No More Chances

Chapter 22: Fear of Leaving

Allyshia's P.O.V

Hindi ko alam kung bakit siya nagagalit? May mali ba akong nagawa? Hans is just comforting me.

Ganito kasi 'yong nangyari.

FLASHBACK

"April, pwede bang iwan mo muna ako. Gusto ko lang mapag isa." Kumalas ako sa pagkakayakap naming dalawa at tiningnana siya habang siya rin ay nakatingin sa akin

Ngumiti ito sa akin at tsaka niyakap akong muli." Sige, alam kong naguguluhan ka pa rin ngayon." At umalis na nga siya.

I was sitting in the sand nang may umupo sa tabi ko.

"It's been 3 years nang huki kitang makita. Kamusta ka na?" Tanong ng lalaki sa akin kaya nilingon ko siya at ang bumungad sa akin ay ang ngiting ako lang ang nagpalabas sa labi niya.

Na aalala ko pa nung una ko siyang nakilala hindi ko alam pero hulog na hulog ako noon. Oo, inaamin ko madali lang ako mafall.

I was like a stalker noon na kung saan siya pupunta ay doon din ako hanggang sa hindi ko na nga kaya ang pasunod sunod lang kaya tinry kong magpapansin. Lagi ko siyang kinaka usap pero 'yong ekspresyon ng mukha niya is still the same. Nakabusangot kagaya ni Oastin.

Hanggang sa dumating 'yong time na hindi na niya kayq ang pangungulit ko kaya muntik niya na akong masaktan mula noon iniiwasan ko na siya kasi alam kong hindi niya talaga ako maguhustuhan but, I was wrong, noong time na iniiwasan ko siya ay siya na ang lumalapit sa akin.

Pero hindi ko makakalimutan ang unang tawa niya dahil sa katangahab ko no'n. Nag- try akong sumipa ng bola pero dahil sa tanga nga ako hindi ko na sipa at ako 'yong nadala ng bola. Masakit ang pang-upo ko no'n pero hindi ko ramdam dahil sa tawa niya.

Naging kami sa paglipas ng araw, but that happiness disappeared when I saw her kissing a girl. Iyak ako ng iyak no'n at doon ko nakita si Oastin sa may puno ng school namin.

Pagkatapos no'n nakipaghiwalay ako kay Hans at na inlove nga ako kay Oastin. Ewan kung bakit ganoon kadali akong nahulog sa kanya pero ang alam ko siya na ang makakasama ko sa pagtanda.

"Hey! Ally! You're spacing out?" At winave pa niya ang kamay niya sa harap ng mukha ko.

"Ah.. Oo.. Ano! Ok lang naman." Ngumiti rin ako sakanya.

"I just want to say sorry." Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. "For the past 4 years na sinaktan kita. I want to explain kahit alam kong huli na talaga." Tiningnan niya ako kaya tiningnan ko nalang siya at tumango ako para sabihin na 'sige mag explain ka.' "I was threatened by your father na layuan kita because they want you to suffer. If I win't do what they want they will surely pull out their shares at alam mong sila ang may pinakamalaking share sa company. Then, your sister helped me to plan all."