Οι ήρωες του Παρισιού (Βιβλίο πρώτο)

Κεφάλαιο 64 Hawkmoth

Σε αυτό το κεφάλαιο εμφανίζονται
ήρωες από άνιμε που ανήκουν εξ ολοκλήρου στους δημιουργούς τους.
Ακολουθεί κεφάλαιο με βίαιες σκηνές, οπότε θεωρείστε τους εαυτούς σας προειδοποιημένους.
Καλή ανάγνωση!

Στο βάθος του σαλονιού, μισοκρυμμένη στο σκοτάδι που προξενούσαν οι τραβηγμένες κουρτίνες, βρισκόταν μια πόρτα, η οποία είχε περάσει απαρατήρητη και από τα δύο αγόρια, όταν είχαν πρώτομπει στο διαμέρισμα. Ο Adrien την πλησίασε βιαστικά ανήσυχος με την κραυγή που είχε ακούσει πριν από λίγο να έρχεται από εκεί. Τώρα μπορούσε να ακούσει καθαρά και βήματα, βήματα προσεχτικά που όμως δεν έρχονταν από την πόρτα αλλά από πίσω του. Η καρδιά του ανέβασε αμέσως παλμούς κι ο νέος γύρισε απότομα με τα χέρια σφιγμένα σε γροθιές, έτοιμος να αντιμετωπίσει τον άγνωστο. «Εγώ είμαι, ρε ξύπνιε» είπε απηυδησμένος ο Felix με πρόσωπο ατάραχο, αλλά τα άνω άκρα του ελαφρώς ανασηκωμένα σε περίπτωση που ο άλλος του ορμούσε.
«Νόμισα ότι έφυγες», είπε έκπληκτος ο Adrien και χωρίς να δώσει άλλη σημασία στον ενοχλητικό νέο κατέβασε προσεκτικά το πόμολο που παραπονέθηκε τρίζοντας. Τόσα χρόνια είχε να χρησιμοποιηθεί κι αυτό το καημένο! Ο ήχος αντήχησε διπλάσιος μέσα στην ησυχία του δωματίου κάνοντας το δίδυμο να ανατριχιάσει άθελά του. Τα αγόρια έριξαν μερικές ανήσυχες ματιές στον χώρο, προτού ο Adrien μαζέψει τα τελευταία ψείγματα του κουράγιου του και ανοίξει την πόρτα. «Είναι κανείς εδώ;» ρώτησε μορφάζοντας στην τόσο κλασσική φράση που είχε ξεστομίσει. Όταν κάποιος το λέει αυτό στις ταινίες, τίποτα καλό δεν ακολουθεί μετά, σκέφτηκε μην μπορώντας να εμποδίσει το μυαλό του να πάει στο κακό, ιδιαίτερα με την όλη ιστορία που γινόταν όλο και πιο τρομαχτική με κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε.
«Τί κάνεις εσύ εδώ;» ακούστηκε μια αγριεμένη, αν και κουρασμένη φωνή. Ένας χείμαρρος από πεταλούδες όρμησε προς τον Adrien με τα λεπτεπίλεπτα φτερά τους να πέφτουν με φόρα στο πρόσωπό του. Αντανακλαστικά σήκωσε τα χέρια για να προστατευθεί. Προτού προλάβει να κάνει κάτι άλλο, οι πεταλούδες μέριασαν απότομα και ξεπρόβαλλε η φιγούρα του Hawkmoth, κραδαίνοντας το σκήπτρο του. Το αντικείμενο κατέβηκε με φόρα στο κεφάλι του νέου, αλλά χάρη στα ήδη ανασηκωμένα χέρια του το χτύπημα δεν ήταν εξίσου δυνατό.
Ο έφηβος παραπάτησε προς τα πίσω, αλλά ο Hawkmoth δεν του έδωσε τον ελάχιστο χρόνο να συνέλθει από την έκπληξη, ορμώντας για δεύτερη φορά. Ο Adrien είδε το σκήπτρο να στοχεύει τα πλευρά του. Με ταχύτητα αστραπής άρπαξε το αντικείμενο με τα χέρια του λίγο πριν τον χτυπήσει, αλλά η νίκη του δεν κράτησε πολύ. Η γροθιά του κακού τον πέτυχε στο πρόσωπο με τόση δύναμη που ο έφηβος έχασε την γη κάτω από τα πόδια του κι έπεσε στο σκληρό πλακάκι. Το πρώτο χτύπημα ήταν για αντιπερισπασμό, συνειδητοποίησε. Ο Hawkmoth προσπάθησε να κλωτσήσει τον πεσμένο στην κοιλιά, αλλά μια σκοτεινή φιγούρα έπεσε πάνω του κάνοντάς τον να χάσει την ισορροπία του.
«Έπρεπε να το παίξεις ήρωας και να δεις ποιός φώναζε, έτσι δεν είναι;» ακούστηκε η εκνευρισμένη φωνή του Felix που πλέον ήταν ο μόνος όρθιος στο δωμάτιο. Με τα δυο του χέρια άρπαξε τον Adrien από τα ρούχα και σχεδόν με την βία τον έστησε στα πόδια του. «Ευχαριστώ» είπε πνιχτά το αγόρι. Το κεφάλι του ακόμα γύριζε από το χτύπημα που είχε φάει και αστεράκια αποσυντόνιζαν τα μάτια του. «Πάμε να φύγουμε από εδώ τώρα», συνέχισε ο Felix ρίχνοντας μια ανήσυχη ματιά στον πεσμένο κακό. Δεν είχε καταφέρει να σηκωθεί ακόμα και φαινόταν ότι δυσκολευόταν να πάρει ανάσα. Ο Hawkmoth έδειχνε ταλαιπωρημένος.
«Όχι» αποκρίθηκε με πείσμα o Adrien αντιστεκόμενος στο τράβηγμα του άλλου. «Είσαι με τα καλά σου ή σου ʼστριψε από την κατακεφαλιά που έφαγες. Ο τύπος είναι ο Hawkmoth. Ξέρεις, εκείνος ο μανιακός με τα akuma που προσπαθεί να καταλάβει το Παρίσι» είπε ο Felix εκνευρισμένος, ενώ τραβούσε δυνατότερα τον Adrien προς την έξοδο. «Δεν καταλαβαίνεις!» φώναξε ο ξανθομάλλης τινάζοντας από πάνω του το χέρι του Felix. «Εγώ δεν καταλαβαίνω; Ο τρελός από δω κόντεψε να σε τσακίσει στο ξύλο. Νομίζεις ότι θα είναι χαλαρός μαζί μας επειδή είμαστε παιδιά; Ε, λοιπόν, γελιέσαι! Ο κόσμος δεν λειτουργεί έτσι», φώναξε και ο Felix εκνευρισμένος με τον φόβο αισθητό στην φωνή του. Είχε δει την σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων υπερβολικά πολλές φορές για να πιστεύει ότι υπήρχε και φωτεινή. Ήθελε να φύγει από ʼκει μέσα όσο το δυνατόν γρηγορότερα, καθώς δυσάρεστες αναμνήσεις ξεπρόβαλλαν από τις άκρες του μυαλού του και δεν είχε καμμία όρεξη να δημιουργήσει καινούργιες.
«AdrAAAAA!», ούρλιαξε καθώς το σκήπτρο τον πετύχαινε ανελέητα στην σπονδυλική του στήλη. Αμέσως στριφογύρισε το κορμί του για να στραφεί προς τον κακό με τον πόνο να τον σουβλίζει, αλλά τα μάτια καρφωμένα πάνω στον αντίπαλό του. Είχε μπλεχτεί σε πολλούς καυγάδες για να ξέρει ότι την στιγμή που κάποιος υπέκυπτε στον πόνο, είχε χάσει την μάχη. Ο Hawkmoth βαριανάσαινε, κάτι που δεν διέφυγε της προσοχής του Felix, ο οποίος αποφάσισε να εκμεταλλευτεί αυτή την αδυναμία. Με τα χέρια του σφιγμένα σε γροθιές κοίταξε τον Hawkmoth κατάματα σαρώνοντας φευγαλέα τα πλευρά του αντιπάλου του.
Όρμησε προς τα μπρος με φόρα, αλλά το σκήπτρο του Hawkmoth ήδη προστάτευε το δεξί πλευρό, αυτό που είχε βάλει στο μάτι ο νέος. Τα χείλη του Felix τραβήχτηκαν σε ένα αχνό χαμόγελο· ο αντίπαλός του είχε ξεγελασθεί. Έριξε μια αδύναμη γροθιά προς το πλευρό, ενώ ταυτόχρονα σήκωσε το αριστερό του πόδι κλωτσώντας τον Hawkmoth στο στομάχι. Αλλά τον πόδι του έπεσε πάνω σε κάτι σκληρό και αμέσως συνειδητοποίησε ότι ο κακός είχε καταλάβει τον πραγματικό του στόχο και τελευταία στιγμή είχε μπλοκάρει το χτύπημα με το ελεύθερο δεξί του χέρι.
Τα μάτια του Felix στένεψαν αναγνωρίζοντας ότι ο αντίπαλός του ήταν πιο δυνατός απʼ όσο νόμιζε. Αλλά ακόμα κι έτσι δεν είχε καταφέρει να ανακαλύψει τον πραγματικό στόχο του νέου. Με έναν σατανικό μορφασμό στο πρόσωπό του κατέβασε το πόδι στη γη και εκτόξευσε τον εαυτό του πάνω στον Hawkmoth με στόχο αυτή την φορά να χτυπήσει το σαγόνι του αντιπάλου του με το πάνω μέρος του κεφαλιού του. Ωστόσο, η σύγκρουση, που θεωρούσε αναπόφευκτη δεν ήρθε ποτέ και ο νέος μόλις που πρόλαβε να δει τον κακό να αποφεύγει το χτύπημα. Μια δυνατή κλωτσιά πέτυχε τον Felix στην κοιλιά, που δεν πρόλαβε να μπλοκάρει όλη την ορμή του χτυπήματος. Το δεξί του χέρι δέχτηκε το περισσότερο πλήγμα, αν και, και το στομάχι του δεν βγήκε αλώβητο από την όλη ιστορία.
Να πάρει! Είναι καλύτερος και δυνατότερος από εμένα, σκέφτηκε αναγνωρίζοντας ότι ο αντίπαλός του είχε όχι μόνο μεγαλύτερη δύναμη από τον ίδιο, αλλά και περισσότερη εμπειρία. Έσκυψε απότομα κάνοντας το πόνο στο στομάχι του να στείλει κύματα ηλεκτρισμού σε όλο του το σώμα, αλλά τουλάχιστον κατάφερε επιτυχώς να βγει από την πορεία της γροθιάς του Hawkmoth. Πρέπει να δημιουργήσω μια απόσταση μεταξύ μας ώστε να αναδιοργανωθώ. Ο νέος πισωπάτησε βιαστικά, αλλά ο άνδρας δεν του άφησε περιθώρια να πραγματοποιήσει το σχέδιό του. Τον ακολούθησε κατά πόδας κραδαίνοντας το σκήπτρο εναντίον του. Ο Felix απέκρουσε με το αριστερό του χέρι προστατεύοντας το κεφάλι του και τραβήχτηκε απότομα πίσω. Αφού δεν μπορούσε να υποχωρήσει θα ανάγκαζε τον αντίπαλό του να το κάνει.
Η απόσταση που είχε δημιουργήσει με το τράβηγμα, αν και του έδωσε μόνο μερικά εκατοστά επιπλέον χώρο ήταν αρκετή για την εκτέλεση μια πλάγιας κλωτσιάς. Ο Hawkmoth αντιλήφθηκε τί ήθελε να κάνει ο νέος, αλλά τα χρόνια είχαν κάνει τα αντανακλαστικά πιο αργά. Ο Felix κλώτσησε με όλη του την δύναμη κι επιτέλους ένιωσε το χτύπημα να βρίσκει τον στόχο του. Τα πλευρά του Hawkmoth έτριξαν κάτω από το πόδι του και ο κακός έπεσε με ταχύτητα στο πάτωμα βαριανασαίνοντας και φτύνοντας χολή. Ναι! Πανηγύρισε ο έφηβος με το χαμόγελο να καταλήγει σε μορφασμό από τον πόνο στο δεξί του χέρι, στην κοιλιά και τώρα στο αριστερό του πόδι. Δεν είναι και λίγο να κλωτσάς πλευρά. Ζημιά γίνεται και στο πόδι, απλά λιγότερη. Ευτυχώς το παπούτσι είχε απορροφήσει τον περισσότερο αντίκτυπο και το πόδι του ήταν απλά λίγο μουδιασμένο.
«Τρελάθηκες;» ούρλιαξε ο Adrien και προτού το καταλάβει ο Felix βρισκόταν στο πάτωμα λιωμένος από το βάρος του άλλου αγοριού από πάνω του. Τα χέρια του είχαν καταφέρει να προστατεύσουν το πρόσωπο, αλλά το υπόλοιπο σώμα είχε χτυπήσει δυνατά στο σκληρό πλακάκι. Το δεξί του χέρι τον πέθαινε στο πόνο καθώς το είχε χρησιμοποιήσει για να ελαττώσει την πτώση του, ενώ κύματα πόνου έρχονταν από ολόκληρο το σώμα με εντονότερα αυτά από τα γόνατα και το στομάχι. «Τί κάνεις;» αναφώνησε πνιχτά πετώντας από πάνω του τον Adrien με το καλό του χέρι. «Εσύ τί κάνεις; Προσπαθείς να τον σκοτώσεις;» ούρλιαξε μανιασμένος ο δεύτερος έφηβος και τα μάτια του πετούσαν σπίθες. Καλά πόσο βλάκας παίζει να είναι, εκνευρίστηκε ο Felix μαζεύοντας αργά τα άκρα του για να αποφύγει περαιτέρω πόνο στην προσπάθειά του να ανασηκωθεί.
Ένα μέτρο μακρύτερα από τα αγόρια ο Hawkmoth πάλευε να κάνει το ίδιο. Σκούπισε το στόμα του από τα σάλια και βήχοντας άγρια στερέωσε καλά τα δυο του χέρια ενάντια στο πάτωμα. Καταφέρνοντας να ανασηκωθεί κάπως, ψιλάφησε τα πλευρά του συνειδητοποιώντας ότι κάποιο είχε σπάσει και τρύπαγε την σάρκα του. Ανασαίνοντας βαριά κοίταξε δίπλα του τους νέους που καυγάδιζαν, έτοιμοι να πιαστούν στα χέρια. Μίσος γέμισε το βλέμμα του, όταν η ματιά του έπεσε πάνω στο δεύτερο αγόρι, εκείνο που του είχε κατορθώσει την επίπονη κλωτσιά. Ξαφνικά πρόσεξε για πρώτη φορά τον αντίπαλό του και το στόμα του μισάνοιξε από την έκπληξη. «Felix;» ψέλλισε, αλλά κανένας άλλος δεν τον άκουσε.
Εν τω μεταξύ, μακρυά από το σκοτεινό διαμέρισμα μια άλλη μάχη μαινόταν ακόμα πιο άγρια. Δύο οικοδομικά τετράγωνα είχαν ισοπεδωθεί αφήνοντας πίσω τους μόνο συντρίμμια και στη μέση της όλης καταστροφής τον Ακουματοποιημένο Aizen. Με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο ο κακός αιωρούνταν τρία μέτρα πάνω από την γη σα να πατούσε πάνω σε αόρατο έδαφος παίζοντας στα χέρια του μια μπάλα σκοτεινής ενέργειας. Η Ladybug έσυρε τον εαυτό της έξω από τα κάτι χαλάσματα ευγνώμων στην στολή της που είχε απορροφήσει τον περισσότερο αντίκτυπο. Στάθηκε με κόπο στα πόδια της και κουτσαίνοντας προχώρησε αργά προς την Marie που ήταν αναίσθητη κάτω από μία ξύλινη τάβλα, τέως κομμάτι ενός ακριβού καναπέ.
Ο Aizen την ακολούθησε με τα μάτια του και η σφαίρα σταμάτησε πάνω στον δείκτη του. «ΤυχερΑΑΑΑΑ!» τσίριξε η Buglady καθώς η βολή που προοριζόταν για την συνεργάτη της την πέτυχε στην κοιλιά ερχόμενη με ταχύτητα φωτός. Ο κακός της έριξε ένα υποτιμητικό βλέμμα. Γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η νίκη δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση μπροστά μου. Είναι η τέταρτη φορά που προσπαθεί να καλέσει την δύναμή της, σκέφτηκε διασκεδάζοντας, ωστόσο, με τις μάταιες προσπάθειες των κοριτσιών, που για κάποιο λόγο δεν το έβαζαν με τίποτα κάτω.
Η Ladybug κάθισε προσεχτικά δίπλα στην Marie, προτού κοιτάξει με τρόμο πάνω από τον ώμο της προσπαθώντας να εντοπίσει την άλλη ηρωίδα. Η σκοτεινή ενέργεια του Aizen την είχε στείλει δέκα μέτρα πίσω να χτυπήσει πάνω σε έναν τοίχο, που αμέσως κατέρρευσε από την δύναμη του κακού. Για καλή τύχη των ηρωίδων, οι στολές τους μπορούσαν να απορροφήσουν μεγάλο μέρος από την δύναμη των Ακουματοποιημένων, όντα πιο δυνατά τα δικά τους miraculous από αυτό των Υπερηρώων. Ωστόσο, ποτέ δεν μπλόκαραν το 100% μιας δύναμης με αποτέλεσμα να δέχονται τελικά τα χτυπήματα.
«Marie, ξύπνα!» παρακάλεσε η κοπέλα τραβώντας αδύναμα το κορίτσι έξω από τα χαλάσματα. Αίμα έτρεχε από μια πληγή στο κεφάλι της, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο. Ένα σπασμένο κομμάτι από το πόδι του καναπέ είχε μπηχτεί στα δεξιά της κοιλιάς της αφήνοντας να τρέξει έξω άφθονο το ερυθρό αίμα. Το δεξί της πόδι ήταν γυρισμένο σε μια αλλόκοτη γωνία ενώ ολόκληρο το σώμα ήταν γεμάτο με αμυχές και μώλωπες. Τέλος, ένα βαθύ σκίσιμο διέτρεχε το αριστερό χέρι από τον αγνώνα έως τον καρπό. Αηδιασμένη από το θέαμα του αίματος η Ladybug χρειάστηκε όλη της την δύναμη για να μην ξεράσει και να πείσει τον εαυτό της να ξανακοιτάξει το καημένο παιδί.
Με χέρια τρεμάμενα και ματωμένα με αίμα τόσο δικό της όσο και της Marie άρχισε να θεραπεύει τα αθεράπευτα. Τράβηξε προσεχτικά το ξύλο από το στομάχι της κοπέλας κι εκείνη άφησε μια κραυγή ανοίγοντας τα μάτια της. «Μείνε ακίνητη» παρακάλεσε η Ladybug προσπαθώντας να αποτρέψει την έφηβη να στριφογυρίσει, τόσο με την φωνή όσο και με τα χέρια της. «Μη, Marie, θα πληγωθείς περισσότερο. Ηρέμησε. Όλα θα πάνε καλά. Είμαι δίπλα σου» είπε με καθησυχαστική φωνή καταφέρνοντας να κρύψει τέλεια τον δικό της πανικό και πόνο από τα αθώα μάτια από κάτω της. Η Marie, ωστόσο, δεν σταματούσε να παλεύει ενάντια στην ηρωίδα, ανίκανη να επεξεργαστεί αυτά που άκουγε από τον πόνο και τον τρόμο της.
Δαγκώνοντας δυνατά τα χείλη της η Ladybug την πίεσε κάτω με τα χέρια της κάνοντας την άλλη να τσιρίξει από τον πόνο μιας και η ηρωίδα ακουμπούσε με δύναμη τις πληγές εκεί όπου την έπιανε. «Σταμάτα, όλα θα πάνε καλά» είπε πάλι η γαλανομάτα, αλλά η φωνή της έσπασε στην μέση της φράσης. Γιατί; Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν έπρεπε να αφήσουμε την Marie να μας βοηθήσει. Έπρεπε να την διώξουμε αμέσως από την πρώτη στιγμή. Γιατί είμαι τόσο άχρηστη; Ούτε ένα κοριτσάκι δεν μπορώ να προστατεύσω. Εσωτερικά η ηρωίδα είχε σπάσει και το μόνο που την κρατούσε από το να καταρρεύσει ήταν η ανησυχία της για την Marie.
Έλα, σε παρακαλώ, κάνε να ζήσει! Ευχήθηκε ολόψυχα, ενώ δάκρυα άρχισαν να τρέχουν στα μάγουλά της. Εκείνη τη στιγμή το hogyoku έλαμψε αχνά και ένα μικρό φωτάκι σα σκόνη αποκόπηκε για να πετάξει στριφογυριστά ως την Ladybug. Εκείνη δεν το είδε, υπερβολικά απασχολημένη να κρατήσει την Marie ακίνητη χωρίς να την τραυματίσει περισσότερο. Το φως ακούμπησε το ξέφρενο κορίτσι στο κεφάλι και σχεδόν αμέσως η έφηβη σταμάτησε να παλεύει. Τα άκρα της ατόνισαν και τα βλέφαρά της έκλεισαν. Τρομοκρατημένη η ηρωίδα έπιασε τον λαιμό της για να βρει τον σφυγμό και ξεφύσηξε ανακουφισμένη όταν ένιωσε το αίμα να χτυπά ρυθμικά κάτω από τα δάχτυλά της. Η Marie είχε λιποθυμίσει ξανά και το hogyoku είχε πραγματοποιήσει την επιθυμία της Ladybug.

Πώς σας φάνηκε η σκηνή μάχης με τον Hawkmoth; Προσπάθησα να την κάνω όσο πιο ρεαλιστική γινόταν και να συμπεριλάβω σκέψεις - κάτι που το θυμήθηκα λίγο προς το τέλος βέβαια. Πείτε μου πώς σας φάνηκε! Επίσης, η Ladybug και η Buglady βρίσκονται σε μπελά. Ο Aizen ήταν τρομαχτικά δυνατός ή σας πέρασε αδιάφορα; (Ναι, αποφάσισα να κάνω γκάλοπ τί θέλετε; 😝) Πείτε μου την άποψή σας κι αν σας άρεσε το κεφάλαιο πατήστε το αστεράκι!