Yesterday's Dream [Completed]

FINALE

_MARI PADERNAL_

When Sherson said that we'll be going home, hindi ko maiwasang kabahan. Hindi kay Papa kundi kay Kuya Cebi. Alam ko naman kasing naiintindihan ako ni Papa dahil sigurado akong hindi ako papayagan ni Kuya Loki'ng lumabas ng walang permiso ni Papa dahil si Papa lang naman at si Mama ang pinakikinggan ni Kuya Loki. 

Gamit namin ang kotse ni Charm na hindi sana papayag na umangkas sa motor ni Jinny dahil sa mabilis daw itong magpatakbo na kung tutuusin ay mas malala pa siya dito. Pero sa huli ay omoo naman siya. 

"C-can I ask you something? I-if you don't mind?" mambabasag ni Sherson sa katahimikan. Pasimple siyang tumingin sa rearmirror para salubungin ang mga tingin ko bago muling ibinalik ang tingin sa daan. 

"I won't mind." sagot ko sa kanya at hinintay ang itatanong niya. Mga ilang segundo siyang natahimik na para bang nag-aalangan kung magsasalita ba siya o hindi pero sa huli ay mukhang nahanap na rin niya ang boses niya.

"W-why don't you want to sit beside me, Mari?" ako naman ang panandaliang natigilan dahil sa tinanong niya. Sa lahat ng tanong, ang tanong niya ngayon ang pinaka-ayokong sagutin. Dahil alam kong muli lang niyang sisisihin ang sarili niya kapag narinig niya ang sagot ko.

Pasimple akong umiwas ng tingin at nilibang ang sarili sa mga tanawin sa labas ng kotse.

"You always used to love sitting in the passenger seat next to me."saad pa niya dahilan na mapakagat ako ng ibabang labi ko.

"i always love sitting next to you, She. Pero iba na kasi ngayon." mahinang sagot ko sa kanya at napalunok. Lalo na ng makita ko ang paghigpit ng pagkakahawak niya sa manibela nang sulyapan ko siya.

"W-was it because of the a-a-accident?" 

"Stop blaming yourself, She. Please, its all in the past now." saad ko sa kanya. Pero mukhang hindi din yun nakatulong dahil sa mas lalo lamang humigpit ang pagkakahawak niya sa manibela.

Ang ayaw ko sa lahat ay ang makita siyang nasasaktan katulad lamang ngayon. Nasasaktan na naman siya at sinisisi ang sarili dahil sakin at ayaw ko nun. 

"Let's just forget about the---"

"I can't!  fvcking can't! Because no matter how I tried to forget about it, paulit-ulit lamang bumabalik sa isipan ko ang mga pagkakamaling nagawa ko. If only I didn't did that, maybe we are not in this situation. Sana ay hindi ka napahamak. Sana ay hindi nawala ang iba mong alaala at sana hindi ka nagkaroon ng trauma. It's all my fvcking fault!" muling sisi niya sa sarili niya. Kaagad akong nakaramdam ng pamimigat sa dibdib ko.

"If you can't forget about it then don't. Hindi na kita pipilitin pa." sabi ko sa kanya at inalis ang seat belt ko. Kaagad naman siyang nataranta dahil sa ginawa ko kaya mabilis niyang itinabi ang sasakyan namin.

"Fvck, Mari! What the hell are you doing?!" galit na bulalas niya sakin pero mas nangingibabaw pa rin sa boses niya ang takot at pag-aalala dahil sa ginawa. 

"H-hey!" hindi ko siya pinakinggan at pinilit ang sarili kong magkasya sa gitna ng passenger seat at driver's seat para makalipat sa tabi niya bago siya hinarap. Nanlalaki ang mga mata niyang nakatingin sakin na para bang hindi makapaniwala sa ginawa ko. 

Inabot ko ang pisngi niya at hinaplos yun at ngumiti sa kanya. 

"If you can't forget about what happened then just always remember that even if e can't change what had happened in the past, I will still be here beside you. I won't leave you, I promise you that." 

"B-but.." hindi ko na siya pinatapos pa ang sasabihin niya at inilapit ang mukha ko sa kanya para idikit ang noo ko sa noo niya. Sinalubong ko ang mga mata niyang puno ng takot at pagmamahal para sakin.