SEVDİM SENİ BİR KERE || NEFTAH

2.BÖLÜM

                            Düzenlendi.

Tahir Nefesi odasına çıkardı ve yatağa attı. Nefes korkuyordu çünkü Tahir çok sinirli bakıyordu ona.

Sinirli bir şekilde;

"Hayde git şu üstündekileri çıkar pijamalarını giy. Ha bu arada sana bişey yapmam merak etme. "

Nefese öyle bir bakıyordu ki korkudan ne yapacağını bilmiyordu ve hemen banyoya gidip üzerindekileri çıkardı ve pijamalarını giydi.

Odaya girdiğinde Tahir yatakta uzanıyordu ve ona köşedeki küçük koltuğu bırakmıştı.

"Sen orda yatacaksın."

N:Ama...

"Ben seni niye başıma bela ettiysem ne güzel kendi halimdeydim. HAYDE GİT ŞURAYA."

Nefes bu söze yıkılmıştı çünkü evlendiği adam onu hiç sevmiyordu ve onu bir dert olarak görüyordu.

Nefes uyuyamıyordu çünkü koltuk tek kişilik bir koltuktu bu yüzden de sığamamıştı ama zor da olsa saat 2-3 gibi uyumuştu.

Ertesi gün öğleden sonra kontrole gitmesi gerekiyordu çünkü kontrol günü düğün gününe denk geldiği için gidememişti.

            ((Sabah olur))

Nefes saat 8 gibi uyanmıştı çünkü koltukta boynu tutulmuştu ve bundan rahatsız olup aşağı inmişti. Karşısında bir kız vardır
Ve ona doğru yaklaşıyordu. Nefes istemsizce gerilmişti.

Nefesten;

Kız üzerime üzerime geliyordu ve tam bir adım daha atıyordu ki...  dahasını hatırlamıyordum. Kalktığımda hastanedeydim. Neden burda olduğuma dair hiç bir fikrim yoktu ve o sırada içeri doktor girdi.

"Merhaba Nefes hanım uyandınız mı?"

"Evet de, ben neden burdayım?"

"Bayılmışsınız ve buraya getirmişler sizi."

"Peki neden bayılmışım?"

"Hastalığınızdan dolayı."

Nefes birden panikler ve
"Doktor bey sakın dışarıdakilere hastalığımdan dolayı olduğunu söylemeyin. Bilmelerini istemiyorum. Korkup bayılmış diyin birşey diyin ama hastalığımdan olduğunu söylemeyin lütfen."

"Peki söylemem ama söylersek sizin için daha iyi olur."

"Teşekkürler ama ben tek başıma mücadele etmek istiyorum."

Doktor odadan çıktı. Asiye Mustafa ve Tahir hemen doktorun yanına geldi.

"Nefes nasıl doktor? İyi mi? Nesi varmış?"

"Asiye bi sus da doktor konuşsun söyle doktor."

"Birşeyi yok halsizlikten bayılmış iyi günler." diyip gitti.

Asiyenin aklına direk ilk geceleri olduğu geldi Tahire bakarak,
"Yoksa siz gece... bak kız halsiz düşmüş senin yüzünden."

"Sallamayın ben kıza elimi bile sürmedim. "

"Neyse ne Asiye'm hayde geçin içeri."

"Yok olmaz önce Tahir girsun onun karısıdır.

"Doğru dedin Asiye'm Tahir koçum haydi sen gir gör karını sonra biz gireriz."

Tahir mecburen girmişti.

"Tahir sen mi geldin?"

"Evet ben geldim ama birşey deyip çıkacağım. "

"Noldu?"

"Ö..özür dilerim." Nefes şaşırmıştı.

"Neden?"

"Benim yüzümden burdasın."

"Ne alakası var?"

"Ben seni koltukta yatırmasaydım burda olmayacaktın halsiz de düşmeyecektin."

"Zor olmuyor mu?"

"Ne zor olmuyor mu?"

"Benimle ilgileniyormuş gibi davranmak..."

Tahir de çıktı sonrasında da Asiye ve Mustafa geldi.

"Nefeeees kuzum."
"Asiye abla."

Sarılırlar.

"Nasılsın, iyi misin biraz daha?"

"İyiyim Asiye abla."

"Bacım çok geçmiş olsun."

"Sağol Mustafa abi."

Doktor girdi Asiye ve Mustafa odadan çıktı

"Nefes hanım sizin hastalığınız 1. Derecedeyken 2. Dereceye çıkmış sizin her 3 ayda bir İstanbul'a gitmeniz gerkiyor 4 gün üst üste kemoterapiye girmeniz gerekiyor."

"Nee nasıl yani ama ben çok dikkat etmiştim kendime doktorum ne dediyse uygulamıştım."

"Malesef, bünyeniz bazı şeyleri kaldıramamış."
"Nasıl yani?"
"Yani şu sıralar çok üzülmüşsünüz ve bir sorum olacaktı; artık saçlarınız dökülüyor mu?"

"Bu sıralar doktorumun  verdiği ilaçları kullanınca azaldı."

"Merak etmeyin en geç 1 yıla kadar hastalığınız düzelecektir ve şu sıralar kendinize dikkat edin bütün duyguları ard arda yaşamayın lütfen bu arada akşam çıkabilirsiniz."

"Tamam doktor bey sağolun."

Doktor çıktıktan sonra Nefes ağlamaya başlar çünkü artık onun dayanacak gücü kalmamıştır...