Getting up and falling down

Free falling

CALUM'S POV

Chastity's woorden doen me pijn. Ik weet dat ze gelijk heeft. Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan. Lilly en Floor komen weer bij ons aan tafel zitten, Floor's ogen rood en behuild. Lilly fluistert wat met Ashton en niemand besteed er nog aandacht aan. Ik kan alleen maar naar het meisje aan de overkant van de tafel kijken. Wat heb ik gedaan?

Met een zucht staat ze op...op naar het volgende blok filosofie van de dag. Ik ga naast haar zitten, ze is druk aan het schrijven. "Okay," begint de docent, vandaag gaan we het hebben over de filosofie en...de liefde." Ik zucht...ook dat nog. Floor maakt een klein geluidje en ik kijk verbaasd opzij. Ze bijt op haar lip om haar lachen in te houden, iets wat maakt dat ook ik moeite moet doen om mijn lachen in te houden.

Voor het eerst kijkt ze me weer aan, een sprankeltje leven in haar ogen. Onder tafel pak ik haar hand en speel ik met haar vingers, ze trekt haar hand niet weg. Het blok vliegt voorbij en snel pak ik mijn tas in.

"Floor," ik pak haar arm en ze draait zich om, trekt haar arm snel los uit mijn greep en kijkt de andere kant op. SHIT... "Zijn we...ik bedoel...zijn we okay?" Ze kijkt me aan, haar ogen vol van dingen die ze niet zal zeggen. Ze schud langzaam haar hoofd, "nee Calum...we zijn niet okay. Ik weet niet wat we zijn..." Dan draait ze zich om en loopt naar de auto. Verslagen blijf ik een aantal meter achter haar lopen.

Thuisgekomen verdwijnt ze direct naar de slaapkamer. "Ga nou," Ashton duwt me richting de slaapkamer, ik haal diep adem en loop naar binnen. Ze rommelt in de kast en gooit een grote tas op het bed. Ik ga naast de tas op het bed zitten. Ze begint kleding in te pakken, een slaapzak, een kussen en wat kampeerspullen.

"Ga je weg?" Ze kijkt me aan, alsof ze nu pas doorheeft dat ik er ben. "Ja," antwoord ze kortaf, "er is niets om voor te blijven hier. Maar wees niet bang. Ik kom terug." Ik zucht, haar afstandelijkheid doet pijn. "Waar ga je dan heen?" Ze zucht en laat zich aan de andere kant van de tas op het bed ploffen. "Weg," ze laat zich op haar rug vallen, staart naar het plafond.

Tijd lang is het stil. "Wil je me iets beloven?" ze draait haar hoofd naar me toe. "Ligt eraan wat...?" Ik slik. "Beloof me dat je niets stoms doet en dat...waar je ook heen gaat...je niet verliefd wordt," verbaasd kijkt ze me aan, dan knikt ze. "Dat kan ik je wel beloven...gedeeltelijk." Met die woorden staat ze op. Pakt ze haar tas en loopt ze de kamer uit.

Ik laat me languit op het bed vallen, tranen stromen over mijn gezicht. Het is duidelijk, ik heb het echt verpest.

LILLY'S POV

Floor komt met haar tas over haar schouder de woonkamer binnen lopen. "En?" vraagt Ashton. Ze trekt haar wenkbrauw op in een vraag. "Wat heeft hij gezegd?" Ze zucht, "niet zoveel. Maar ik moet nu gaan." Ik fluister nog snel wat dingen met haar voordat ze de deur achter zich dichttrekt. Even later hoor ik de auto starten en wegrijden. Hoe moet dat nou het weekend, als Calum en Floor elkaar niet normaal aan kunnen kijken?

Ashton slaat zijn armen om me heen. "Ze gaat toch niets raars doen he?" Ik schud mijn hoofd. "Ze gaat een oude vriend bezoeken, ze moet er even tussenuit. Ze moet even beslissen wat ze wil.."

"Wat ze wil met wat?" Ik draai me om, Calum ploft op de bank. "Met zichzelf...en wat ze aan moet met jou en die zoen." Hij bloost en leunt met zijn ogen dicht tegen de rugleuning van de bank. "Ik hoop dat ze..." hij maakt zijn zin niet af. Ik ga naast hem op de bank zitten, kijk vol verwachting naar zijn gezicht. "Wat hoop je?" Hij zucht diep. "Ik hoop dat ze....dat ze dat nog een keer wil doen...meer dan nog een keer. Dat ze...mij ook leuk vind." Ik glimlach.

"Misschien moet je haar vertellen dat je haar leuk vind? Is dat niet een oplossing? Haar mee uitvragen ofzo?" Hij opent zijn ogen en kijkt me aan. "Ben je gek? Als ze nee zegt sta ik compleet voor gek," ik schud mijn hoofd. "Ze zegt geen nee. Calum, ze is stapelverliefd op je."

CALUM'S POV

"Ze zegt geen nee. Calum ze is stapelverliefd op je." Lilly's woorden hebben even tijd nodig om te bezinken in mijn brein. Wacht eens...zou ze dat bedoeld hebben..toen ik haar vroeg me te beloven niets stoms te doen en niet verliefd te worden zei ze dat ze dat maar half kon beloven.. Zou ze daarmee hebben bedoeld dat ze me niet kon beloven dat ze niet verliefd zou worden? Zou ze bedoelen dat ze al verliefd is? Op mij?

Ik spring op. "Lilly, weet jij waar ze heen is gegaan? Ik moet haar spreken. Ik moet naar haar toe." Lilly schud haar hoofd. "Sorry...ik heb haar beloofd niets te zeggen. Maar je ziet haar snel. Dat weet ik zeker."

Een uur later roept Lilly voor het eten, ik blijf op bed liggen, ik heb helemaal geen honger. Voordat ik helemaal heb nagedacht bel ik haar, ik moet weten of alles goed gaat. De telefoon gaat over...en nog een keer....en nog een keer...en nog een keer of 5. Ik wil net ophangen als ze opneemt.

"Calum?" Haar stem klinkt vreemd, het geluid van golven klinkt door de telefoon.

"Hey, ik ehm...ik vroeg me af hoe het gaat?" Ze lacht vrolijk in de hoorn.

"Lief dat je het vraagt. Maar je weet dat ik pas drie uur weg ben he?" Ik grijns...oops.

"Sorry ik ehm...." ik val even stil, ik weet wat ik wil zeggen, maar ik kan het niet. "Ik wilde gewoon zeker weten dat je niet weg bent gegaan door mij?"

Ze zucht in de telefoon. "Tuurlijk ben ik niet weg gegaan door jou. Ik moet gewoon...even nadenken. Even alleen zijn. Dat ligt aan mij. Niet aan jou."

Tranen stromen over mijn wangen. Ik kan niets uitbrengen.

"Calum? Gaat het? Huil je nou?"

Ik snik, nog steeds niet in staat om iets te zeggen.

"Calum? Niet huilen, alsjeblieft...dan ga ik ook huilen straks," ze grinnikt, "ik meen het. Niet huilen. Dat is nergens voor nodig. Dat ben ik helemaal niet waard."

Het snikken wordt heviger. "Floor ik...." Dan hoor ik zacht gesnik aan de andere kant van de lijn. Oh God ze huilt echt. Way to go Calum...das al de zoveelste keer dat je haar aan het huilen krijgt. Lekker bezig.

"Babe?" Mijn hart springt op, wat zegt ze nou? "Niet huilen okay?" Haar woorden kalmeren me langzaam. Haar stem maakt dat ik me beter voel.

"Stop je zelf dan ook met huilen?" Ze lacht kort. "Nee serieus....je bent veel te mooi om te huilen." Opnieuw lacht ze.

"Je bent toch niet met me aan het flirten hè Hood?" Ik glimlach in mezelf.

"Ik zou niet durven....maar..." opnieuw weet ik niet wat ik moet zeggen, of eerder nog, hoe ik moet zeggen wat ik wil zeggen.

"Calum het spijt me maar ik moet gaan. Ik moet nog wat dingen regelen."

Ik lach, "maar ik wil helemaal niet dat je gaat..ik wil dat je naar huis komt." Ze zucht diep.

"Je ziet me morgen okay? Zorg nou maar gewoon dat je goed slaapt, en maak je geen zorgen om mij."

"Floor?" vraag ik haar, wanneer het even stil blijft.

"Ja?"

"Zijn we...okay?" Ze lacht zachtjes. "We zijn okay, zolang je maar niet denkt dat ik vergeet dat je me zoende en er vervolgens vandoor ging met mijn auto."

Ik lach, vrolijk. "Ik houd van je."

OHNEE Wat zeg ik nu....? Snel hang ik op. Fuck