SON DAMLA / SON SERİSİ III - FİNAL

YÜREĞİME SENİ İSTESEM?

yazarken eğlendiğim bir bölüm oldu, umarım sizde eğlenirsiniz =)

Sessizim artık!
Konuşmamı isteme,
Bırak gözlerim konuşsun seninle...
Bir süre zorlama,
Kabullenme aşamasındayım...
Aşkını kendime,
Seni yüreğime istesem
Gelir misin düşünmeden?

“Babacım bir dinlesen beni!”
Adam tek saçma tüfekle evinin verandasında durmuş, gözlerini kısmış etrafa bakıyordu.
“Gelsin o ırz düşmanı, kıçına yesin saçmayı tüm köy dinleyecek onun anırmasını bekle sen!”

“Yok bey, yazık deliymiş çocuk. Öyle ırz mırz yok adamın aklında, zaten aklı da yok, gidik.”
Adam sinirle karısına döndü, “Aklı gidenin erkekliği de gitmiyor Hatice hatun. Herif ırz düşmanı, kızımı öpüyordu az daha.”
“Burnundan öpüyordum ama!” diye sitemli bir ses geldi çalılıklardan.

Osman bey hızla çalılıklara döndü ve oraya ateş etti.
Erim hemen saklandı.
“Manyak lan! Bayağı bayağı manyak bu adam!” diye mırıldandı, sonra yüksek sesle bağırdı, “Ama bey babacığım böyle ailemle nasıl kız istemeye geleceğiz. Benim annem çok korkar tüfekten!”

“Çık lan ortaya!” diye gürleyip, gelişi güzel ateş etti.
“Çıkamam valla hiç kusura bakmayın. Can ve arka mal güvenliğim yok.”
“Çık diyorum! Kızımı öpmek ne demekmiş göstereceğim sana!”

Erim yüzünü buruşturdu, “Sanki kendi kızı öpmedi beni. Ben öptüm bir tek değil mi? Anca bana çemkir, saçma ile kovala. Kızını tanımıyor adam. Evime gelip, kapımda ilanı aşk ettiğini bilse...” diye mırıldandı sırıtarak.
“Bey, adam deli diyorum. Bırak, günahtır ya.”

“Lan ne delisi. Siz delirteceksiniz asıl beni.”
“Bey valla adam helada düşmüş başını çarpmış mı ne, aklı gitmiş. İstanbul’un delisi olmuş.”
Adam birden kızına döndü, “Helana da mı girdi bu adam?”

“Yok, orada bir yanlışlık olmasın, o benim helama girdi,” diye bağırdı Erim. Bir de bundan yemesin saçmayı.
“Fermuar kapalıydı baba!” diye mırıldandı Tanem, sonra yüzünü buruşturup adama seslendi, “Satıcı mısın lan sen acaba?”

“Saçma senin kıymetli madenlerine doğrultulmamış tabi, rahatsın.”
“Kız sen adamın helasına mı girdin?”
“Umumiydi baba. Kişisel değil.”
“Sonuçta girdi bey babacım. Namusun gitti. Evlenmesi gerekiyor. Ailem sokakta bulmadı beni.”

“Lan sende çalılıklara pısmış, korkak enik gibi havlıyon. Erkeksen çık öyle konuş.”
“Erkeğim de, yaşamak da istiyorum yani.”
“Sen görürsün pis zampara!” deyip, bir kaç el daha ateş etti.
“Ya ne zamparası ya! Kızınızın da gönlü var bende!”

“Bok gönlü var! Benim kızımın öyle taraklarda bezi yoktur.”
“He yoktur. Tur bindirdi tur! Bezi yokmuş. Beş metrelik bezlerle daldı bahçeme. Bunun da ağzı bozuk. Kızına çekmiş,” diye mırıldandı. “Ama bey babacım, böyle bok falan olmuyor. Damadınız olacağım sizin. Oğlum desen, canım desen, bassan bağrına.”

“Basacam ben seni, bağrıma değil ama, çömleğe basacağım peynir diye.”
“Neyse bey babacım, siz bugün sinirlisiniz. Ben yarın geleyim, daha verimli bir konuşma elde ederiz belki.”
“Gelme lan gelme!”
“Ailemi de getireyim mi?”

“Lan ben adama gelme diyorum, çoğalıp geleyim diyor.”
“Görüşürüz bey babacım. Görüşürüz prenses. İyi geceler.”
“Lan kabusun olacağım. Kolla o kıçını!”
“Kollayanım var,” dedi ufak bir kahkaha atarak. Adam yürürken, Osman bey onu gördü ve saçmayı ateşledi. Erim kıçına gelen saçma ile inleyerek oradan uzaklaştı.