Getting up and falling down

Luke

LUKE'S POV

Boos loop ik de hut uit en schop ik een emmer omver. Hoe kan hij zo stom zijn om naar Ashton te luisteren en hem te geloven zonder met Floor te praten. Idioot! Aan de rand van het trainingsveld kijken de anderen toe hoe Floor zichzelf uitput. Ze hinkt als een malle en haar linker hand beweegt vreemd.

De dag gaat langzaam voorbij. Calum komt de hut niet uit. Floor blijft maar gaan en de anderen fluisteren bezorgd, of kijken leeg voor zich uit. Hoe kon dat alles, wat er tussen hen was, zo gemakkelijk verloren gaan? Wanneer ik de eetzaal binnen loop valt mijn mond open van verbazing. Calum zit aan tafel te wachten. Een brief ligt voor hem op tafel en zijn ogen zijn rood van het huilen. Met een ruk draai ik me om, ik kan hem even niet om me heen verdragen.

Chastity pakt mijn arm en kijkt me bezorgd aan. "Het is niets. Ik ben gewoon... Ik snap hem gewoon niet. Ik ga even kijken bij Floor." Ze glimlacht en kust me zacht, ik sla mijn armen stevig om haar heen, ze maakt me rustig, zoals alleen zij dat kan. Ze zucht diep en laat me dan los. "Ga maar. Ze heeft je nodig."

Buiten regent het pijpenstelen. De schim van Floor beweegt over het trainingsveld. De dummy's moeten het ontgelden, rake klappen volgen elkaar op. Wanneer ik dichterbij kom zie ik dat haar ogen rood zijn van het huilen. "Floor?" een klap onweer dondert door de lucht en ze kijkt op. Haar gezicht blek, haar ogen dik en rood, haar wangen ingevallen. Ik schrik.

Is dit hetzelfde meisje dat zich zo hard maakt voor waar ze in gelooft? Is dit het meisje dat zo enorm vecht? Er is niets van haar over. Opnieuw wordt ik kwaad. Dit is Calum's fout.

Ik trek haar tegen me aan, ze verzet zich hevig maar haar uitputting wint en ze staat toe dat ik mijn armen om haar heen sla. Ik trek haar mee de hut van de meiden in, in dat onweer is het niet veilig in een enorm open veld als het trainingsveld. "Je moet iets droogs aan trekken, anders vat je kou." Ze kijkt naar me op vanaf de stoel waarop ze zit. "Wat maakt het nog uit Luke...." Een brok vormt zich in mijn keel. Haar stem klinkt hopeloos en leeg.

Snel ren ik terug naar de hut van de meiden. Ik vind Floor huilend in de douche. Het doet me niets, ik heb wel erger meegemaakt. Ik help haar met aankleden en trek haar op het bed tegen me aan.

"Hij zal wel inzien dat hij fout zit Floor. Het komt goed." Ze begint te huilen. "Wat nou als ik niet wil dat het goed komt?" Ik schrik. "Hoe bedoel je?" Ze kijkt op en gaat rechtop zitten. "Hij vertrouwt me niet Luke. En ja ik houd van hem.....zoveel meer dan ik ooit van iemand gehouden heb. Zoveel meer dan ik houd van mezelf. Maar ik weet niet of ik het kan. Wat kan ik nou nog doen? Ik zei hem dat ik van hem houd....ik luisterde naar hem. Probeerde me open te stellen voor hem. Maar hij vertrouwt me niet. Ik weet niet wat ik nog meer moet doen om hem me te laten geloven."

"Je hoeft niets te doen. Ik geloof je."