Getting up and falling down

Making up

FLOOR'S POV

(because...ja goeie eigenlijk, ik heb een rare bui en dat moet er even uit haha. 5SOS komt volgend jaar naar Nederland met hun eigen tour en daaaahhhh! vandaar haha)

Het lucht me op dat ik het Lilly verteld heb. Gelukkig vatte ze het goed op. Ik denk dat zij en Ashton nu ook weer verder kunnen. De afstand tussen hen is me opgevallen, een afstand van beide kanten. Een naar gevoel. Voorzichtig klim ik uit bed, ik wil Lilly niet wakker maken nu ze eindelijk slaapt.

Op de bank vind ik Calum, die half slapend naar een voetbal wedstrijd zit te kijken. "Hey," fluistert hij slaperig, wanneer ik naast hem op de bank kom zitten. Ik geef hem een kus op zijn wang en hij zet de tv uit. "Kun je niet slapen?" Ik schud mijn hoofd. "Het is te druk," hij glimlacht voorzichtig. "Ik snap het," hij trekt me dichter tegen zich aan terwijl hij gaat liggen,

"ik kon ook niet slapen."

"Waar dacht je aan?" ik kijk hem aan. De blik in zijn ogen is bezorgd. "Aan jou...ik wil dat je gelukkig bent. Maar ik ben telkens bang dat ik je niet gelukkig kan maken.." Zijn stem klinkt verdrietig, ik leg mijn hand zachtjes in zijn nek, speel met zijn haar. "Calum...je maakt me gelukkig. Echt."

Hij schud zijn hoofd. "Ik zie toch die pijn in je ogen? Die leegte... Als je gelukkig was dan was die er niet." Ik zucht en druk mijn lippen op de zijne, wanhopig kust hij terug.

"Maak je om mij nou maar geen zorgen. Jij bent de enige reden voor mijn geluk okay? Niet teveel nadenken. Ik houd van je Cal." Hij glimlacht onzeker. "Ik houd ook van jou," ik glimlach en kus hem kort. "Nu moet je gaan slapen. In elk geval een van ons moet toch morgen die toets halen." Hij glimlacht en sluit zijn ogen. "Niet weg gaan okay?" Even later slaapt hij.

Ik kijk naar hem, zijn haar dat alle kanten op staat, zijn lippen die lichtelijk geopend zijn, naar zijn borst die langzaam op en neer gaan bij elke ademteug. Ik houd van hem. Glimlachend sluit ik mijn ogen en kruip ik dichter tegen hem aan, zijn arm sluit zich steviger om me heen.

"Jeetje, jongens, jullie hebben ook een bed hoor," slaperig open ik mijn ogen, Luke staat lachend over ons heen gebogen. Calum drukt zacht zijn lippen in mijn nek. "Lilly ligt in ons bed," mompel ik, terwijl ik overeind kom en in mijn ogen wrijf. Luke fronst. "Waarom? Heeft ze ruzie gehad met Ash?" Ik schud mijn hoofd, "we lagen te kletsen en toen is ze in slaap gevallen." Hij knikt en loopt naar de keuken, even later hoor ik het koffiezetapparaat.

Lilly sloft de kamer binnen, in mijn Ramones shirt en een gescheurde skinny. Ik glimlach vrolijk naar haar. "Staat je goed Lil," ze glimlacht terug. "Sorry, ik heb even geen zin om..." Ik knik, "snap ik. Zal ik kijken of hij al wakker is?" Ze knikt dankbaar en ik sta op. Calum trekt me terug op de bank. "Babe...wil je je eerst even aankleden?" Ik glimlach naar hem, "tuurlijk." Hij kust me zacht en ik sta op om me te gaan aankleden.

"Ashton?" ik klop op de deur van de slaapkamer. "Ja?" klinkt het slaperig. Ik steek mijn hoofd om de hoek van de kamerdeur. Mijn oog valt direct op de bloeddruppels op het dekbed en het mesje op de vloer. Ik stap de kamer binnen en doe de deur achter me dicht. "Ashton? Nee toch?" Hij gaat rechtop zitten en ik ga op de rand van het bed zitten. "Toch wel," mompelt hij.

Een hele tijd later hebben we het bed verschoont, het mesje opgeruimd en gaan we terug naar de anderen om te ontbijten. "Niet zeggen he?" hij pakt mijn arm en ik draai me om. "Ik zeg niets, maar ik vind nog steeds dat je het Lilly moet vertellen." Hij zucht diep. "Okay.."

Lilly en Calum kijken bezorgd op wanneer we aan de ontbijttafel komen zitten. Ik glimlach ze toe, Lilly knikt en Calum pakt onder de tafel mijn hand. "Waar is Michael?" vraagt Chastity, wanneer iedereen net rustig is begonnen met eten.

"Die is naar Denise, om het uit te praten. Hij werd gek van het idee dat hij haar echt voor altijd kwijt zou kunnen zijn," antwoord Luke. Ze knikt. "Ik hoop dat het goed komt," iedereen kijkt naar mij. "Wat?! Ik hoop gewoon dat het goe komt. Dat zou toch gewoon fijn zijn? Ze geven om elkaar, dus we moeten het ze gunnen. Toch?" Ik kijk naar Lilly voor een beetje steun, die alleen haar schouders op haalt.

"Wat mankeert iedereen vandaag?" Ik sla mijn vuist op tafel en sta op. Kwaad been ik naar de slaapkamer. Met een zucht laat ik me op het bed vallen. De eerdere slapeloze nachten en de gedachten in mijn hoofd breken me langzaam op. Ik kijk naar de foto van mij en Calum op het strand. Het is de foto die Denise nam, de dag dat ik hem leerde kennen. We kijken allebei lachend naar de camera, toch zijn mijn ogen leeg.

Calum had gelijk vannacht....als ik gelukkig ben, waarom dan? Het antwoord is simpel en pijnlijk. Omdat ik niet gelukkig ben. En waarom? Geen idee. Wat is er nog meer om voor te wensen? Ik ben bij m'n zusje, ik ben met mensen die om me geven, ik heb Calum. Waarom ben ik dan niet gelukkig?

Mijn hoofd begint direct weer op volle toeren te draaien. Ik ben bang...bang om dat alles kwijt te raken, terwijl ik weet dat dat niet zo gemakkelijk zal gaan. Ik heb alles wat ik wil....alles wat ik nodig heb...en toch ben ik niet gelukkig. Ik verdien dit alles niet....

Twee korte klopjes laten me opschrikken uit mijn gedachten. Calum staat in de deuropening. Hij pakt mijn hand en trekt me overeind. "Gaat het?" Ik knik langzaam. "Sorry dat ik net zo reageerde aan tafel, ik ben gewoon moe." Hij knikt, wetend dat ik nu niet wil praten. "Ga je mee naar school?" Ik zucht. Er ligt een tentamen op ons te wachten.

Tot mijn verbazing gaat het tentamen nog enigszins goed en voor ik het weet zit ik met Calum in de auto onderweg naar het zwembad. Hij zingt mee met de radio, het maakt dat ik me beter voel.

Ik duik een kleedhokje in, er verschijnt een hoofd boven de deur. "Babe...alle hokjes zijn bezet. Mag ik bij jou?" Hij grijnst wanneer ik het hokje open doe en slaat zijn armen om me heen. Zijn lippen vallen mijn nek aan en ik sla zacht tegen zijn borst. "Cal..niet nu," hij grijnst opnieuw. "Waarom niet? Bang dat iemand erachter komt dat we seks hebben? Geloof me, dat weten ze heus wel." Ik schud mijn hoofd. "Niet in een kleedhokje in het zwembad, mafkees." Hij drukt een kusje op mijn neus. "Nou, kleed je om dan, we gaan zwemmen."

Lachend lopen we even later naar het bad.

Twee warme armen sluiten zich snel om mijn middel en trekken me onder water, uit schrik krijg ik een hele hap water binnen, hoestend kom ik boven. Calum lacht verontschuldigend. "Sorry, ik wilde je niet verdrinken." Hij glimlacht....die stomme glimlach die mijn vlinders op hol doet slaan.

De leraar haalt ons uit het bad. "Jullie krijgen allebei een voldoende. Jullie mogen gaan. Jullie hebben alle opdrachten al afgerond." Ik glimlach breed, terwijl Calum een vreugdedansje doet en een kus op mijn wang duwt. "Bedankt meneer," ik schud hem de hand, maar hij laat niet los. "Weather.. ik verwacht jou op de Schoolkampioenschappen over twee weken." Ik glimlach breed. "Ik zal er zijn," hij knikt, "goed. En Hood, laat haar heel wil je? We hebben al in geen jaren geen kampioen meer gehad."

Blozend trekt Calum me mee het zwembad uit. "Over heel laten gesproken," hij wiebelt met zijn wenkbrauwen. "Je wacht maar tot we thuis zijn." Hij grijnst. "Meer wilde ik niet horen," lachend trekt hij me mee naar de auto.

ASHTON'S POV

Ik trek Lilly dichter tegen me aan, mijn ademhaling is nog steeds niet helemaal tot rust gekomen en haar borstkas gaat hevig op en neer. Ze kijkt naar me op en glimlacht breed. "Lil..ik heb je gemist," ze knikt, "ik jou ook. En dan bedoel ik echt jou en niet alleen de seks." Ik glimlach breed terug. "Geef toe, dat was wel de beste keer tot nu toe," ik glimlach bij de herinnering aan hoe ze mijn naam schreeuwde, ben ik even blij dat er verder niemand thuis is.

"Dat is waar," glimlachend val ik in slaap.