Yesterday's Dream [Completed]

DREAM#16

"Destiny can sometimes be deceiving. You thought everything will be fine and alright. But then, another wave is still coming." - Author

"He's weird. Really weird. Same as me." parang tangang usal ko habang nilalaro ang popcorn sa labi ko bago yun kainin. Diretso sa flatscreen ang mga mata ko pero lumilipad din naman ang utak ko. I thought this day will be a good day to me but it turned out to be a chaos. Endless questions keeps on triggering my mind. Questions that are hard to be answered. I sighed deeply.

"Did something happened?" tanong sakin ni Jinny na nakaupo sa pang-isahang sofa. Nakatagilid ito na nakasandal ang likod sa armrest ng sofa habang ang mga paa naman ay nakadantay sa kabila. Nagmomovie marathoon kami ngayon pero wala sa pinapanuod namin ang atensyon ko.

"Yeah." parang tangang sagot ko sa kanya at muling nilaro ang popcorn sa labi ko at muli na namang pinahirapan ang sarili kong sagutin ang sarili ko ding mga katanungan. Muli akong napabuntong hininga at tinapunan ng tingin si Jinny.

"I didn't got a chance to interview him." parang batang pagsusumbong ko sa kanya. Mula sa TV ay lumipat ang tingin niya sakin.

"What? Why?" nagtatakang tanong niya sakin at umayos ng upo paharap sakin.

"He's weird." tumabingi ang ulo niya dahil sa sagot ko.

"And so am I." dugtong ko pa at isinandal ang likod ko sa sofa.

"Ha? Paki-explain nga ng maayos, girl. Di ko gets." wala sa sariling napahawak ako sa dibdib kong hanggang ngayon ay tumitibok pa rin ng sobrang bilis na para bang may gusto akong makitang tao na hindi ko naman alam kung sino. It feels like I'm missing someone I can't point out who. And it feels like I'm dying to see that someone.

"His eyes." panimula ko.

"Oh anong meron sa mga mata niya?" interesadong tanong niya na may ngisi sa mga labi niya.

"There's pain in his eyes when he saw me, Jinny. And it's making me feel his pain too. Weird isn't it?" napaisip naman siya sandali bago tumango.

"Yeah. Weird nga."

"At eto pa. He even hug me!" kaagad na nanlaki ang mga mata niya sa sinabi ko pagkatapos ay tumili ng sobrang lakas dahilan na mapatakip ako ng tenga ko.

"Ahhhhhhh! Totoo?! Sureness?! As in?!" parang tangang sigaw niya at hindi pa nakuntento. Itinapon pa talaga sakin ang unan na yakap-yakap niya kanina. Mabuti na lang at kaagad kong nasalo.

"Oh, tapos? Ano? Ano? Anong nangyari?"

"I push him." kaagad na nalaglag ang balikat niya sa sinabi ko. Na para bang bang nadisappoint siya sa ginawa ko.

"He's making me feel uncomfortable. And my heart, it just won't stop on beating so fast. Even until now! Don't you know that?" paliwanag ko sa kanya na ikinaismid niya.

"You're hopeless, Mari." naiiling na sabi niya at bumalik sa pwesto niya kanina. Napahugot na lamang ako ng malalim na buntong hininga at niyakap ang unan na itinapon niya sakin kanina.

"And he's name. Whenever I tried to speak it out, some name just popped inside my head." mahinang sabi ko.

"What's his name ba?" tanong niya sakin kaya napatingin ako sa kanya nang nakanguso. Diretso ang mga mata niya sa screen ng TV at lumalamon na naman siya ng popcorn.

"She." nakanguso kong sagot sa kanya.

"Sherson Lacsamana." nagulat ako nang bigla na lamang siyang nabulunan ng kinakain niya. Mabilis ang galaw niyang inabot ang baso ng juice niya sa mesa at nilagok yun. Habol-hininga niya akong nilingon nang bumaba na siguro ang popcorn na bumara sa lalamunan niya.