Οι ήρωες του Παρισιού (Βιβλίο πρώτο)

Κεφάλαιο 43 Η περιέργεια έμπλεξε την Alya

  Ο Max ίσιωσε τα γυαλιά πάνω στην μύτη του, ενώ εξέταζε συνοφρυωμένος το σάιτ. «Λοιπόν τί βλέπεις;» ρώτησε ανυπόμονα η Alya με το κεφάλι της να ξεπροβάλλει ξαφνικά δίπλα από τον ώμο του. Ο νέος τραβήχτηκε απότομα μακρυά λόγω της ξαφνικής εισβολής στον προσωπικό του χώρο βγάζοντας μια μικρή κραυγή. Η κοπέλα τον κοίταξε ανασηκώνοντας το ένα της φρύδι απορημένη. «Εχεμ... Ναι, λοιπόν εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Είδες, μπήκα κανονικά στο Ladyblog και δεν εμφανίστηκε κανένα μήνυμα. Αν έχει χακαριστεί η ιστοσελίδα σου προφανώς και είναι σε βαθύτερο επίπεδο και τα προγράμματα που διαθέτω δεν μπορούν να εντοπίσουν την αλλοίωση στο λογισμικό. Θα σου πρότεινα να πας στην αστυνομία και να δεις τί θα γίνει», έκλεισε ο Max γυρίζοντας προς το μέρος της με τον Marcov, το ρομπτάκι του, να πετά δίπλα από το αυτί του.
  «Έψαξα το σάιτ με τα προγράμματά μου κι εγώ, αλλά δεν εμφανίστηκε τίποτα ασυνήθιστο. Ωστόσο, η πιθανότητα να έχει ξεφύγει κάτι είναι 80%» δήλωσε σοβαρά ο Marcov και η Alya κούνησε το κεφάλι της απογοητευμένη. «Φαντάζομαι δεν μου μένει παρά να το πάω στην αστυνομία σήμερα το απόγευμα κιόλας», παραιτήθηκε. Από την αρχή δεν ήθελε να μπλέξει με την χαρτούρα της αστυνομίας και ήλπιζε ότι απλά κάποιο νεαρό ζιζάνιο της είχε σκαρώσει μια κακόγουστη φάρσα. Ωστόσο, μιας και ούτε ο Max ούτε το ρομπότ του εντόπισαν κάτι, άρχισε να φοβάται ότι τα πράγματα μπορεί να ήταν πιο σοβαρά. «Σας ευχαριστώ, παιδιά και συγγνώμη για την ενόχληση. Εγώ τώρα θα πηγαίνω», χαιρέτησε και άφησε το σπίτι.
  Το στομάχι της γουργούρισε δυνατά κάνοντας την κοπέλα να μορφάσει. Πανικοβλημένη από το μήνυμα, είχε τρέξει αμέσως μετά το σχόλασμα στο σπίτι του συμμαθητή της χωρίς να έχει βάλει μπουκιά στο στόμα της, κάτι που τώρα το μετάνιωνε πικρά. Έβγαλε το κινητό από την τσάντα για να πάρει τηλέφωνο τη μάνα της, αλλά αμέσως αντιλήφθηκε ότι η οθόνη ήταν ακόμα σπασμένη και ήταν πρακτικά αδύνατο να αλληλεπιδράσει με το περιβάλλον της συσκευής. Το μόνο που λειτουργούσε ήταν το κουμπί που άνοιγε την οθόνη και εκείνο που ρύθμιζε τον ήχο. Σωστά, ακόμα σπασμένο! Ξεφύσηξε περπατώντας κατσούφικα. Άραγε τί να κάνει η Marinette; αναρωτήθηκε, μα κατευθείαν υπενθύμισε στον εαυτό της ότι κρατούσε μούτρα στην εν λόγω κοπέλα.
  Αλλά και η Marinette ακόμα δεν είχε ξεθυμώσει με την Alya, παρʼ όλο που ήξερε ότι η ίδια είχε το μεγαλύτερο μερίδιο του φταιξίματος. Όμως, από την άλλη, πραγματικά δεν μπορούσε να πει στην κολλητή της ότι ο λόγος που είχε αρνηθεί να βγούνε εχθές - παρά την παρουσία του Adrien - ήταν γιατί ήθελε να αναζητήσει έναν συγκεκριμένο ήρωα. Ούτε στον εαυτό της δεν το είχε ομολογήσει αυτό, αλλά το βάπτιζε “φιλικό ενδιαφέρον” λες και το πίστευε! Τώρα ξαπλωμένη στο κρεβάτι με το βιβλίο της ιστορίας ξεχασμένο πάνω στην κοιλιά της, για να το διαβάσει τάχα, χάζευε φωτογραφίες του Cat Noi... εεε... το Ladyblog της φίλης της.
  Αχ, Marinette, αυτό που ερωτεύεσαι τον ίδιο άνθρωπο δύο φορές και δεν το παίρνεις χαμπάρι σε κάνει γνήσια Κτήτορά μου, χαμογέλασε η Tikki φέρνοντας στο μυαλό της παλαιότερες Ladybug, που είχαν ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Κάποιες ερωτεύονταν πρώτα τον ήρωα και μετά τον πολίτη εαυτό του συνεργάτη τους, ενώ άλλες το αντίστροφο, αλλά πάντα κάπως έτσι ήταν η κατάσταση. Το λυπηρό της υποθέσεως ήταν ότι καμμιά φορά, αν και αγαπιόνταν πραγματικά οι δύο ήρωες δεν κατέλειγαν μαζί. Η Katalina και ο Leonardo δεν παντρεύτηκαν λόγω διαφορά της κοινωνικής τους τάξης, ο Ivan και η Natasha χωρίστηκαν από τον θάνατο, ο Αλέξανδρος και η Σοφία μάλωσαν εξαιτίας τρίτου, η Amanda και ο Jake απομακρύνθηκαν καθώς ο νέος μετανάστευσε σε άλλη χώρα και η κοπέλα δεν μπόρεσε να τον ακολουθήσει.
  Γενικά υπήρχαν πολλές περιπτώσεις που οι ήρωες δεν κατάφεραν να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα κι αυτό ήταν από τα λίγα πράγματα που στενοχωρούσαν το μικρό kwami παρά τα τόσα χρόνια εμπειρίας της. Ακόμα χειρότερα υπήρχαν οι όχι και τόσο σπάνιες περιπτώσεις που ένας ή και οι δύο ήρωες έχαναν τον δρόμο τους και μετατρέπονταν σε υπερ-κακούς. Όπως η Yuki* και ο Sora*! Η Tikki κούνησε το κεφάλι της προσπαθώντας να διώξει τις θλιβερές αναμνήσεις και να επικεντρωθεί σε θετικές σκέψεις. Δεν ήθελε για κανέναν λόγο να καταλήξουν έτσι η Marinette και ο Adrien.
  Η Marinette ξαφνικά σηκώθηκε από το κρεβάτι και στρώθηκε στο γραφείο της βγάζοντας την ραπτομηχανή από το κουτί της, όπου την έβαζε για να μην σκονίζεται. Μετά έτρεξε να ανοίξει την ντουλάπα τη γεμάτη στο βάθος με ρολά υφάσματος, όχι βέβαια τα ακριβότερα της αγοράς - δεν τα άντεχε ο προϋπολογισμός των γονιών της - και διάλεξε ένα μαύρο. Έχοντας ήδη απομνημονευμένα τα μέτρα του ανδρικού μανεκέν της, έκοψε το ύφασμα και το πέρασε στην μηχανή. Η Tikki χαμογέλασε κουνώντας το κεφάλι της με την αδιόρθωτη κοπέλα. Την ιστορία και τα μαθηματικά μπορεί να μην τα περάσει, αλλά το ρούχο θα το τελειώσει πάση θυσία, αναλογίστηκε λιγάκι ανήσυχη για το μέλλον της Κτήτορά της.
  Όσο η Marinette ασχολούνταν με το ένδυμα, η Tikki μην έχοντας τί άλλο να κάνει βούτηξε το κινητό της κι άρχισε να χαζεύει βιντεάκια στο διαδίκτυο. Η κοπέλα, ωστόσο, ήταν τόσο απορροφημένη που δεν πρόσεξε καν ότι το κινητό της λειτουργούσε μόνο του. Πάλι καλά δηλαδή, γιατί θα μπορούσε να πάθει ανακοπή και θα ψάχναμε τώρα για καινούργια Ladybug. Τί αστείο γατάκι! Θαύμασε το μικρό kwami διασκεδάζοντας με ένα μαύρο γάτο, που τα καμώματά του της θύμιζαν έντονα τον Plagg. Ξαφνικά ακούστηκε ένας χτύπος στο παράθυρο, όμως τόσο ελαφρύς που για μια στιγμή η πασχαλίτσα νόμισε ότι είχε κάνει λάθος, πριν εντοπίσει τον Plagg να της γνέφει συνωμοτικά, προσκαλώντας την στο μπαλκόνι. Περίεργη παράτησε το κινητό και τον ακολούθησε.
  Εν τω μεταξύ ο Adrien, που δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι το kwami του έλειπε, προσπαθούσε μάταια να μεταμορφωθεί για να κάνει μια απογευματινή βόλτα στην πόλη με την ελπίδα να αντάμωνε στην πορεία την λαίδη του. Τις χειρότερες στιγμές βρίσκει για να εξαφανίζεται, μούτρωσε ο νέος εξαιτίας  της χαμένης ευκαιρίας να αναζητήσει την κοπέλα που έκανε την καρδιά του να φτεροκοπά και το στομάχι του να γεμίζει πεταλούδες.
  «Adrien!» ακούστηκε η φωνή του πατέρα του και την επόμενη στιγμή ο εν λόγω κύριος εισέβαλλε στο δωμάτιο. «Ήθελα να σε ρωτήσω μήπως σε ενδιαφέρει να πάμε απόψε στο σινεμά. Έχει νέα ταινία εκείνος ο ήρωας που σου αρέσει, ο... Φλας;» είπε αβέβαια ο Gabriel, ελπίζοντας ότι είχε θυμηθεί σωστά το όνομα που είχε μάθει από την Natalie. Ο νέος χαμογέλασε ξαφνιασμένος. «Ναι, πατέρα. Θα το ήθελα πάρα πολύ. Αλλά το μάθημα κινέζικων;». Ο άνδρας ανασήκωσε το ένα φρύδι, πριν απαντήσει με απλότητα. «Δεν νομίζω να πάθεις τίποτα αν το χάσεις μία μέρα. Θα πω στην Natalie να το ακυρώσει». Ο Adrien του έσκασε ένα πλατύ χαμόγελο και του χάρισε μια σφιχτή αγκαλιά πριν τον διώξει βιαστικά από το δωμάτιο για να ντυθεί.
  «Άκουσες Plagg; Θα πάμε για ταινία με τον πατέρα μου! Δεν ξέρω πού χτύπησε το κεφάλι του και τον τελευταίο μήνα έχει πάθει μετάλλαξη, αλλά είναι ο καλύτερος», τσίριξε χαρούμενος ο νέος, ενώ στριφογυρνούσε αναζητώντας τα κατάλληλα ρούχα για την έξοδο. Είχε να νιώσει τέτοιο ενθουσιασμό από τότε που κυνηγούσε akuma. Φόρεσε με βιάση ένα τζιν παντελόνι με το γαλάζιο του χρώμα ξεφτισμένο κατά τόπους, όπως διέταζε η μόδα και μια κοντομάνικη μαύρη μπλούζα με την στάμπα που έγραφε “Lʼ amor” με κόκκινα γράμματα. Στο κεφάλι έβαλε τον ερυθρό μπερέ που του είχε χαρίσει η Marinette στη γιορτή για το δεύτερο όνομά του*.
  Έτσι ντυμένος κατέβηκε στην είσοδο, όπου τον περίμενε ο πατέρας του ήδη έτοιμος μέσα στο ανοιχτογάλαζο κοστούμι του. Ίσως να είχε ντυθεί λίγο υπερβολικά για μια απλή ταινία στον κοντινότερο κινηματογράφο, αλλά αμάθητος καθώς ήταν σε τέτοιου είδους απολαύσεις, που είχαν κοπεί μαχαίρι μετά την εξαφάνιση της Emilie, δεν μπορούμε να τον παρεξηγήσουμε. Χμμ... Νομίζω πρέπει να ανανεώσω την γκαρταρόμπα μου, συλλογίστηκε, ενώ εξέταζε τον εαυτό του. Η αλήθεια ήταν πως και να ήθελε δεν θα μπορούσε να ντυθεί πιο απλά έχοντας μόνο κοστούμια στη ντουλάπα του.
  «Πάμε;» ρώτησε ο Gabriel και ο Adrien ένευσε καταφατικά με υπερβάλοντα ζήλο. «Καλά να περάσετε κύριε, Adrien», ευχήθηκε η Natalie κι ένα μικρό χαμόγελο διαγράφηκε στα χείλη της σαν είδε τους δυο τους να διαβαίνουν το κατώφλι. Ο Γορίλας δίπλα της άφησε για λίγο το διαρκώς συνοφρυωμένο του ύφος για να πάρει μια έκφραση που λογικά δήλωνε χαρά - αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος με ανθρώπους σα αυτόν. «Μετά από τόσα χρόνια στην υπηρεσία του κ. Gabriel πρώτη φορά βλέπω αυτόν και τον γιο του τόσο ευτυχισμένους», δήλωσε η γυναίκα και ο τετράγωνος σα ντουλάπα σωφέρ - σωματοφύλακας συναίνεσε με ένα γνέψιμο.
  Η Natalie γύρισε προς το μέρος όπου κρεμόταν η φωτογραφία με τον τετράχρονο Adrien στην αγκαλιά μιας πανευτυχή Emilie και χαιρέτησε ευλαβικά την γυναίκα. Emilie, μην ανησυχείς πια. Και τα δυο αγόρια σου φαίνεται πως επιτέλους μεγάλωσαν. Ίσως να άργησε λίγο ο κύριος Gabriel, αλλά ωριμάζει σιγά-σιγα. Μην τον αδικείς όμως. Σε αγαπούσε τόσο πολύ που όταν χαθήκες, τυφλώθηκε και ξέχασε για αρκετό καιρό ότι η απόδειξη της αγάπης σας και η μεγαλύτερή του επιτυχία ήταν ο υπέροχος γιος σας. Αλλά φαίνεται πως επιτέλους το κατάλαβε, Emilie. Επιτέλους έπαψε να κυνηγάει φαντάσματα και επικεντρώθηκε στους ζωντανούς γύρω του. Αα! Emilie, σταμάτησε! Δεν ξέρω αν το έμαθες, αλλά σταμάτησε! Δόξα τω Θεώ! Τελείωσε η γυναίκα και με ένα ελαφρό γνέψιμο άφησε την παιδική της φίλη να αναπαυθεί εν ειρήνη.
  Παράλληλα σε μια άλλη μεριά της πόλης, όχι και πολύ μακρυά από το αρχοντικό του Adrien, ο Nino ενημερωμένος από τον Max, έτρεχε σαν τρελός προς το σπίτι της κοπέλας του εφοδιασμένος με όλα όσα είχε θεωρήσει ως απαραίτητα: μαντιλάκια για το κλάμα, μαξιλαράκι για μπουνιές, μπαλάκι για τα νεύρα, νερό γιατί τα δάκρυα σε διψάνε, πατατάκια  γιατί όταν είσαι θλιμμένος πεινάς, λαστιχάκια για τα μαλλιά για να μην κολλάνε στα βρεγμένα μάγουλα, ταινία για να ξεχαστούν τα βάσανα και τον Τερτλ, το λούτρινο χελωνάκι του, καλό στις θλιμμένες αγκαλιές. Όλα αυτά τα είχε χωρέσει, ένας Θεός ξέρει πώς, σε δύο σακίδια που κρέμονταν από τον κάθε του ώμο. Δεν ήξερε σε τί διάθεση θα πετύχαινε την κοπέλα του, οπότε ήθελε να είναι προετοιμασμένος για παν ενδεχόμενο.
   Χτύπησε το κουδούνι και μετά από λίγα δευτερόλεπτα αναμονής εμφανίστηκε στην εξώπορτα μια ανήσυχη Alya. «Γεια! Έφερα τα σακίδια πρώτων βοηθειών» έδειξε τις τσάντες στην πλάτη του, προσπαθώντας με το αστείο να διώξει την άβολη έκφραση της κοπέλας. Εκείνη χαμογέλασε δειλά κάνοντας την καρδιά του να χτυπήσει δυνατά. «Αχ, ρε Nino. Τί θα έκανα χωρίς εσένα! Έλα, πάμε μέσα», τον άρπαξε σέρνοντάς τον σχεδόν με τη βία στο εσωτερικό του σπιτιού λες και φοβόταν ότι από στιγμή σε στιγμή θα της ξεγλιστρούσε.
  Ανέβηκαν στο δωμάτιό της και έκλεισαν πίσω τους την πόρτα με την Alya να κρεμά έξω την πινακιδούλα “Μην ενοχλείτε” που απευθυνόταν κυρίως στα δίδυμα ζιζάνια, τα οποία όμως έτσι κι αλλιώς την αγνοούσαν επιδεικτικά. Μετά από αυτό η κοπέλα βούλιαξε στο κρεβάτι της, ενώ ο Nino διάλεξε την περιστρεφόμενη καρέκλα του γραφείου για να κάτσει. «Και τώρα λέγε τί έγινε ακριβώς», ρώτησε καθώς ο Max του είχε εξηγήσει μέσες - άκρες τί είχε γίνει, αλλά τίποτα συγκεκριμένο.
  «Λοιπόν, καταρχήν το ξέρεις ότι τσακώθηκα με την Marinette» ξεκίνησε και λαμβάνοντας ένα καταφατικό γνέψιμο συνέχισε. «Για να μην με προλάβει στο προαύλιο, χώθηκα στις τουαλέτες και μπήκα στο Ladyblog μου για να κοιτάξω για τυχόν νέα σχόλια. Αλλά, μόλις άνοιξα το σάιτ η οθόνη άρχισε να εμφανίζει κάτι μικρούς κόκκους χρώματος, σα τηλεόραση με κακό σήμα κι αμέσως μετά πετάχτηκε ένα μήνυμα που έλεγε “ξέρουμε ποιά είσαι” και “σταμάτα τώρα” ή κάτι τέτοιο. Προφανώς και φρίκαρα και μου έπεσε το κινητό και θρυψαλιάστηκε η οθόνη. Οπότε μετά το σχολείο πήγα στον Max, που μου εξέτασε και το κινητό και την ιστοσελίδα μου, αλλά δεν εντόπισε προβλήματα και μου πρότεινε να πάω στην αστυνομία. Πήγα, λοιπόν και τώρα περιμένω να δω τί θα μου πούνε. Κράτησαν το κινητό μου εκεί για να το ψάξουν και είπαν πως θα μου τηλεφωνήσουν», ολοκλήρωσε η κοπέλα παίρνοντας επιτέλους ανάσα.
  Ο Nino είχε συνοφρυωθεί, ενώ το μυαλό του έπαιρνε χιλιάδες στροφές το δευτερόλεπτο. «Alya, σε ξέρω καλά και ξέρω ότι σου αρέσει να χώνεις την μύτη σου παντού. Μήπως αυτή την φορά φύτρωσες εκεί που δεν σε έσπειραν;» ρώτησε κοιτώντας με καχυποψία την κοπέλα του μέσα από τα μισόκλειστα βλέφαρα. Η έφηβη σώπασε λίγο για να σκεφτεί με το βλέμμα της να κοιτά ασυναίσθητα πλαγίως προς τα πάνω δεξιά. Μασούλησε λίγο το εσωτερικό του χειλιού της και ξαφνικά μια συνειδητοποίηση την χτύπησε κατακέφαλα κάνοντας τα μάτια της να ανοίξουν διάπλατα. Αυτόματα το χέρι  συναντήθηκε με το μέτωπό της κι έβγαλε ένα βογκητό.
  «Λοιπόν;» ρώτησε ο Nino με ένα άσχημο προαίσθημα να του τρώει τα σωθικά. «Ίσως να έσκαψα λιγουλάκι το παρελθόν των Mardini», είπε διστακτικά για να κερδίσει μια απηυδισμένη έκφραση από το αγόρι της. «Πόσες φορές θα σου πω να μην εισβάλλεις στις προσωπικές ζωές των άλλων;», αγανάκτησε ο Nino. «Ναι, αλλά πρώτον δεν είχα τί άλλο να κάνω χάρη στην εξαφάνιση του Hawkmoth και δεύτερον τώρα που η Chloe μάλωσε με την Sabrina δεν πρόκειται να εκμυστηρευτεί σε κανέναν τα εσώψυχά της κι εγώ θέλω οπωσδήποτε να λύσω το μυστήριο της αλλόκοτης κατσουφιάς της μια φορά το μήνα», υπερασπίστηκε σθεναρά τον εαυτό της η Alya, ενώ ο έφηβος έτριβε συνοφρυωμένος το μέτωπό του μην θέλοντας να πιστέψει τα τρελά που άκουγε. «Και πού κολλάνε τα μαρτίνι;» απόρησε εύλογα προσπαθώντας να μην χάσει την υπομονή του.
  «Όχι μαρτίνι, Mardini, επίθετο είναι και μάλιστα ιταλικό. Οι αδερφές Mardini είναι οι δίδυμες που είχα συναντήσει στο La Mer όταν είχαμε πάει με την Sabrina να κατασκοπεύσουμε την Chloe», απάντησε αγνοώντας το αγόρι της που ήταν έτοιμος να χτυπήσει το κεφάλι του στον τοίχο. «Και τί δουλειά είχατε να ακολουθήτε την Chloe;» απόρησε απελπισμένος εκείνος. «Ώχου, πες το κοινωνικό ενδιαφέρον, δεν με νοιάζει. Αλλά τώρα σταμάτα να με διακόπτεις, αλλιώς δεν θα τελειώσω ποτέ», αντιγύρισε φουριόζα και ο Nino κατάπιε αμέσως τη γλώσσα του. «Λοιπόν, οι Mardini φέρθηκαν απαίσια στην Chloe και να μην στα πολυλογώ, εγώ τα πήρα, τις έβρισα κι έσυρα Chloe και Sabrina μακρυά από εκεί.
  Όταν, λοιπόν, μάλωσαν οι δυο τους, αποφάσισα να ψάξω τις Mardini, καθώς ήταν το μόνο στοιχείο που μπορούσα να εκμεταλλευτώ. Έψαξα τα  κοινωνικά δίκτυα*, βρήκα - εννοείται- τους λογαριασμούς τους, αλλά τίποτα το ύποπτο. Το έριξα μετά σε άρθρα και εφημερίδες κι έμαθα ότι κατάγονται από πλούσια οικογένεια, ότι ζούνε στην Ρώμη και ότι βρίσκονται στο Παρίσι για δουλειές. Στο σχολείο έχουν να πατήσουν κάτι χρόνια, αλλά παρʼ όλα αυτά οι βαθμοί τους χτυπάνε ταβάνι - πιστεύω ότι οι καθηγητές είναι λαδωμένοι. Είναι δεκαεννέα χρονών και “σπουδάζουν” διοίκηση επιχειρήσεων», ολοκλήρωσε η Alya και ο Nino ξεφύσηξε αγανακτισμένος, αλλά προτού προλάβει να διαμαρτυρηθεί χτύπησε το τηλέφωνο. «Alya, εσένα θέλουν», φώναξε η μεγαλύτερη αδερφή της κοκκινομάλλας και εκείνη βιάστηκε να απαντήσει.
  Ο Nino περίμενε υπομονετικά να γυρίσει η κοπέλα του στο δωμάτιο για να της τα ψάλλει ένα χεράκι. Όσο ανέμενε σκεφτόταν το λογύδριο που θα έβγαζε, όταν μια αναμαλλιασμένη Alya εμφανίστηκε στο κατώφλι. «Τί έγινε;» ρώτησε ανήσυχος κι ένα φίδι κουλουριάστηκε πάνω στην καρδιά του. Η κοπέλα τον κοίταξε με ένα τρομαγμένο βλέμμα και ξεροκατάπιε. «Η αστυνομία ήταν. Λένε πως δεν βρήκαν τίποτα», ξεφούρνισε και οι δύο νέοι κοιτάχτηκαν προβληματισμένοι. Η αστυνομία είχε από τους καλύτερους χάκερ και αν δεν βρήκαν τίποτα τότε υπήρχαν μόνο δύο πιθανότητες. Πρώτον, όντως να μην υπήρχε τίποτα για να βρουν, πράγμα που συνεπαγόταν ότι όλα όσα είδε η Alya ήταν της φαντασίας της ή δεύτερον δεν αποκάλυπταν αυτό που βρήκαν λόγω της ευαισθησίας της υποθέσεως ή επειδή είχαν λαδωθεί. Και οι δυο τους ήλπιζαν να μην ήταν το τελευταίο σενάριο, αλλά πότε η τύχη είχε εισακούσει τα θέλω των θνητών για να το κάνει τώρα;
 
*Yuki: χιόνι  (γιαπωνέζικα)
*Sora: ουρανός (γιαπωνέζικα)
*Γιορτή Adrien: Δεν έχω κάνει λάθος. Αυτή η γιορτή δεν περιλαμβάνεται στη σειρά.
*κοινωνικά δίκτυα: social media