BİR GENÇ KIZIN SIRLARI

8.BÖLÜM--- Güneş taşı

-JACKSON-

  3 gündür okula gitmiyorum. Annemler okula maazeret olarak saçma sapan bahaneler uyduruyor, ki onlarda hemen inanıyorlar. Asıl sorun ; peşimizde olan 'Vampirler'.

≡≡≡≡≡

  O gün okula gitmek için hazırlanıyordum. O sırada aşşağı kapıya çok sert bir şekilde vurulduğunu duydum. Sessizce odamdan çıktım. Beni fark etmemeleri için gözükmemeye çalıştım. Ve dikkatli baktığımda gördüğüm şey!!! İnanmıyorum. Kapı sertçe yumruklanmamıştı! O ses.Kapının kırılma sesiydi !! İçeri biri kız ikisi erkek 3 kişi girmişlerdi ZORLA. Annem ve babamı tehdit eder gibi konuşuyordu kız olan. Diğerleri onun korumasıymış gibi arkada duruyorlardı. Baya iriydiler. Ama hala kapıyı nasıl kırdıklarını anlamamıştım. İkisi de siyah smokin giymiş ve siyah güneş gözlüğü takmışlardı. İşaret parmağını sallayarak emirler yağdıran kızda uzun boylu, zayıf, siyah kıvırcık saçlı, o da diğerleri gibi tamamen siyah giyinmiş, yeşil gözlü biriydi.

  Neredeyse 17 yaşındaydım ve aileme zarar vereceklerini düşünmeme rağmen aşşağı inmeye cesaret edemiyrodum. Lanet olsun korkuyor muydum yoksa.Hayır tabiki de ben Jackson ‘ım . Okulun basketbol kaptanıyım. Kendime özgüvenim her zaman tam ve öyle olmak zorunda.

  Ama yapamadım. Duvar kenarına sinmiş korkak bir fare gibi olanları izliyordum. Ki zaten hiçbirşey duyamıyordum da. Çok geçmeden kadın sustu. Adamları ondan önce çıktı. O anda çok ani bir hareketle başını çevirdi. Yok artık bana mı bakıyordu?? Olamaz.Gerçekten bana bakıyordu.

  O sırada pis bir şekilde güldü ve nasıl yaptığını anlamadığım bir şekilde neredeyse 20 basamak olan merdiveni 2 saniyede resmen uçarak çıktı. İster istemez geri geri yürüyordum ve duvara çarptım. Annem aşşağıdan '' Hayır !! Ona dokunma!! '' diye bağırıyordu. Elini omzuma koydu iğrenç bir bakış attı ve.. Evet evet. Ağzını kocaman açarak, kocaman dişleri gösterdi, sonrada resmen kükredi!! En son beni merdivenlere doğru ittiğini hatırlıyorum. Uyandığımda salon koltuğundaydım ve görüşüm bulanıktı. Çok geçmeden görüntüler netleşmeye başladı ve hatırlamaya başlıyordum.  Simsiyah giyinmiş kadın - ya da canavar- beni merdivenden yuvarlamıştı. Düşerken kafamı fena çarpmış olmalıyım ki hala zonkladığını hissediyorum.

  ''Kimdi onlar? Ne istiyorlar? ''  dedim. Sesim korkak bir fareye göre fazla cesur çıkmıştı.

 Babam ve annem hemen yanıma geldiler. " İyi misin ? " demişti annem ağlamıştı ve elimi tutuyordu. Dur biraz kolum sargıda mıydı?! Yok artık bu kız o kadar güçlü müydü? Zayıf birşey gibi gözüküyordu oysa. "S..Sanırım.." dedim kolumu gördükten sonra kısa bir tereddüt yaşayarak. " Kolum kırıldı ve biz hastanede değilizz? " dedim sertçe. Birbirlerine baktılar ve " Merak etme kırık değil bi iki güne iyileşir. Evden çıkamazdık. Onlar buradalar. Eve bir doktor çağırmak zorunda kaldık. Neyse ki durumun ağır değildi."

  Kimler? Kimler burda ? Evden çıkmamızı mı yasaklıyorlar? Hadi canım kim ki onlar? Gerçekten sinirlenmiştim.. Ve yattığım yerden doğruldum.

" Birisi bana ne olduğunu anlatacak mı? Kapımızı kıran devasa iki adam ve size tehditler yağdırdıktan sonra beni merdivelerden yuvarlayan kız da kim? Nerden tanıyorlar bizi?"

Üst üste soru sormak , hatta normalde de soru sormak hiç huyum değildir. İkisi de beni sinir eder gibi hiçbir şey söylemediler. " Kim neden bizim evden çıkmamıza izin vermiyo be!? " Gerçekten gürlemiştim. İşte böyle Jackson.Aferim böyle devam.

 " Büyükanne ve büyükbabanın kazada öldüğü günü hatırlıyor musun? " dedi babam.

" Evet.." dedim biraz buruk bi sesle. O gün gerçekten ağlamıştım ve çok zor zamanlardı benim için.