Οι ήρωες του Παρισιού (Βιβλίο πρώτο)

Κεφάλαιο 23 Mardini

  Ο Cat Noir πηδούσε σαν αστραπή από σπίτι σε σπίτι, μια μοναχική σκιά μέσα στο πορτοκαλοκόκκινο του ηλιοβασιλέματος. Ήταν τρομερά κακόκεφος και θλιμμένος. Δεν ήθελε να γυρίσει σπίτι, αλλά ήξερε ότι αυτό δεν ήταν δυνατό. Ίσως μπορούσε να πάει στον Nino, αλλά δεν ήξερε την πραγματική του διεύθυνση, όπως είχε συνειδητοποιήσει με τον χειρότερο τρόπο. Γιατί του την είχε αποκρύψει ένας Θεός το ήξερε μόνο και... η Alya. Τότε πέρασε από το μυαλό του ένα γαλανομάτικο κορίτσι με δύο αιώνιες κοτσίδες. Η Marinette; Αλλά δεν θέλω να την μπλέξω σε όλο αυτό. Βέβαια η ίδια προσφέρθηκε να με βοηθήσει, μα και πάλι. Όχι! Δεν θα την βάλω σε μπελάδες. Και η Ladybug θα με πνίξει, αν κατά λάθος μάθει κι άλλος την ταυτότητά μου, σκέφτηκε ανατριχιάζοντας στην εικόνα της συνεργάτη του πυρ και μανία. Απαπαπαπα! Να μου λείπει. Καλύτερα ο πατέρας.
  Προτού προλάβει να κάνει άλλη σκέψη ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος έκρηξης. Ο ήρωας έστρεψε το βλέμμα προς τα εκεί και είδε μια πρασινωπή λάμψη να χάνεται. Τί έγινε πάλι; Ελπίζω να μην είναι κανένα akuma. Αφήνοντας έναν αναστεναγμό, έτρεξε προς την κατεύθυνση του πανικού, ενώ πλήθος από κάτω του οι Παριζιάνοι έτρεχαν αλαλιασμένοι προς την αντίθετη. Δεν υπήρχε πια καμμία αμφιβολία. Ο Hawkmoth δεν είχε τί να κάνει και ακουματοποιούσε αθώους πολίτες για να περάσει την ώρα του. Δεν βρίσκει ένα άλλο χόμπι!
  «Πρέπει να ενημερώσω την Ladybug», μονολόγησε, καθώς καλούσε την συνεργάτη του από την ράβδο του. Μετά από κανά δυο χτύπους, η Ladybug το σήκωσε και η φωνή της ακούστηκε λαχανιασμένη. «Έλα, Cat Noir! Σε ποιό akuma κατευθύνεσαι;» ρώτησε αμέσως μπερδεύοντας τον ήρωα. «Πάλι είναι δύο;» παραπονέθηκε ο Cat Noir κουνώντας απελπισμένος το κεφάλι. «Πάω σε αυτό που είναι κοντά στον όμιλο Agreste», απάντησε. «Σε αυτό έχουν ήδη φτάσει η Buglady και ο Cat Blanc. Είναι άλλο ένα κοντά στο σχολείο. Συνάντησέ με εκεί!», είπε η συνεργάτης του, προτού τερματίσει την κλήση. Ο Cat Noir έκανε μεταβολή και πήρε το δρόμο για το σχολείο.
  Στο μεταξύ το κινητό της Alya την ειδοποίησε για την εμφάνιση των δύο akuma. «Τί έγινε;» ρώτησε η Sabrina δίπλα της. Είχαν συναντηθεί πριν από δέκα λεπτά έξω από το εστιατόριο La mer και μάταια αναζητούσαν την Chloe ανάμεσα στους πελάτες του. «Διπλά akuma εμφανίστηκαν πάλι. Να πάρει! Την χειρότερη στιγμή βρήκαν» καταράστηκε η κοκκινομάλλα την τύχη της. «Πήγαινε! Ξέρω ότι το LadyBlog σε χρειάζεται. Κι εσύ πρέπει να τραβήξεις τους ήρωες εν δράση, σωστά; Μην ανησυχείς! Θα παραφυλάξω εγώ την Chloe», προσφέρθηκε η Sabrina χαρίζοντάς της ένα πλατύ χαμόγελο, ωστόσο ψεύτικο.
  «Τί είναι αυτά που λες; Δεν είπαμε θα την παρακολουθήσουμε μαζί; Πρέπει να απεξαρτηθώ λίγο από την Ladybug κι εξάλλου σε κανά δυο μέρες θα ξαναεμφανιστεί κάποιο akuma. Λες και δεν τον ξέρουμε πια τον Hawkmoth. Θα μείνω κοπελιά!», απάντησε η Alya κι έστρεψε πάλι το βλέμμα της προς τα τραπέζια. Η Sabrina ανακουφίστηκε κρυφά που για πρώτη φορά στην ζωή της δεν θα φορτωνόταν όλη τη δουλειά και κάποιος άλλος θα την βοηθούσε. Πάντα το ήξερε ότι η Chloe την εκμεταλλευόταν και την έβαζε να κάνει τις βρωμοδουλειές της, αλλά ήταν φίλη της και γνώριζε ότι η ξανθομάλλα είχε μπλεξίματα, που δεν τα ομολογούσε σε κανέναν.
  Εξ αρχής η Chloe ήταν έτσι και μάλιστα πολύ χειρότερη, όταν την είχε πρωτοσυναντήσει. Φαινόταν πως η συμπεριφορά της θα την απομάκρυνε από την υπόλοιπη τάξη και σταδιακά θα έμενε μόνη της. Η Sabrina είχε δει μέσα σε αυτά τα υπεροπτικά γαλάζια μάτια μια ευαίσθητη καρδιά, που όμως είχε θαφτεί κάτω από πέτρινα τείχη. Από μικρή δεν άντεχε να βλέπει στενοχωρημένους τους ανθρώπους και αποφάσισε να βοηθήσει την Chloe.   Έτσι, για τα υπόλοιπα χρόνια του σχολείου έγινε το τσιράκι της μπαίνοντας αργά αλλά σταθερά μες την καρδιά της και βλέποντας από πρώτο χέρι την αλλαγή στην φίλη της.
  Ωστόσο, παρά τις προσπάθειές της η αλλαγή γινόταν με τρομερά αργούς ρυθμούς και μερικές φορές η συμπεριφορά της χειροτέρευε μέσα σε λίγες μέρες. Σήμερα πάλι είχε χειροτερέψει και η Chloe είχε κλειστεί για άλλη μια φορά στο καβούκι της, χωρίς να αφήνει ούτε την ίδια τη Sabrina να εισέλθει. Η κοπέλα δεν μπορούσε να καταλάβει τί τάραζε τόσο πολύ τη φίλη της και παρά τις πολλαπλές ερωτήσεις της, η Chloe κρατούσε το στόμα της κλειστό. Αυτή τη φορά όμως ήταν αποφασισμένη να ανακαλύψει την αλήθεια. Αν δεν μου λέει η Chloe, τότε θα πρέπει να το βρω μόνη μου το πρόβλημα.
  Εκείνη τη στιγμή πρόσεξε τις δίδυμες Mardini σε ένα τραπέζι στο βάθος. Με ελπίδα αναζήτησε την γνωστή ξανθομάλλα, αλλά δεν ήταν μαζί τους. Αντίθετα στην τρίτη καρέκλα του τραπεζιού καθόταν μια γυναίκα γύρω στα τριανταπέντε. Είχε κοντό καρέ μαύρα μαλλιά και τα μάτια της ήταν δυο γαλάζιοι παγοκρύσταλλοι. Το δέρμα της, τρομαχτικά χλωμό σα του πεθαμένου, τόνιζε τα αφύσικα κόκκινα, από το κραγιόν, χείλη της. Το ντύσιμό της ήταν σοβαρό, ένα λευκό σακάκι και μια στενή μαύρη φούστα, σα να είχε φύγει μόλις από το γραφείο.
«Ποιά είναι αυτή δίπλα από τις Mardini; Την ξέρεις;», ρώτησε η Sabrina και η Alya στένεψε τα μάτια. «Καταρχάς πού πέφτουν οι Mardini;»
απόρησε εύλογα μιας και δεν είχε ξαναδεί στη ζωή της τις δίδυμες. «Εκεί στο βάθος δίπλα από εκείνον τον τύπο με το ψηλό καπέλο», έδειξε η Sabrina και επιτέλους η Alya τις εντόπισε. «Δεν έχω ιδέα, αλλά ξέρω πώς μπορούμε να μάθουμε. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι μια φωτογραφία της. Έλα!» τράβηξε την κοπέλα πίσω της, καθώς μπούκαρε τάχα διακριτικά στο εστιατόριο.
  «Μπορώ να...» ξεκίνησε ένα γκαρσόνι, αλλά δεν πρόφτασε να ολοκληρώσει. «Τουαλέτα» απάντησε μονολεκτικά η Alya αποφεύγοντας επιδέξια τον νεαρό. Έσυρε τη Sabrina πίσω της πλησιάζοντας όχι και τόσο διακριτικά το τραπέζι των διδύμων και της άγνωστης γυναίκας. «Alya, τί σκοπεύεις να κάνεις;» ρώτησε με την τσιριχτή φωνή της η άλλη κοπέλα, ενώ σκουντουφλούσε στο πόδι ενός γειτονικού τραπεζιού. «Με συγχωρείτε», πρόλαβε να απολογηθεί στα πεταχτά, προτού η Alya την σύρει μέσα στις τουαλέτες. Μόλις έκλεισε η πόρτα πίσω της, η Sabrina δεν άντεξε άλλο.
  «Τί ήταν όλο αυτό; Μόλις βγούμε από την τουαλέτα ολόκληρο το προσωπικό του εστιατορίου θα μας περιμένει και θα μας πετάξουν έξω κλωτσιδόν». Η Alya απλώς χαμογέλασε σατανικά και έδειξε την οθόνη του κινητού της. «Το ξέρω, αλλά δεν μπορούσα αλλιώς να βγάλω φωτογραφία την άγνωστη κυρία». Πραγματικά στο κινητό της είχε ένα βίντεο στο οποίο η γυναίκα και οι δίδυμες φαίνονταν ολοκάθαρα. «Χρειαζόμασταν μια κοντινή φωτογραφία, πράγμα που σημαίνει ότι θα έπρεπε να παλουκωθούμε κάπου κοντά της και να ευχόμαστε να μην μας προσέξει, καθώς θα την βγάζαμε φωτογραφία».
Η Sabrina την κοίταξε μπερδεμένη και εκνευρισμένη. «Και γιατί δεν κάναμε αυτό;» σταύρωσε τα χέρια. «Γιατί την τελευταία φορά που τσέκαρα το πορτοφόλι μου μέτρησα δέκα ευρώ και πενήντα εφτά λεπτά και εκτός αν κληρονόμησες τελευταία καμμία περιουσία, τότε νομίζω ότι δεν έχουμε λεφτά όχι μόνο για ένα ποτήρι νερό, αλλά ακόμα και να καθίσουμε σε αυτές τις γελοίες καρέκλες». Η Alya είχε δίκιο. Δεν υπήρχε περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο να δέχονταν σε ένα τέτοιο εστιατόριο δύο σχολιαρόπαιδα, απρεπώς ντυμένα και με είκοσι πέντε ευρώ προϋπολογισμό.
  «Γιατί έπρεπε όμως εξ αρχής να την βγάλεις φωτογραφία δεν έχω καταλάβει!». Η κοκκινομάλλα έκανε μερικές ρυθμίσεις στο βίντεο και το πάγωσε τη στιγμή που η άγνωστη γυναίκα κάλυπτε την οθόνη. «Γιατί έτσι μπορώ να ψάξω στο διαδίκτυο την ταυτότητά της. Πάντα υπάρχει κάπου μια φωτογραφία οποιουδήποτε ανθρώπου στη γη μέσα στον κυκλώνα του ίντερνετ. Όλοι είμαστε καταγεγραμμένοι, πολλοί από εμάς ηθελημένα», είπε καθώς αναζητούσε την εικόνα στο παγκόσμιο δίκτυο. «Γιατί έχεις κολλήσει με δαύτην όμως; Τί μας νοιάζει εμάς ποιά είναι;» εκνευρίστηκε η Sabrina σμίγοντας τα φρύδια και βυθίζοντας τα νύχια της στα μπράτσα της.
  «Πες το κουσούρι ή ένστικτο ή δημοσιογραφική μανία, αλλά όταν υπάρχει μια απορία θέλω να βρίσκω την απάντησή της. Και... Voila!», συγχάρηκε τον εαυτό της η Alya δείχνοντας στη φίλη της μια άλλη φωτογραφία της γυναίκας. «Το όνομά της είναι Katana Lepous και είναι μια διάσημη σχεδιάστρια μόδας από την Ιταλία. Έχει δύο δίδυμα την Melody και τον Felix και ο άντρας της Antonio πέθανε σε τραγικό δυστύχημα πριν από δεκατρία χρόνια... Μμμμ... Felix και Melody, ε; Δεν πιστεύω να είναι η μητέρα αυτών των δύο στο σχολείο!» θυμήθηκε η κοπέλα. Τί δουλειά έχει με τις αδελφές Mardini;
  Η κοκκινομάλλα έκανε την έρευνά της και για τις δίδυμες μαθαίνοντας την καταγωγή τους. «Alya, κάποιος χτυπάει. Αν δε βγούμε σύντομα, θα μας πετάξουν οι ίδιοι έξω» την πληροφόρησε κολλώντας το μάτι της στην κλειδαρότρυπα. Πράγματι απʼ έξω είχαν κατασκηνώσει δύο σερβιτόροι, ένας κουστουμαρισμένος γκριζομάλλης, που έμοιαζε να είναι ο υπεύθυνος, καθώς και ένας άνδρας της ασφάλειας. «Μας την έχουν φυλαγμένη. Τί θα κάνουμε;» τρομοκρατήθηκε η Sabrina τρέμοντας σαν το φύλλο. «Ώρα για απόδραση, λοιπόν! Μπορείς να σκαρφαλώσεις στο παράθυρο; Θα φύγουμε από ʼ κει» έδειξε το τετράγωνο παράθυρο. Ήταν μικρό και με δυσκολία θα κατάφερναν να περάσουν.
  Τα δυο κορίτσια διαπραγματεύτηκαν λίγο αυτή τη λύση και τελικά η Alya σχεδόν έσπρωξε τη Sabrina έξω, πριν την ακολουθήσει και η ίδια. Μόλις ήταν και οι δύο ασφαλείς έξω από το εστιατόριο έκαναν τον κύκλο και ξαναβρέθηκαν μπροστά μόνο και μόνο για να πέσουν σχεδόν πρόσωπο με πρόσωπο με την Chloe. Χάρη, όμως, στα γρήγορα αντανακλαστικά της Alya, που τράβηξε την άλλη πίσω από μια γλάστρα, η ξανθομάλλα δεν τις πήρε είδηση. Χωρίς να κοιτάξει τριγύρω, η Chloe μπήκε στο εστιατόριο με την συνηθισμένη αύρα ανωτερότητάς της να ξεθωριάζει με κάθε βήμα. «Κάτι σοβαρό τρέχει. Η Chloe ποτέ δεν χάνει την ψηλομυτιά της έτσι εύκολα», είπε η Alya κερδίζοντας ένα αγριεμένο βλέμμα από την Sabrina. Ουπς! Ξέχασα ότι δεν είμαι παρέα με την Marinette, αλλά με το τσιράκι της Chloe.
  Η Katana βγήκε από το εστιατόριο τη στιγμή που έμπαινε η Chloe. Καθώς περνούσε, εριξε ένα εξονυχιστικό βλέμμα στη κοπέλα, χωρίς αυτή να το αντιληφθεί. Ποιό είναι το πρόβλημά της; Εκνευρίστηκε η Sabrina, που ώρες - ώρες ήταν υπερπροστατευτική με την φίλη της. «Σκύψε! Θα μας δουν» ψιθύρισε επιτακτικά η Alya, σπρώχνοντας με το χέρι της το κεφάλι της πορτοκαλομάλλας προς τα κάτω. Η Chloe δεν υποψιάστηκε τίποτα και κάθισε στο τραπέζι μαζί με τις αδελφές Mardini, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι δεν το διασκέδαζε καθόλου. «Και τώρα τί θα κάνουμε; Δεν μπορούμε να μπούμε μέσα», διατύπωσε το πρόβλημα η Sabrina. «Εμείς δεν μπορούμε να μπούμε, αλλά αυτές θα χρειαστεί κάποια στιγμή να βγουν. Υπομονή!» χαμογέλασε σατανικά η Alya κι έκατσε άνετα στην άκρη του πεζοδρομίου. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε μία έκρηξη κάνοντας τα δυο κορίτσια και όλο το Παρίσι να πεταχτεί.
  Η Ladybug εκσφενδονίστηκε από το κύμα της και τελευταία στιγμή κατάφερε να τυλίξει το γιο-γιο της γύρω από μια κολώνα, σταματώντας λίγο πριν χτυπήσει στο κτήριο πίσω της. Ο Cat Noir δεν ήταν το ίδιο τυχερός κι έσκασε με φόρα στον τσιμέντο. Ένοιωσε την πλάτη του να γίνεται ένα με το σκληρό υλικό και ο αέρας εγκατέλειψε τα πνευμόνια του. Μαύρες και κόκκινες βούλες άστραφταν μπρος τα μάτια του και ζαλιζόταν τόσο πολύ που δεν μπορούσε να σηκωθεί. «Τί έγινε; Μήπως χτύπησα το γατάκι;» τσίριξε ο τρελοεπιστήμονας εκσφενδονίζοντας ένα πράσινο υγρό εναντίον του ήρωα. Η Ladybug πρόλαβε πάνω στην ώρα να δημιουργήσει ασπίδα στριφογυρίζοντας το γιο-γιο της και να σταματήσει την βολή. «Cat Noir είσαι καλά;» ρώτησε πανικόβλητη χωρίς να παίρνει απόκριση. Δεν ήθελε να το παραδεχτεί, αλλά οι Ακουματοποιημένοι γίνονταν όλο και δυνατότεροι. Εδώ και δέκα λεπτά πάλευαν με τον Chemistian, αλλά δεν είχαν βρει ακόμα το πού βρισκόταν το akuma του. Ο Chemistian είχε την δύναμη να βγάζει από τα δάχτυλά του κάθε χημική ουσία και να την ανακατεύει με άλλες δημιουργώντας του κόσμου τα μείγματα.
  Πρέπει να πάρω τον Cat Noir από εδώ, σκέφτηκε η Ladybug βλέποντας με την άκρη του ματιού της τον συνεργάτη της λιπόθυμο. Η τελευταία έκρηξη ήταν επικίνδυνα κοντά και με το ζόρι είχαν καταφέρει να την αποφύγουν. Η ηρωίδα σήκωσε με το ένα χέρι τον Cat Noir και με το άλλο συνέχιζε να τους καλύπτει και τους δύο με το γιο-γιο της. Λύγισε τα πόδια και πήδηξε ψηλά, στέλνοντας το γιο-γιο γύρω από μία καμινάδα. Την ώρα που σηκωνόταν στον αέρα μια ακόμα ουσία του Chemistian προσγειώθηκε στο σημείο, όπου στέκονταν πριν από λίγο.
Αυτό ήταν πολύ κοντά. Δεν θα τα καταφέρω, αν δεν συνέλθει ο Cat Noir για να σκεφτούμε κάποιο σχέδιο, σκέφτηκε η Ladybug βγάζοντας το κεφάλι της πίσω από την καμινάδα στην οποία κρυβόταν. «Ωχ!» αναφώνησε, καθώς μια ουσία άρχισε να λιώνει το κατάλυμά της. «Ξύπνα Cat Noir! Σε χρειάζομαι!» ταρακούνησε τον συνεργάτη της. «Σε βρήκα μικρή λαμπρίτσα!» αναφώνησε ο Chemistian ετοιμάζοντας ένα κίτρινο υγρό ανάμεσα στα δάχτυλά του. Ελπίζω να έχεις καλύτερη τύχη, Buglady, σκέφτηκε η κοπέλα, ενώ τραβούσε τον Cat Noir και τον εαυτό της μακρυά από τις κίτρινες ριπές του κακού.