίο πρώτο)

Κεφάλαιο 53 Διπλό πρόβλημα μονή λύση (Μέρος Δ')

  Ένα ουρλιαχτό διατάραξε την ησυχία, αλλά αποσιωπήθηκε από τους χοντρούς τοίχους, ειδικά κατασκευασμένους να προκαλούν το φαινόμενο της ηχομόνωσης. Ο Hawkmoth έπεσε στο πάτωμα βαριανασαίνοντας ενώ ένιωθε μια δύναμη μέσα του να προσπαθεί να του ξεσκίσει τα σωθικά. Συνέχισε να βγάζει βογκητά στη στάση που βρισκόταν, κατάκοιτος, όταν σπασμοί άρχισαν να συνταράζουν το λιγνό κορμί του. Θαρρούσες ότι από στιγμή σε στιγμή θα έσπαγε από την πίεση σε χίλια κομμάτια, μα όλως παραδόξως κάτι τέτοιο δεν συνέβη.
  Ωστόσο, κάθε ίχνος χρώματος είχε χαθεί από το πρόσωπό του, που τώρα χλωμό έμοιαζε περισσότερο με πεθαμένου, παρά με οτιδήποτε άλλο. Τα μάγουλά του σα να είχαν ρουφηχτεί αφήνοντας το φως να σκιάσει τρομαχτικά τα οστεώδη χαρακτηριστικά του, ταιριαστά σε ζόμπι και όχι άντρα στα σαράντα πέντε του. Τα χείλη του, μαραμένα ροζ φάνταζαν ξεροσκασμένα λες και είχαν εκτεθεί στον ήλιο της ερήμου για ώρες. Ο πανίσχυρος κακός είχε μείνει ένα απολειφάδι του προηγούμενου λαμπρού του εαυτού, μια σκιά της δόξας του. Κι ακόμα και τώρα το miraculous στο λαιμό του απομυζούσε την ζωτική ενέργεια από το ήδη εύθραυστο σώμα του, λάμποντας σα θανάσιμο βιολετί αστέρι.
  Με την λίγη επίγνωση που ακόμα διατηρούσε το λογικό του αγωνιζόταν να διατηρήσει τον έλεγχο πάνω στο akuma και να συντηρήσει το δεσμό μεταξύ τους. Δεν έχω χρόνο. Πρέπει να τελειώνει γρήγορα αυτή η ιστορία, αντιλήφθηκε, αλλά αυτό ήταν κομματάκι δύσκολο στην πράξη, γιατί οι ανόητοι ήρωες, όχι μόνο ήταν επίμονοι, αλλά πλήθαιναν σα τα μυρμήγκια κάθε δευτερόλεπτο. Σα να μη μου έφταναν οι δύο ανόητες, έπρεπε να χάσω τον έλεγχο και της Queen of Justice! Συνεχάρει τον εαυτό του ο κακός σημειώνοντας νοητά να μην ξεχάσει ότι ο Nooroo την είχε βοηθήσει να σπάσει τα δεσμά. Μετρημένες είναι κι αυτού οι μέρες του, σκέφτηκε με κακία σφίγγοντας αδύναμα το miraculous στο στέρνο του.
  Εν τω μεταξύ, πίσω στις γνωστές ηρωίδες μας, είχαν καταφέρει να μαζέψουν την Queen of Justice, τον Carapace και την Queen Bee στον πύργο του Άιφελ, όπου και κατέστρωσαν το σχέδιό τους. Η Ακουματοποιημένη είχε φροντίσει νωρίτερα να εξαπλώσει τα είδωλα σε όλη την πόλη για να έχει το νου της στις κινήσεις των αντιπάλων, αν και κάτι τέτοιο απαιτούσε την αμέριστη προσοχή της και την δυσκόλευε από το να παρακουθήσει την συζήτησή τους. Ωστόσο, η Buglady είχε υποδείξει ότι δεν υπήρχε πρόβλημα, καθώς ακριβώς αυτό τον ρόλο έπαιζε στο σχέδιο Queen of Justice, καθώς έπρεπε να συγκεντρώσει τα είδωλα σε ένα σημείο. Εύκολο, βέβαια, να το λες, αλλά δύσκολο να το κάνεις, σχολίασε εκείνη καθώς έπαιζε έναν επιθετικό ρυθμό με τον αυλό της γεμάτο απότομα ανεβοκατεβάσματα και κοφτές νότες.
  «Πώς πάει;» ρώτησε η Ladybug κι εκείνη την στιγμή το miraculous της τρεμόπαιζε υπενθυμίζοντας σε όλους ότι είχε λιγότερο από τέσσερα λεπτά μέχρι να ξεμεταμορφωθεί. Η Queen of Justice έδειξε με τα μάτια της τα σκουλαρίκια, ενώ συνέχιζε να παίζει τον απαιτητικό σκοπό της. Το χέρι της ηρωίδας ήρθε ασυναίσθητα να ακουμπήσει το αυτί της. «Buglady», είπε κι εν λόγω κοπέλα πλησίασε για να χαρίσει λίγη από την ενέργειά της στο χαλασμένο αντικείμενο. Το άγγιξε με τα ακροδάχτυλά της, που φωτίστηκαν σχεδόν αμέσως από ένα ροζ φως εκτοξεύοντας ενέργεια, επαναφέροντας την κόκκινη βούλα που είχε χαθεί όταν το miraculous μετρούσε αντίστροφα. «Είναι η τρίτη φορά σήμερα έτσι;» είπε η Ladybug δίνοντας ένα απολογητικό νεύμα στην συνεργάτη της, που κούνησε το κεφάλι θέλοντας να τονίσει ότι δεν ήταν κόπος. Βέβαια, η Tikka, η οποία και παρείχε την ενέργεια, ίσως να είχε κάτι άλλο να πει, αλλά χαμένη μέσα στα σκουλαρίκια κανείς δεν μπόρεσε να την ακούσει.
  Πέρασαν γύρω στα δέκα λεπτά και ακόμα δεν είχε γίνει τίποτα, όταν ξαφνικά η Queen of Justice άρχισε να χτυπά σα μανιακή κάτω το δεξί της πόδι τραβώντας την προσοχή όλων των παρευρισκομένων. Δεν χρειάστηκαν πολλές εξηγήσεις για το τί συνέβαινε. «Εκεί!» έδειξε ο Carapace το πρώτο αντίγραφο της Copy Maker να έρχεται από τα δυτικά κυνηγέμενο από έναν στρατό περίπου τριάντα ειδώλων. «Δεν είναι αυτή», παρατήρησε η Buglady φορώντας τα κυάλια που της είχε χαρίσει το miraculous. Είχε αναγκαστεί να ξεμεταμορφωθεί και να μεταμορφωθεί ξανά λόγω του περιορισμού των πέντε λεπτών, αλλά όταν κάλεσε για τρίτη φορά μες τη μέρα την δύναμή της τα κυάλια εμφανίστηκαν πάλι.
  «Εντάξει τότε! Το ʼχω!» δήλωσε ο Carapace και πήδηξε από την κορυφή του πύργου. Χρησιμοποιώντας την ασπίδα σαν σνόουμπορντ πήδησε πάνω της και κατέβηκε τσουλώντας τον Άιφελ πατώντας πάνω σε ένα από τα τέσσερα πόδια του. Σπίθες πετάγονταν από ʼδω κι από ʼκει, αλλά μην βρίσκοντας κάτι να κάψουν έσβηναν κατευθείαν· ένα από τα λίγα θετικά που είχαν οι τσιμεντοπολιτείες.
  «Ασπίδα!» ενεργοποίησε την δύναμή του παγιδεύοντας το αντίγραφο μέσα σε έναν πράσινο ημιδιάφανο θόλο φτιαγμένο από πλάκες στο σχήμα καβουκιού χελώντας. Έκανε το σήμα της νίκης στους εναπομείναντες ήρωες πάνω στον πύργο, αλλά κανένας δεν τύχαινε να έχει αετίσια μάτια για να το δει. Όχι ότι αυτό εμπόδισε τον Carapace, φυσικα! Τώρα το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να περιμένουν για τα υπόλοιπα αντίγραφα να κάνουν την εμφάνισή τους και να τα πιάσουν ένα-ένα. Ή έτσι ήταν το σχέδιο, το οποίο βασιζόταν υπερβολικά στην τύχη και συχνά δεν κατέλειγε όπως το είχαν προγραμματίσει οι ήρωες, αλλά σε κάτι παρά πλήσιο, κάπου ανάμεσα στην καταστροφή και την σωτηρία.
  «Carapace, άλλο ένα αντίγραφο έρχεται από τα νοτιοανατολικά. Είναι έτοιμο να πηδήσει από ένα κτήριο», τον ενημέρωσε η Buglady από τον ασύρματο πάνω στην ασπίδα του. «Μέτρα μου» απάντησε λακωνικά αυτός στρίβοντας προς την κατεύθυνση που του είχε υποδείξει. Θα πηδήσει σε πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα, ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ!» φώναξε η ηρωίδα κάνοντας τα αυτιά του να κουδουνίσουν από τον ξαφνικό ήχο. «Το βλέπω, μην φωνάζεις» αντιγύρισε εκνευρισμένος. Στόχευσε με την ασπίδα του και την πέταξε ενάντια στο ανυποψίαστο θύμα του.
  Το είδωλο την είδε, αλλά δεν μπορούσε να αποφύγει στον αέρα κι έτσι αναπόφευκτα την έφαγε στη μούρη. Προσγειώθηκε φαρδιά-πλατιά στο σκληρό τσιμέντο και πριν προλάβει να αντιληφθεί τί γινόταν, βρισκόταν ήδη μέσα σε έναν ακόμα ημιδιάφανο θόλο. Δύο πιασμένα, άλλα τέσσερα ελεύθερα συν την δημιουργό τους, εκθείασε τα περίπλοκα μαθηματικά που είχε διδαχτεί τόσα χρόνια στα βιβλία ο ήρωας. Ήλπιζε βέβαια, να έπιαναν σύντομα την Copy Maker και να μην χρειαζόταν να πιάσουν πρώτα ένα-ένα τα αντίγραφά της.
  «Έρχεται άλλο ένα! Είναι... Ωχ!». Η σύνδεση διακόπηκε απότομα προτού μπορέσει η Buglady να τελειώσει την πρότασή της. «Ναι... Buglady;» μίλησε στον νεκρό ασύρματο ο νέος χωρίς να λαμβάνει απάντηση. Η συσκευή είχε σιωπήσει. Ο συναγερμός ενός αυτοκινήτου τον έκανε να γυρίσει απότομα προς τα δεξιά του για να ανακαλύψει το προαναφερθέν αντίγραφο να έχει κατέβει από το κτήριο. Οι γροθιές της ήταν σφιγμένες και μια έκφραση αποφασιστικότητας είχε χαρακτεί στο μασκοφορεμένο πρόσωπό της. Τώρα, τί κάνω; Φτιάχνω ασπίδα; Αν είναι η πραγματική, τότε πρέπει να αναλάβει η Queen Bee και όχι εγώ. Να την αφήσει, ωστόσο, επειδή βρισκόταν σε δίλημμα πάλι δεν ήταν λύση, οπότε κάνοντας τον σταυρό του, έφτιαξε την ημιδιάφανη ασπίδα του για άλλη μια φορά.
  Το αντίγραφο, όμως, για κάποιο λόγο φαινόταν ότι το περίμενε και πήδηξε στο πλάι γλιτώνοντας στο παρά τσακ τον εγκλωβισμό μέσα της. Άρχισε να τρέχει προς το μέρος του ήρωα με υπεράνθρωπη ταχύτητα, πράγμα που τον δυσκόλευε να την πιάσει μέσα σε μια άλλη ασπίδα. Δεν πάνε καλά τα πράγματα! Παρατήρησε, καθώς μια ακόμα ασπίδα του εμφανιζόταν στο σημείο που δεν ήταν πια το αντίγραφο. Η γυναίκα τον έφτασε χαιρετώντας τον με μια ξεγυρισμένη γροθιά. Ο νέος έπεσε κάτω από την ορμή και προτού προλάβει τα αντιδράσει, η κακιά πήδησε πάνω του συνθλίβοντας τα κόκκαλά του με την άσφαλτο.
  «Χρειάζομαι βοήθεια!» φώναξε πανικόβλητος στον ασύρματο, ενώ προσπαθούσε να σηκώσει από πάνω του το αντίγραφο που με τη σειρά του είχε βάλλει στόχο να τον πνίξει. Τα μακρυά της δάχτυλα είχαν τυλιχτεί γύρω από το λαιμό του πιέζοντας ανελέητα τον αέρα έξω από τα πνευμόνια του, που σιγά-σιγά άρχισαν να παραδίνονται στο σκοτάδι. Το μυαλό του θόλωσε ακριβώς την στιγμή που η όρασή του άρχισε να σκοτεινιάζει. Αν είχε λίγο χρόνο να συνηθίσει τις δυνάμεις του, αν ο Hawkmoth δεν ήταν τόσο απελπισμένος, ώστε να φτάσει στα όρια της τρέλας, ίσως θα είχε μια καλύτερη ευκαιρία κατά της εχθρού του, αλλά δυστυχώς γιʼ αυτόν οι συνθήκες ήταν εναντίον του.
  «Πάρε τα χέρια σου από πάνω του μη σε σκίσω!» ακούστηκε μια μανιασμένη και θαμπή φωνή. Την επόμενη στιγμή ένιωσε το βάρος πάνω του να διπλασιάζεται, για να κυλήσει όλο στο πλάι ένα δευτερόλεπτο αργότερα. Όταν πια απούσα, η πίεση επέτρεψε στα πνευμόνια του να πάρουν αέρα, τα φούσκωσε αχόρταγα, βήχοντας ταυτόχρονα άγρια από το παρʼ ολίγον στραγγάλισμα. Μόλις συνήλθε λίγο γύρισε το κεφάλι στα δεξιά του, όπου βρισκόταν ένα ανθρώπινο κουβάρι, αποτελούμενο από το αντίγραφο και μία έξαλλη Queen of Justice που, στην κυριολεξία, μαλλιοτραβιόντουσαν.
  «Είσαι καλά;» ρώτησε η Ladybug, που με κάποιο μαγικό τρόπο είχε διακτινιστεί δίπλα του. «Καλά...» προσπάθησε να πει, αλλά πνίγηκε στον βήχα του. Από το πουθενά φάνηκε να καταφθάνει και η Buglady. «Συγγνώμη, εγώ φταίω. Η μεταμόρφωσή μου δεν κράτησε άλλο κι έπρεπε να αλλάξω», απολογήθηκε η τελευταία ηρωίδα με το πρόσωπό της μια μάσκα τρόμου και ενοχής. «Κορίτσια, αυτή είναι η πραγματική Copy Maker», φώναξε στις δύο βασίλισσες, την Queen Bee και την Queen of Justice, που ενώνοντας τις δυνάμεις τους είχαν καταφέρει να υπερνικήσουν την κακιά.
  Η Queen Bee βιάστηκε να την τσιμπήσει με τη σβούρα της προκαλώντας μερική παράλυση στο νευρικό σύστημα της Ακουματοποιημένης. «Επιτέλους!» αναφώνησαν οι δύο πασχαλίτσες ηρωίδες δοξάζοντας τον Θεό που η νύχτα αυτή θα λάμβανε πια τέλος. «Νομίζω ότι το akuma είναι εδώ μέσα». Η Queen of Justice έτεινε ένα σημειωματάριο με δουλειές στην Ladybug, η οποία το έσκισε αμέσως αναγκάζοντας τη σκοτεινή πεταλούδα να εγκαταλείψει την κρυψώνα της. «Αρκετά προβλήματα προκάλεσες, μικρό μου akuma», είπε η ηρωίδα εννοώντας την κάθε της λέξη και ετοιμάστηκε να το εξαγνίσει. Αλλά... ποτέ δεν πρόλαβε. Η πεταλούδα έγινε λευκή από μόνη της και πέταξε μακρυά τρομαγμένη.
  Όλοι οι παρευρισκόμενοι απέμειναν να κοιτάνε το εύθραυστο έντομο να απομακρύνεται με το στόμα ανοιχτό σα χάνοι και μια άσχημη αίσθηση στο στομάχι τους. Δεν ήταν ολοκληρωτική νίκη, αν το akuma δεν εξαγνιζόταν από μια από τις πασχαλίτσες. «Νομίζω ότι ο Hawkmoth παίζει με τα νεύρα μας!», διαπίστωσε η Ladybug προτού το akuma της Queen of Justice εγκαταλείψει οικειοθελώς την κοσμηματοθήκη της Alya επαναφέροντας την κοπέλα στον κανονικό της εαυτό. Με την Ακουματοποιημένη πίσω, η Queen Bee και ο Carapace έχασαν τις δυνάμεις τους επιστρέφοντας ξανά στους παλιούς καλούς εαυτούς τους.
  «Alya, Nino, Chloe;» γούρλωσε τα μάτια η Ladybug μην πιστεύοντας σε αυτά που έβλεπε. Οι τρεις προαναφερθέντες την κοίταξαν καχύποπτα, αλλά πριν προλάβουν να ρωτήσουν, είχε ήδη γίνει καπνός προφασιζόμενη ότι έπρεπε να ξεμεταμορφωθεί. «Η Ladybug μας ξέρει!» τσίριξε από χαρά η Alya ζουλώντας στην αγκαλιά της τον Nino, που φώναξε από τον πόνο. «Ωχ! Συγγνώμη! Ξέχασα ότι χτύπησες» απολογήθηκε. «Buglady, δεν μπορείς να κάνεις κάτι για τους τραυματισμούς» ρώτησε με ελπίδα ο νέος, αλλά η ηρωίδα τον προσγείωσε αμέσως γνέφοντας αρνητικά. «Όχι. Η Τυχερή μου Δύναμη μπορεί να επαναφέρει στην αρχική τους κατάσταση μόνο άψυχα αντικείμενα. Η Ladybug τελευταία μπορεί να θεραπεύει, αλλά έφυγε, οπότε θα πρέπει να αφήσεις τη φύση να κάνει την δουλειά της», απάντησε χαρίζοντας στους τρεις τους ένα απολογητικό χαμόγελο, πετώντας ταυτόχρονα τα κυάλια στον αέρα.
  «Miraculous Buglady!» φώναξε και η κοκκινόλευκη μαγεία διασκορπίστηκε σε όλο το Παρίσι για να φτιάξει τις ζημιές. «Αυτά για σήμερα!» είπε η εναπομείνουσα ηρωίδα και γυρνώντας προς το μέρος τον άλλων, πρόσθεσε. «Σας ευχαριστώ όλους για την βοήθειά σας σήμερα». Και με αυτό πέταξε το γιο-γιο της πάνω σε μία καμινάδα και απογειώθηκε. Ας ελπίσουμε ότι ο Felix θα είναι σπίτι και δεν θα γυρνοβολάει τους δρόμους ψάχνοντάς με, σκέφτηκε κι αμέσως η διάθεσή της κατάφερε να χειροτερέψει. «Ώρα να πηγαίνουμε κι εμείς στα σπίτια μας» έδωσε το σύνθημα ο Nino και η παρέα πήρε το δρόμο του γυρισμού βυθισμένη σε μια άβολη ησυχία.
  Η Marinette κατόρθωσε να φτάσει στο σπίτι της το οποίο, ευτυχώς γιʼ αυτήν, απείχε μόλις εκατό μέτρα από το σημείο που την εγκατέλειψε το miraculous. Τέλεια! Και τώρα εγώ πώς θα μπω μέσα; Αναρωτήθηκε. Είχε αφήσει το σπίτι βιαστικά από το παράθυρό της και οι γονείς της πίστευαν ότι ήταν αδιάθετη στο κρεβάτι της. Προφανώς κι όταν το έσκαγε δεν είχε σκεφτεί να πάρει τα κλειδιά μαζί της και τώρα βρισκόταν κλειδωμένη απʼ έξω. Ώρες-ώρες απορώ που δεν έχω μπει ακόμα στο βιβλίο Γκίνες για το πιο μικροσκοπικό μυαλό στον κόσμο! Θαύμασε.
  Έκανε τον γύρω του σπιτιού κι έφτασε ακριβώς κάτω από το παράθυρό της. Η ώρα είχε πάει δέκα, πράγμα που σήμαινε ότι πάλευε με τα akuma για δυόμισι ώρες σερί. Αύριο το πρωί θα είμαι πτώμα! Σκέφτηκε μη θέλοντας ήδη να ξημερώσει ο ήλιος της επομένης.
  Ενώ, λοιπόν, στεκόταν κάτω από το παράθυρό της και αναρωτιόταν πώς στο καλό θα ανέβαινε εκεί πάνω χωρίς το γιο-γιο της, το φως στο δωμάτιο άναψε και η η φωνή της μαμά της ακούστηκε να τσιρίζει. «Τέλεια! Με πιάσανε» συμπέρανε και ακούμπησε το χέρι της στον τοίχο αναρωτώμενη αν θα μπορούσε να τον σκαρφαλώσει. Ξαφνικά το γνωστό κοκκινόλευκο φως εμφανίστηκε, αλλά αυτή τη φορά αντί να την μεταμορφώσει, δημιούργησε μια σκάλα. Εντάξει! Αυτό κι αν είναι περίεργο, αλλά ποιά είμαι εγώ να αμφισβητήσω την σοφία του miraculous, σκέφτηκε η Marinette και σκαρφάλωσε βιαστικά μέχρι το μπαλκόνι. Μόλις και τα δυο της πόδια πατούσαν γερά σε στέρεο έδαφος, η σκάλα εξαφανίστηκε, λες και δεν είχε υπάρξει ποτέ.
  Τουλάχιστον δεν θα χρειαστεί να εξηγήσω την εμφάνισή της, ανακουφίστηκε κάπως, έχοντας αποφασίσει ήδη να αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους, τουλάχιστον για την ώρα, επειδή αν φρίκαρε τώρα με την σκάλα, δεν θα είχε ούτε δευτερόλεπτο για να σκαρφιστεί κάποιο πιστευτό ψέμα για τους γονείς της. Μιλώντας γιʼ αυτούς, τσουπ! Να σου η Sabine βγήκε από την καταπακτή για να αντικρύσει την κόρη της, που πέραν της κούρασης, έχαιρε άκρας υγείας.
  «Marinette!» ξαφνιάστηκε. «Εδώ είναι, Tom», ενημέρωσε τον άνδρα της που λόγω του μεγέθους του δεν χωρούσε να περάσει από την μικρή πορτούλα της καταπακτής. «Ζεστάθηκα και βγήκα να πάρω αέρα» είπε κατευθείαν η έφηβη καρφιτσώνοντας ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό της που και μόνο που το κοίταγες σε γέμιζε υποψίες. Το ένα φρύδι της μαμάς της ανασηκώθηκε, σημάδι ότι δεν ήταν τόσο χαζή ώστε να την πιστέψει, αλλά δεν είπε τίποτα. «Έλα μέσα, μην κρυώσεις!» αρκέστηκε να ξεστομίσει θαρρώντας πως η Marinette βρισκόταν σε εκείνη την ηλικία που οι ορμόνες σε τρελαίνουν και γίνεσαι κάποιος άλλος. Ευτυχώς, που υπήρχε και η εφηβεία, αλλιώς η αγαπητή ηρωίδα μας θα είχε μπελάδες με τους γονείς της από την πρώτη κιόλας μέρα που έγινε ηρωίδα. Γιατί μην νομίζετε ότι μπορεί κανείς να κοροϊδέψει τους γονείς του έτσι εύκολα. Το ξέρουν ότι τους δουλεύετε, απλά σας το επιτρέπουν αραιά και που.

Να αναφέρω ότι τα δύο akuma είναι εμπνεύσεις δύο άλλων αναγνωστών. Η stauroulagal έδωσε ζωή στον Tik Toker και η veronikathranduil στην Queen of Justice. Σας ευχαριστώ και τις δύο για την βοήθειά σας με τις ιδέες σας❤️