Οι ήρωες του Παρισιού (Βιβλίο πρώτο)

Κεφάλαιο 25 Σύννεφο πάνω απʼ το Παρίσι

  Η Ladybug ξεμεταμορφώθηκε τρία λεπτά αμέσως αφότου έστειλε το μήνυμα στους άλλους δύο ήρωες. Η Marinette έμεινε μόνη πάνω στην στέγη, όπου είχε ξυπνήσει, να χαζεύει την πόλη αναζητώντας με το βλέμμα τον Cat Noir ή τον Ακουματοποιημένο. Το κεφάλι της πονούσε και ένα καρούμπαλο είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του. Δεν ήταν σίγουρη τί είχε συμβεί. Όλα ήταν θολά και μπερδεμένα. Άνοιξε το τσαντάκι της βγάζοντας ένα από τα μπισκότα της Tikki και κάθισε στην άκρη της καμινάδας με τα πόδια της πάνω απʼ το Παρίσι. Τί συνέβη; αναρωτήθηκε κοιτώντας τα άστρα σα να είχαν αυτά την απάντηση.
  Είχε πεταχτεί έξω από το σπίτι το σούρουπο εξαιτίας του χαμού. Χωρίς να χάσει καιρό μεταμορφώθηκε και με το γιο-γιο της κατευθύνθηκε προς την φασαρία. Δεν είχε προλάβει να πλησιάσει αρκετά και η μυρωδιά πολυκαιρισμένων σκουπιδιών την χτύπησε στη μύτη. Εκεί λίγα μέτρα μακρύτερα ήταν ο μεγαλύτερος σωρός αχρήστων που είχε δει στη ζωή της και πάνω του είχε στρογγυλοκαθίσει ο Garbagator. Με την πρώτη ματιά αντιλήφθηκε ότι αυτός ο Ακουματοποιημένος θα ήταν σοβαρός μπελάς. Θα βρωμίσει όλη η πόλη, σκέφτηκε, καθώς πλησίαζε.
  Είχε κάνει με το ζόρι λίγα μέτρα όταν ακούστηκε μια έκρηξη, που ακολουθήθηκε από πανικόβλητες κραυγές. Έσπευσε αμέσως προς τα εκεί, καθώς ο Garbagator για την ώρα απλώς παρατηρούσε χωρίς να σπέρνει χάος. Δεν άργησε να φτάσει στην πηγή του κακού. Όπως το είχε υποψιαστεί, άλλος ένας Ακουματοποιημένος βρισκόταν εκεί, όμως αρκετά πιο τρελός από τον πρώτο. Ο Chemistian φαινόταν να τα έχει παίξει τελείως κι έστελνε τα επικινδύνα υγρά του προς όλες τις κατευθύνσεις χωρίς κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Ούτε καν έβγαλε τον συνηθισμένο λόγο των κακών κατά τον οποίο έλεγαν το όνομά τους και ζητούσαν τα miraculous, εκτοξεύοντας παράλληλα απειλές δεξιά κι αριστερά. Αυτός όμως δεν έκανε κάτι τέτοιο. Αντίθετα, επιτέθηκε δίχως προειδοποίηση και μόλις έφτασε δίπλα της τής ψιθύρισε στʼ αυτί το όνομά του προσπαθώντας να της πάρει το miraculous.
  Ήχος φτερουγίσματος έβγαλε την Marinette από τις σκέψεις της αναγκάζοντάς την να σηκώσει το βλέμμα. Αυτό που είδε έκανε τα μάτια της να γουρλώσουν και τις τρίχες του κεφαλιού της να ορθωθούν. Ο ουρανός ήταν μαύρος, αλλά όχι εξαιτίας του σκοταδιού ή των συννέφων, αλλά χάρη στα akuma. Εκατοντάδες χιλιάδες από δαύτα τριγύριζαν τον ουρανό του Παρισιού καταπίνοντας κάθε είδος φωτός. Δεν είναι δυνατόν. Κάτι τέτοιο είχε συμβεί μόνο μία φορά στο παρελθόν. Ήταν η πρώτη της αποστολή σαν Ladybug και δεν ήξερε ότι έπρεπε να εξαγνίσει το akuma με αποτέλεσμα αυτό να πολλαπλασιαστεί και να καταλάβει περισσότερους ανθρώπους. Είχε χρειαστεί όλη της τη δύναμη και την θέλησή της για να πιάσει όλες αυτές τις πεταλούδες και να τις εξαγνίσει από το κακό.
  Όχι πάλι! Πώς συνέβη αυτό; Αφού δεν κατέστρεψα καν το ακουματοποιημένο αντικείμενο. Ή μήπως το έκανε ο Cat Noir; Αλλά ξέρει τί συμβαίνει αν δεν εξαγνίσω το akuma. Δεν θα έκανε κάτι τόσο χαζό, σκέφτηκε η Marinette, ενώ σηκωνόταν με δυσκολία. Ήταν ακόμα αδύναμη. «Tikki, βάλε τις βούλες!» πρόσταξε και η γνωστή λάμψη την τύλιξε. Αμέσως ένιωσε καλύτερα λες και η δύναμή της επέστρεψε ως δια μαγείας. Έβγαλε το γιο-γιο της στοχεύοντας τις πεταλούδες και το πέταξε. Έπιασε καμμιά δεκαριά, αλλά οι υπόλοιπες σκόρπισαν πετώντας προς διαφορετικές κατευθύνσεις. «Γεια σας πεταλουδίτσες μου!» είπε απελευθερώνοντας τις εξαγνισμένες πεταλούδες και βάλθηκε να ακουλουθεί τα akuma.
  «Buglady, το βλέπεις και συ αυτό;» ρώτησε ο Cat Blanc μιλώντας μέσα από τη ράβδο του. Είχε λάβει κι αυτός το μήνυμα της Ladybug και αφού τάισε τον Plaggi, μεταμορφώθηκε ξανά. Μπροστά στα μάτια του απλωνόταν το πιο φριχτό θέαμα. Κύματα από akuma ταξίδευαν στον ουρανό κατακλύζοντας ολόκληρη την πόλη. Δεν είχε ξαναδεί τόσα πολλά στη ζωή του. «Ναι, το βλέπω! Κάτι δεν πάει καθόλου καλά και πρέπει να ευθύνεται ο Ακουματοποιημένος που έχασε η Ladybug», είπε η νεότερη ηρωίδα καθώς προσγειωνόταν δίπλα του. «Η Ladybug κάνει μισές δουλειές κι εμείς την πληρώνουμε. Τώρα τί θα κάνουμε με τόσα akuma; Ούτε καν χωράνε στο γιο-γιο σου όλα για να τα εξαγνίσεις!» διαπίστωσε φανερά εκνευρισμένος. Με τόσα πολλά akuma τα θύματα θα ήταν χιλιάδες και οι ίδιοι με το ζόρι νικούσαν ένα τη φορά.
  Η Melody είναι μόνη στο σπίτι. Αν φοβηθεί ή νευριάσει τα akuma θα την καταλάβουν και μπορεί να βλάψει τον εαυτό της. Ακόμα όμως κι αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο με τόσους Ακουματοποιημένους θα βρεθεί σίγουρα αντιμέτωπη με κάποιον. Πρέπει να σταματήσουμε όσα περισσότερα akuma μπορούμε και να ελέγξουμε αυτό τον χαμό. Να πάρει! Έσφιξε τα δάχτυλά του γύρω από την ράβδο του μέχρι που άσπρισαν οι αρθρώσεις. Έτριξε τα δόντια εκνευρισμένος και τα μάτια του έγιναν δύο σχισμές. Δεν θα επέτρεπε σε κανέναν να πειράξει την Melody. «Πάμε!» φώναξε λίγο στην Buglady, λίγο στον εαυτό του, πηδώντας από την στέγη. «Πού να πάμε; Και εξάλλου εσύ δεν μπορείς ούτε να παγιδέψεις τα akuma ούτε να τα εξαγνίσεις. Τί ακριβώς ελπίζεις να πετύχεις βουτώντας έτσι χωρίς σχέδιο;» είπε η απηυδισμένη η ηρωίδα από την άλλη άκρη της γραμμής, αλλά μάταια. Ξεφυσώντας εκνευρισμένη, ακολούθησε το σήμα που έξεπεμπε ο Cat Blanc στο τζι πι ες της.
  Δεν θα αγγίξετε την Melody, ανόητα akuma. Με ακούτε; Ο Cat Blanc στριφογύρισε τη ράβδο του γρήγορα δημιουργώντας ένα ισχυρό ρεύμα αέρα. Τα akuma ανήμπορα να πετάξουν, παρασύρθηκαν κι έσκασαν πάνω σε στέγες και παράθυρα. «Και τί ακριβώς κατάφερες τώρα;» τον ειρωνεύτηκε η Buglady φθάνοντάς τον και κοιτάζοντάς τον επικριτικά. «Χμφ!» την αγνόησε και έστρεψε την προσοχή του προς τις πεταλούδες. «Τουλάχιστον στειλʼ τες σε εμένα!» φώναξε η Buglady συγκρατώντας με το ζόρι τα νεύρα της. Παρʼ όλο που δεν ήθελε να το παραδεχτεί, η συνεργάτης του είχε δίκιο. Η επίθεση κατά μέτωπο δεν θα τον ωφελούσε σε τίποτα, αν μη τί άλλο μάλλον θα δυσκόλευε τα πράγματα.
  «Cat Blanc, Buglady!». Οι δύο ήρωες έστρεψαν το βλέμμα προς τη φωνή και είδαν την Ladybug να καταφθάνει με ταχύτητα. «Τα akuma έχουν καταλάβει το Παρίσι. Βρίσκονται παντού!» είπε ξέπνοη, ενώ προσγειωνόταν κοντά τους. «Και ποιανού το λάθος είναι αυτό;» σταύρωσε τα χέρια ο ήρωας δίνοντας ένα σκληρό βλέμμα στην παλαιότερη ηρωίδα. Η Ladybug χαμήλωσε το βλέμμα με τα μάγουλά της να πυρρακτώνονται. «Blanc, δεν φταίει η Ladybug. Όλοι κάνουμε λάθη», υπερασπίστηκε το είδωλό της η Buglady. «Έχει δίκιο όμως! Ήταν δική μου ευθύνη να σταματήσω εκείνο το akuma. Εσείς είχατε τελειώσει την δουλειά σας, αλλά εγώ απέτυχα παταγωδώς» είπε ντροπιασμένη η Ladybug, ενώ ευχόταν να ανοίξει η γη και να την καταπιεί.
  «Δεν πειράζει! Θα μαζέψουμε τα akuma στο πι και φι. Θα δεις!» χαμογέλασε η Buglady, μα ο Cat Blanc συνέχισε να μουτρώνει στη γωνιά του. Η Ladybug μειδίασε.    
  «Ευχαριστώ». Η νεότερη ηρωίδα της έκλεισε το μάτι και στράφηκε προς την πόλη στα πόδια της. «Πάμε να πιάσουμε αυτά τα akuma!» φώναξε με υπερβάλλοντα ζήλο, κάνοντας ακόμα και τον κακόκεφο Blanc να σκάσει ένα μικρό χαμόγελο. Άραγε πού να είναι ο Cat Noir, αναρωτήθηκε η Ladybug. «Εγώ θα πάω από δω για να καλύψουμε περισσότερο έδαφος», είπε ρίχνοντας το γιο-γιο της στα νότια. «Έγινε! Θα τα πούμε, όταν θα έχουμε κανονίσει τα akuma» είπε η γεμάτη ενέργεια Buglady και έσυρε τον Cat Blanc πίσω της, παίρνοντας την αντίθετη κατεύθυνση.
  Εν τω μεταξύ ο Cat Noir βρισκόταν σε ένα σκοτεινό σοκάκι κοντά στις κακόφημες γειτονιές του Παρισιού. Είχε λαχανιάσει και ζαλιζόταν φοβερά. Ένα βαθύ κόψιμο στον ώμο του επέτρεπε στο κατακόκκινο αίμα του να κυλάει σα ρυάκι πάνω από τη στολή του. Με το άλλο του χέρι κρατούσε την πληγή με δύναμη προσπαθώντας μάταια να σταματήσει το αίμα. Για την ώρα είχε ξεφύγει από τον Chemistian, αλλά δεν ήξερε για πόσο ακόμα θα διατηρούσε τις αισθήσεις του. Πρέπει να βρω βοήθεια, σκέφτηκε με κόπο, ενώ το μυαλό του ήταν κατειλλημένο από τα κύματα του πόνου. Η πληγή έκαιγε και το ζεστό αίμα του προκαλούσε ναυτία. Από την άλλη, η κόκκινη λίμνη που σχηματιζόταν γύρω του ήταν ένα τρομακτικό θέαμα από μόνη της και δεν βοηθούσε καθόλου την κατάσταση. Πρέπει να... μείνω... ξύπνιος...
  Αλλά ο πόνος και η ζαλάδα ήταν υπερβολικά δυνατά για τα εγκεφαλικά του κύτταρα, τα οποία τελικά παραδόθηκαν. Σκοτάδι τύλιξε την όρασή του και ο κόσμος έσβησε, έχασε το νόημά του. Το σώμα του Cat Noir κατέρρευσε στην άκρη του δρόμου και η μεταμόρφωση τον επανέφερε στο κανονικό. Ο Plagg βγήκε από το miraculous με το στομάχι του να γουργουρίζει σαν τρελό. «Adrien είσαι τελείως μπούφος. Δύο μεταμορφώσεις χωρίς να έχω χρόνο να φάω!» παραπονέθηκε ο Plagg, αλλά βλέποντας την κατάσταση του Κτήτορά του σταμάτησε άφωνος. Ο νέος ήταν χλωμός σα φάντασμα με το αίμα του να κυλάει πορφυρό πάνω στα ρούχα του και τη βρώμικη άσφαλτο.
  «Adrien! ADRIEN! Με ακούς; Φυσικά και όχι! Τί λες ώρες-ώρες, Plagg!» μονολόγησε το kwami. «Πρέπει να φέρω βοήθεια, αλλά πώς». Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την σκέψη του κι άκουσε βήματα να πλησιάζουν. Τρομοκρατημένος για την ασφάλεια του αγοριού πέταξε μπροστά για να δει τί συνέβαινε. Δύο τύποι έρχονταν αργά, με το πάσο τους και δεν έδειχναν να είναι και οι καλύτεροι χαρακτήρες. Και μόνο η όψη τους έστελνε ρίγη στη ραχοκοκκαλιά του kwami. Είχαν βρώμικα ρούχα και λιγδιασμένα μαλλιά. Το σώμα τους είχε χρόνια να έρθει σε επαφή με το νερό και οι μπερδεμένες γενειάδες τους γαργάλαγαν το κάτω μέρος του λαιμού τους. Κομμάτια σάλτσας ανακατεμένη με αλκοόλ βρίσκονταν ακόμα πάνω τους, ενώ η ανάσα τους βρώμαγε οινόπνευμα.
  «Ίδιος μαύρη γάτα είναι. Τέτοια ατυχία δεν είχε κανένας προηγούμενος Κτήτορας της Καταστροφής. Αυτό το παιδί σπάει ρεκόρ!» είπε έκπληκτος ο Plagg, καθώς επέστρεφε στον Adrien. «Έλα, τέρμα ο ύπνος! Έκανες ωραία επιδερμίδα, αλλά αν δεν σηκωθείς τώρα δεν θα ʼχεις χρόνο να την χαρείς» φώναξε ο Plagg, αλλά κανείς δεν τον άκουσε. Από την στιγμή που είχε ραγίσει το miraculous, το μικρό kwami είχε επανέλθει στην αρχική του κατάσταση και δεν γινόταν αντιληπτό από τα άλλα πλάσματα. Είχε προσπαθήσει χιλιάδες φορές να τραβήξει την προσοχή του Adrien, αλλά μάταια. Ο νέος ούτε τον έβλεπε, ούτε τον άκουγε.
  Οι δύο περίεργοι τύποι συνέχιζαν να πλησιάζουν απειλητικά και σε λίγο θα ήταν σε θέση, παρά τη θολή τους όραση να δουν τον Adrien. «Καταπληκτικά» ειρωνεύτηκε το kwami και πέταξε κοντά στους άνδρες. Μία σκάλα που οδηγούσε στην σκεπή του κοντινότερου σπιτιού ξεκινούσε από το πεζοδρόμιο λίγα μέτρα μακρυά από τους τύπους. «Δεν ξέρω ποιός είναι ο λόγος ύπαρξής σου σκαλίτσα, αλλά χαίρομαι που είσαι εδώ», αναφώνησε ο Plagg πλησιάζοντάς την. «Καταστροφή!» είπε και μαύρη μαγεία τύλιξε την πατούσα του. Άγγιξε τα στηρίγματα της σκάλας με το νύχι του κι αυτή άρχισε να πέφτει.
  «Εεε! Κοίτα», αναφώνησε ένας από τους δύο άνδρες και προσπάθησε να τραβήξει τον εαυτό του και τον άλλο πίσω, αλλά περδικλώθηκε. Έπεσαν και οι δύο προς τα πίσω γλιτώνοντας παρά  τρίχα τα κεφάλια τους. «Φαντάσματα!» ούρλιαξε ο άλλος και οι δυο μαζί το έβαλαν στα πόδια κραυγάζοντας. «Ουφ! Ευτυχώς που το πολύ αλκοόλ τους έχεις βαρέσει στο κεφάλι» χαμογέλασε κοροϊδευτικά ο Plagg, προτού βιαστεί να επιστρέψει στον Κτήτορά του. «Adrien, μου χρωστάς μεγάλη χάρη για όλο αυτό», είπε στον λιπόθυμο νέο, ενώ μπουκωνόταν με camember. Όταν ένιωσε και πάλι γεμάτος με ενέργεια πέταξε μέσα στο δαχτυλίδι ενεργοποιώντας μόνος του τη μεταμόρφωση. Φρόντισε να δώσει λίγη από την ενέργειά του στον Adrien και ο νέος ανέκτησε τις αισθήσεις του.
  «Τί συνέβη;» αναρωτήθηκε ο ήρωας κρατώντας ακόμα τον ώμο του. Λόγω της κατάστασής του δεν πρόσεξε το διαβολικό akuma, που είχε εμφανιστεί από το πουθενά και τον παρακολουθούσε. «Cat Noir!» ακούστηκε μια φωνή γεμάτη ανακούφιση. Ο γάτος έστριψε το κεφάλι του για να αντικρύσει την Marinette να τρέχει προς το μέρος του αλαφιασμένη. «Είσαι καλά!» φώναξε συνθλίβοντάς τον στην αγκαλιά της. «Άουτς! Mari, με πονάς» ψιθύρισε ξέπνοος. Ο πόνος τον τύφλωσε κι ένιωσε το σώμα του να γέρνει στο πλάι. Η κοπέλα τον σταθεροποίησε με το χέρι της και τότε πρόσεξε το κόψιμο στον ώμο του.
  «Cat Noir, πρέπει να δεις γιατρό οπωσδήποτε και γρήγορα» είπε τρομοκρατημένη. «Πρέπει να σηκωθείς. Έλα, θα σε βοηθήσω. Με το τρία. Ένα, δύο τρία!» μέτρησε και παιρνόντας το καλό του χέρι πάνω από τους ώμους της προσπάθησε να τον στηρίξει. Αλλά ο Cat Noir ήταν πολύ βαρύς και δεν είχε καν τη δύναμη να σταθεί στα πόδια του. Τί θα κάνω τώρα; Δεν μπορώ να τον μεταφέρω μέχρι το νοσοκομείο μόνη μου, αλλά δεν μπορώ και να τον αφήσω μόνο του σε αυτό το μέρος της πόλης. Το μυαλό της έπαιρνε τρελές στροφές, καθώς προσπαθούσε να βρει μια λύση. «Λοιπόν, πάμε! Πρόσω ολοταχώς!» είπε δυνατά για να πάρει θάρρος κι έκανε ένα μικρό βήμα.
  Εν τω μεταξύ το akuma επέστρεφε στον αφέντη του. Μέσα από τα μάτια του ο Hawkmoth είχε δει τα πάντα. Όπως το είχε υποψιαστεί ο γιος του ήταν τραυματισμένος. «Κάτι πρέπει να κάνω» ούρλιαξε μες το άδειο δωμάτιο και η φωνή του γύρισε πίσω επαναλαμβάνοντας τα λόγια του. «Akuma κάνατε τη δουλειά σας. Τώρα επιστρέψτε σε μένα» διέταξε κι αμέσως τα akuma από όλη την πόλη άρχισαν να μαζεύονται γύρω από τον πύργο του Άιφελ. Η Buglady, o Cat Blanc και όλοι οι κάτοικοι του Παρισιού κοιτούσαν με έκπληξη και περιέργεια τα κύματα των akuma να υποχωρούν. «Τώρα τί να ετοιμάζουν;» απόρησε δυνατά ο Blanc, ενώ αυτός και η Buglady ακολουθούσαν το κοπάδι με τις πεταλούδες. «Δεν έχω ιδέα. Δεν έχουν ξανακάνει κάτι τέτοιο νομίζω» απάντησε μπερδεμένη η ηρωίδα.
  Σα συγκεντρώθηκαν όλα τα akuma, μαζεύτηκαν γύρω από το αρχικό και συγχωνεύτηκαν πάλι. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα οι ουρανοί είχαν καθαρίσει από το ζωντανό σύννεφο και τα αστέρια έλαμψαν και πάλι πάνω στον ουράνιο θόλο. Το αρχικό akuma άφησε αθόρυβα τους πολυσύχναστους δρόμους της πόλης και χάθηκε στις σκιές, όπως είχε έρθει. Οι δύο ήρωες δεν μπόρεσαν να το βρουν και να το εξαγνίσουν, αλλά αυτό δεν ήταν αναγκαίο πια. Το akuma επέστρεψε στον Hawkmoth και κάθισε απαλά στην ανοιχτή του παλάμη. Ο κακός το κάλυψε με τα χέρια του και ένα λευκό φως διαπέρασε τα δάχτυλά του. Με ένα ελαφρό μειδίαμα άνοιξε τα δάχτυλά του και η λευκή πεταλούδα πέταξε μακρυά.
  «Nooroo, κατέβασε τα σκοτεινά φτερά», είπε ο Hawkmoth και ακούστηκε κουρασμένος. Το μωβ φως τον τύλιξε και μόλις έσβησε, ο Gabriel απέμεινε μόνος στο σκοτάδι. Αλλά δεν είχε χρόνο για αυτολύπηση. Ο γιος του κινδύνευε. Βιάστηκε να μπει στο ασανσέρ και πάτησε με δύναμη το κουμπί για να ξεκινήσει. Το πόδι του χτυπούσε νευρικά καθώς ο ανελκυστήρας τον κατέβαζε στο ισόγειο. «Αφέντη;» ακούστηκε δειλά ο Nooroo. «Όχι τώρα!» είπε αυστηρά ο Gabriel και πετάχτηκε έξω από το ασανσέρ πριν καλά-καλά ανοίξουν οι πόρτες. Το kwami πρόλαβε να τον δει να χάνεται στο γραφείο του. Αλλάζει. Είναι η πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό που εξάγνισε ο ίδιος το akuma. Ίσως ο δεσμός με τον γιο του να μην έχει σπάσει. Ίσως υπάρχει ακόμα σωτηρία για τον Hawkmoth τον ήρωα της Ιταλίας, σκέφτηκε ο Nooroo κι ένα χαμόγελο άνθισε στο πρόσωπό του. Ο Κτήτοράς του είχε ακόμα ελπίδες.