Yesterday's Dream [Completed]

DREAM#25

"Forgiveness and acceptance are the key to heal a broken heart and to continue to move forward." - Author

_THIRD PERSON_

"I think she's mad at me." mahinang usal niya habang malayo ang tingin. Muli siyang napapikit ng mariin ng muling maramdaman ang pagsikip ng dibdib niya. It's making him hard to breathe. Especially when he remembers Mari's face and her tears. Hindi niya mapigilang guluhin ang buhok niya sa sobrang frustration. Its his fault! Kasalanan niya kung bakit ito umiiyak. 

Hindi na niya alam kung ano ang gagawin niya. Lalo na't mukhang naaalala na siya nito.

'What if she'll push me away? Kakayanin ko ba? Hindi ko na yata kakayanin.'

She once disappeared in his life and now she came back again. He don't want her to disappear again. Baka mas lalo siyang mabaliw sa kakaisip sa dalaga. Lalo na ngayong napagtanto na niya kung sino ba talaga ito sa buhay niya.

"Tutunganga ka na lang ba diyan?" napatigil siya sa pag-iisip nang marinig ang boses ni Eiko. Makikita ang disgusto sa mukha nito habang nakatingin sa kanya. Siguro ay dahil hindi sila natuloy ng pagjejetski kanina at dinagdagan pa niya dahil sa nagkulong sa cottage nito si Mari simula pa kanina.

Marahas siyang napabuntong hininga at isinandal ang sarili sa sandalan ng sofa. Tumingala siya sa kisame pero lumilipad na naman ang isip niya.

"Come on, Sherson. Get up! Go to her and talk to her." saad nito sa kanya na sinabayan pa ng pagsipa sa paa niya. Masakit yun lalo na't nakasuot ito ng heels pero binalewala niya yun. 

"What if she push me away?" nag-aalangang tanong niya kay Eiko. Natatakot siya. Natatakot siya sa sasabihin ni Mari sa kanya. Natatakot siyang kamuhian siya nito. 

"Sherson, ano ba! Act like a man, will you! If Mari will push you away then chase her. Do something to win her back. After all, she loves you." his heart react abnormally upon hearing Eiko's last words.

She loves me.

Pero kaagad ding napalitan ng pait ang damdaming yun ng sumagi sa isip niya kung ilang taon na ang nakalipas. He can't be sure if until now, she's still in love with him. 

"You love her, don't you?" tanong nito sa kanya kapagkuwan na kaagad niyang sinagot ng walang pag-alinlangan.

"Yes. I love her. I love her so much."

"Are you sure that it's love?" kaagad na napabaling ang tingin niya sa taong kakarating lang. 

"What do you mean, Babe?" it was Eiko who asked Yuhan. Yuhan just look at him seriously.

"How can you be sure that it's not guilt?" parang may kung anong sumuntok sa dibdib niya dahil sa sinabi ni Yuhan. Naiyukom niya ang mga kamao niya at pinakiramdaman ang sarili. 

Is this really love or just my guilt? 

"Maybe this is only a guilt. My guilt of hurting the girl who happens to be the girl that I love. Kung hindi dahil sakin, hindi mangyayari sa kanya yun. Hindi mawawala ang ibang alaala niya. Everything is my fault and I guess, karma ko to." ang sakit. Ang sakit-sakit. 

"Sherson..." 

"I want to make it up to her. And also want her to stay with me, just like those times.  I want to hold her hand, hug her tell her not to leave me. Pero parang ang selfish ko naman kung sasabihin ko yun sa kanya."

"Then be selfish! Being selfish is not a crime if you just try. Malay mo naman diba." hindi niya maiwasang mapangiti dahil sa sinabi ni Eiko. 

Is it really okay? 

"Kuya..." sabay silang napalingon kay Sean na kakapasok lang. Mababakas ang pag-alala sa mga mata nito dahilan na mabahala siya at mapaayos ng upo.

"Si ate Mari--" kaagad siyang napatayo nang marining ang pangalan ni Mari. Binundol ng kaba ang dibdib niya habang hinihintay ang susunod na sasabihin ng nakababatang kapatid niya.

"Nasa labas po siya at umiiy---" hindi na niya pinatapos pa ang sasabihin ng kanyang kapatid at mabilis na lumabas sa cottage na tinutulayan niya. Parang tumigil ang paghinga niya ng makita ang dalagang nakatayo  ngayon  sa mismong harapan niya. 

She's crying so hard and its making her heart ache.

"M-Mari--" napatigil siya sa pagtawag ng pangalan nito ng bigla na lamang siya nitong niyakap ng mahigpit. Nagulat siya nung una at hindi niya magawang gumalaw pero kalaunan ay niyakap na rin niya ito ng mahigpit. 

"M-Mari, what's wrong? Why are you crying?" nag-aalalang tanong niya dito pero imbes na sagutin siya nito ay mas lalo lamang humigpit ang pagkakayakap nito sa kanya kaya mas lalo siyang nag-alala. He never saw her breakdown like this. Kahit pa noong parati silan magkakasama noong nag-aaral pa sila ay ni minsan ay hindi niya ito nakitang umiyak. It is the first time and it feels like hell. Seeing her crying right now is torturing him. Parang paulit-ulit na sinasaksak ang puso niya.

"I-I'm sorry." mahina at basag na boses nitong saad na mas lalong ikinasikip ng dibdib niya. 

Why is she saying sorry to him? it was suppose to be the other way around!

"No, I should be the one who should be sorry." pero matigas na iling ang isinagot nito sa kanya habang nakasubsob pa rin ang mukha sa dibdib niya. He can feel his shirt getting wet by her tears but he doesn't mind.

"No! Kasalanan ko! Ako yung nagmaneho! A-ako y-yung dahilan kung bakit tayo naaksidente." parang binuhusan siya ng malamig na tubig dahil sa sinabi nito. 

"N-naaalala mo na?" dahan-dahan itong kumalas sa pagkakayakap sa kaniya at sinalubong ang mga tingin niya dahilan na mas lalo siyang manlamig. 

"I'm sorry kung dahil sakin ay nakulong ka noon. A-ako dapat yun. Ako ang nagmaneho ng sasakyan mo kahit nawala naman akong lesensya. Nang dahil sa'kin m-may namatay---"

"No! Don't say that! Hindi mo kasalanan ang lahat. I was the one who insist it. Ako naman talaga ang may kasalanan ng lahat. So, don't blame yourself because it's not your fault. Please, don't." pakiusap niya dito at ginagap ang basa na nitong mukha dahil sa pag-iyak. He dried it using his fingers while still looking straight to her eyes. 

He can read the pain that is written in her eyes and it's killing him. He don't want to see those pain in her eyes and he'll do anything to erase it. He slowly kiss her forehead with so much tenderness and hug her.

"I love you, Mari and I don't want to see you like this. I'll make sure to make those pain go away and I won't let you get hurt again.  Just give me a chance."

"She..." mas lalong humigpit ang yakap niya dito at hindi niya mapigilang mapangiti ng muling marinig ang tawag nito sa kanya. 

[A/N: Hindi ko maabot-abot yung Epilogue ng storyang ito. Ano ba yan. 😂😂]