Getting up and falling down

Sisters

Luke kijkt me nieuwsgierig aan, maar vraagt niets, waarvoor ik hem meer dan dankbaar ben. "Zitten ze weer hoor, onze roddeltantes," lacht Lilly die op mijn schoot springt en me een stevige kus geeft. "Stelletje wijven," lacht haar zus terug, die richting de keuken loopt. "Koffie?" Iedereen knikt en Calum staat op, "ik ga maar eens helpen." Luke schud zijn hoofd, "gast. Ze kan best gewoon alleen koffie zetten." Calum laat zich weer op de bank ploffen. "Hij is gewoon bang dat ze wegloopt," plaagt Lilly, Calum bloost.

"Aaahw," ik maak het nog iets erger, "volgens mij is hier iemand totaal tot over zijn oren verliefd." Hij begint nog erger te blozen en Floor zet het dienblad op tafel, ze kijkt me aan. "Gelukkig wel, want ik ben ook totaal tot over mijn oren verliefd op hem." Waarna Calum haar lachend tegen zich aan trekt en een kus op haar haren drukt.

Iedereen raakt aan de praat, maar ik kan me niet concentreren. Luke wenkt me mee naar de gang. "Wat wilde je nou zeggen?" Ik bijt op mijn lip en kijk hem aan. "Je moet me beloven dat je niets zegt. Tegen niemand." Hij knikt. "Ik beloof het." Ik zucht diep.

"Ik heb met Floor gezoend," zijn mond valt open van verbazing. "Wat?! Maar hoe dan? Wanneer?!" Ik trek hem mee ons appartement in, weg van de gang, op veilige afstand. "Op het strand, zondagochtend vroeg....net na het onweer. Ze...ze was...en ik weet niet wat me bezielde." Hij lijkt in de war, en ik weet hoe graag hij me op m'n bek zou slaan en vervolgens naar Lilly lopen om haar te troosten. "Gast...dat is niet okay." Ik zucht diep. "Ik weet het...het gebeurde gewoon."

"Maar? Wie zoende wie?" Ik kijk hem verbaasd aan. "Sorry, ik probeer gewoon te begrijpen wat er gebeurd is," legt hij uit.

"Ik zoende haar, en toen zoende ze mij en...we zoenden elkaar. Het was mijn fout. Ik had haar nooit moeten zoenen." Hij knikt. "Dat was inderdaad beter geweest."

LILLY'S POV

Glimlachend kijk ik op uit het gesprek met Floor en Calum, ik zie hoe Luke Ashton wenkt en even later laten zijn armen me los en lopen ze de gang op. Calum fluistert iets tegen Floor, die haar hoofd schud. "Is er iets?" vraag ik. Ze wisselen een blik en kijken me dan aan. "Niet iets waar jij iets aan hebt Lil. Laat ze maar even," antwoord Calum, maar ik kijk alleen naar mijn zus. Ze denkt ergens aan, haar gedachten zijn ver weg, opgezogen door een herinnering.

Ik pak haar hand en ga dichter bij haar zitten. Ze kijkt me aan, haar ogen wazig. "Sorry..het is druk in mijn hoofd," bloost ze, ik knik. "Weet ik lieverd. Bij mij ook. Misschien kun je beter gaan slapen? Dan krijg je wat rust." Direct schud ze haar hoofd. "Ik wil niet slapen, je weet wat er dan gebeurt." Ik glimlach voorzichtig.

"Misschien gebeurt dat niet als Calum bij je is?" Ze schud haar hoofd. "Ik kan het niet Lil.....ik kan het niet." Calum dwingt haar om hem aan te kijken. "Als je wilt blijf ik de hele nacht voor je wakker. En als je wilt slapen, dan houd ik je heel de nacht vast. Dat weet je." Ze glimlacht en kust hem kort, zacht.

"Babe..ga jij nou maar slapen, je hebt het nodig. Ik kom zo." Hij kijkt twijfelend naar mij en ik knik. Hij zoent haar uitgebreid en verdwijnt dan naar de slaapkamer. Floor zucht diep en we kruipen tegen elkaar aan op de bank. Net als vroeger.

"Kan ik je iets vertellen?" Ze kijkt me aan. "Je kan me alles vertellen. Alles." Ik zucht. "Vind je ook..is het jou ook opgevallen dat..dat sinds dat etentje op het strand....Ashton lijkt zo afstandelijk...zo afwezig." Ze slaat haar armen om me heen.

"Je raakt hem niet kwijt Lil. Hij gaat nu gewoon door een grote verandering. Net als jij. Hij is het niet gewend zich geliefd te voelen en daarom trekt hij zich terug. Zodat het minder pijn doet als we hem achterlaten. Het is een onnodige voorzorgsmaatregel. We doen dat allemaal. Zoals dat jij je gevoelens voor hem ontkende, vanaf het moment dat je hem van dat dak haalde?" Ik knijp mijn ogen samen.

"Hoe doe je dat toch altijd?" Ze glimlacht, een glimlach die voor het eerst haar ogen bereikt en kleine lichtjes doet twinkelen. "Ik kan goed luisteren...en misschien..ik weet het niet...ik ben gewoon vreemd." We lachen allebei vrolijk.

"Maar wat nou als ik hem wel kwijt raak?" Ze trekt me dicht tegen zich aan, zoals een grote zus haar kleine zusje omhelst. Ik weet dat we maar een paar weken schelen, maar toch is zij de grote zus. "Dan ben ik er om je vast te houden. En om hem een schop te verkopen die hij nooit zal vergeten."

Glimlachend kruip ik dichter tegen haar aan. Langzaam val ik in slaap.