Getting up and falling down

Please, never leave...?

FLOOR'S POV

Lusteloos sta ik op om nog een kop thee te zetten. Het is pas 22.39. Ik ben uitgeput, uitrusten komt er toch niet van. Dat weet ik. Mijn hoofd zit zo ontzettend vol..... Met de volle kop thee ga ik weer aan de keukentafel zitten. Ik weet niet meer wat ik met mezelf aan moet. Gisteravond is het weer fout gegaan. Het waren weliswaar 3 kleine sneetjes op mijn onderarm, mijn bovenbenen en schouder zijn er vreselijk aan toe. Ik heb het Calum niet verteld. Toen hij vroeg waarom ik mijn broekje aanhield in bed zei ik dat ik het een beetje koud had, de hele dag droeg ik mijn trui.

Ik weet dat het niet goed is om daarover tegen hem te liegen. Ik weet het. Ik weet het. Ik weet het, maar ik wil niet dat hij teleurgesteld is. Ik wil niet dat hij zichzelf weer de schuld gaat geven. Ik zucht diep en pak mijn dagboek, ik staar naar de lege bladzijde voor me. Er komt niets. Niets. De bladzijde blijft leeg. Het is vreemd, dat je hoofd zo vol kan zitten, maar je tegelijkertijd aan niets kunt denken, niets voelt....en je toch zo ontzettend veel voelt dat je er niets meer van begrijpt.

Opnieuw sleep ik mezelf naar de keuken voor een nieuwe kop thee. De thee gaat snel. 22.45.....de tijd gaat er niet sneller op. De tijd gaat de laatste dagen tergend langzaam voorbij, ik weet dat hoe meer ik me daar op focus, hoe erger het wordt, maar ik kan me op niets anders focussen. Niets lijkt er meer toe te doen.

Teruggesloft naar de keukentafel staar ik opnieuw naar de lege pagina voor mijn neus. Er is maar een ding waar ik aan denk....of eigenlijk, is er meer waar ik aan denk...dingen waar ik niet aan wil denken. Het maakt me bang. Hoe ben ik plotseling weer op deze plek terecht gekomen? Ik dacht dat het eindelijk beter ging, dat ik het eindelijk onder controle had. Niet dus.

Het geluid van voetstappen maakt dat ik opkijk. Calum sloft de keuken in, zijn blik is er een vol zorgen. "Hey Babe, kun je niet slapen?" Hij komt op de stoel naast me zitten en slaat zijn arm om me heen. Ik had hem gezegd dat ik er aan kwam, dat ik ook zo naar bed zou komen. Dat is drie uur geleden. "Hey," zijn hand is zacht onder mijn kin, ik kijk hem aan, "kom alsjeblieft naar bed? Je hoeft niet te praten. Je hoeft niets te zeggen. Gewoon samen liggen okay?"

In bed trekt hij me dicht tegen zich aan. "Calum?" Hij veegt wat haren uit mijn gezicht. "Ja?" fluistert hij vragend. "Gister heb ik iets doms gedaan..." Hij draait zich zo dat hij me aan kan kijken. "Dat weet ik babe...ik vond je mesje. Ik heb het weggegooid." Verbaasd kijk ik hem aan. "Waarom zei je niets?" Hij zucht, "omdat ik wist dat je het zelf aan me zou komen vertellen. Ik vertrouw je. Dat weet je."

Dan begin ik te huilen. Ik kan er niet meer tegen. Ik snap er niets meer van. Ik weet niet wat ik voel en wat ik moet voelen. Ik weet niet wat ik denk, of wat ik moet denken. De tranen blijven maar stromen. Calum zegt niets. Hij houd me gewoon stevig vast.

"Babe? Je weet dat ik van je houd right?" Ik knik. "Je bent het mooiste, liefste wat ik ooit heb gezien en heb gehad. Waarom zie je dat nou zelf niet? Ik meen het echt. En ik weet dat je nu gewoon niet goed in je vel zit. Maar het is niet niks wat er de laatste maanden, wat zeg ik, jaren is gebeurd. Dat moet er allemaal uit. Laat het nou gewoon eens gaan. Je moet niets, je hoeft niets. Gewoon jou zijn, dat is genoeg nu." Ik knik maar de tranen blijven stromen.

"Calum ik...daarnet...ik dacht aan...zou alles beter zijn als ik er niet meer ben?" Hij lijkt even uit het veld geslagen, geschrokken. "Sinds wanneer denk je daar weer aan?" Ik begin nog harder te huilen, me afvragend waar de tranen vandaan blijven komen. "Daarnet...het zat plotseling weer in m'n hoofd en...ik kan niet stoppen er aan te denken. Ik zet er telkens de mooie dingen tegenover. Met name jou. Maar...ik wil er niet meer aan denken Cal..het maakt me bang."

Hij drukt zijn lippen zachtjes op de mijne bijt zacht op mijn lip, de zoen wordt dieper, maar blijft zacht. "Ik laat je niet gaan," fluistert hij tegen mijn lippen, "echt niet. Nooit meer. Nu we het daar toch over hebben.... wilde ik je wat vragen.."

CHASTITY'S POV

"Luke? Ben je wakker?" Hij draait zich om en slaat zijn arm om me heen. "Waar lig je aan te denken lief?" Ik zucht. "Gewoon..." Hij trekt me dicht tegen zich aan en kijkt me aan. "Je denkt toch niet weer dat ik bij je weg ga omdat ik 'te goed voor je ben' of dat jij 'niet goed genoeg voor mij zou zijn'. Chas, je weet dat ik van je houd en dat ik je het mooiste meisje ter wereld vind. Jij bent de enige die me begrijpt, nouja, een van de weinigen, maar jij bent de enige die ooit zo diep is doorgedrongen. En dat meen ik echt."

Tranen stromen over mijn wangen. Hij weet precies waaraan ik denk. "Ik..." de tranen overheersen mijn ademhaling en hij aait me zacht over mijn rug, wachtend tot ik weer verder kan praten.

"Ik...ik ben gewoon nooit goed genoeg voor iemand geweest. Ik blijf gewoon bang dat ik op een gegeven moment ook niet meer genoeg zal zijn voor jou. Dat je dan weg loopt. Net als al die anderen deden. Ik heb nooit iemand gehad die bij me bleef, ook al hadden ze dat belooft."

Hij drukt zijn lippen zachtjes op de mijne bijt zacht op mijn lip, de zoen wordt dieper, maar blijft zacht. "Ik kan je toch niet laten gaan. Chas....ik weet niet hoe ik dit anders kan zeggen...jij bent m'n leven...Ik ga niet weg, nu niet, nooit meer. Echt niet. Dat weet je. Ik houd van je."

Ik druk mijn lippen op de zijne, hij glimlacht voorzichtig tegen mijn lippen. "Ik houd van je Luke, meer dan ik ooit van iemand gehouden heb. Ik wil ook niet dat je gaat....of wat dan ook. Dat weet je....maar ik....ik ben gewoon bang." Hij trekt me nog dichter tegen zich aan.

"Niet meer bang zijn. Ik houd van je en ik laat je niet meer gaan okay. Maar....als je het niet erg vind, dan ga ik je voorlopig nog niet vragen wat Calum Floor wil vragen." Ik glimlach in zijn schouder.

"Je bent geweldig," fluister ik, terwijl ik zachtjes een kusje op zijn kaak druk. "Weet ik," glimlacht hij.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Een klein kijkje in mijn hoofd....

Dit hoofdstuk is speciaal voor mijn beste vriendin. Ik ken haar pas sinds afgelopen schooljaar, maar ik heb haar soort van meegesleept in mijn 5SOS gekte en ik kan bij haar gelukkig alles kwijt. I love you babezz, You're a beautiful person <3