The Last Beat of my Heart

LMBH: CHAPTER TWO

"Hey? Avey its your turn. Lets go". sabi sakin ni Mom . Nandito kami sa ospital para sa Lingguhang check up ko. Mula ng magising ako at makalabas ng ospital ay hindi na tumigil ang pag punta namin sa ospital para i-pa-check up ako. Hindi kasi makampante sila Mom hanggat hindi nila nasisigurong hindi na mauulit ang atake ko. Mabuti nalang daw at sinilip nila ako para mag sorry at goodnight saakin kaya na agapan nila na maisugod ako sa ospital. Its been a month at hanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala na makakabalik ako. Bukod doon palagi kong iniisip yung dream catcher ko na hindi ko matandaan ang pangalan. Naalala kong sabi nya na mag kikita pa ulit kami. See you soon Avery. Palagi kong naririnig na sinasabi nya iyon. Pero hanggang nagyon hindi pa sya nag papakita hindi ko alam kung bakit. Tuwina ay iniintay ko ang pag lubog nag araw tulad ng nakagawian ko. Ngunit iba ang pag kasabik ko sa pagdating ng gabi, Masaya akong natutulog kung minsan ay bumubulong ng hiling bago pumikit ngunit sa muling pag dilat ng aking mata ay Isang bagong umaga na ang nakikita ko.

"Avey? Are you okay? Do you feel anything?". I was taken back from my reverie when Mom asked me that. I can see worried in her eyes.

"Huh?". Wala sa sariling tumingin ako sa mga taong nasa paligid ko. I saw Mom,beside me and Doc. Asuncion infront of me beside him was a nurse smiling. There's something in her smile that makes me feel uncomfortable.

"Tinatanong ka ni Doc kung nakakaramdam ka ba ng pag sakit ng dibdib". Sabi ni Mom. "Sigurado kang ayos ka lang? You look distant". Dagdag pa nya.

"I-Im fine. I didn't feel anything, I just wanna go home ang rest". Mahina at nakayuko kong sabi. Hindi ko maintindihan kung anong nangyayari saakin. Palagi nalang akong ganito. Sabi ng Doctor baka daw ipekto ng atake ko. Saglit daw kasi akong na Coma after nila akong ma revive. Nung magising nga ako nagulat pako na apat na araw na akong tulog. At sobra silang nag papasalamat at nagising na ako.

"Baby? Are okay?". Napabaling ako kay Mom na ngayon ay nag mamaneho. Tahimik lang ako at hindi umimik. "Kanina ko pa kasi napupuna na parang wala ka sa sarili. Uhm.. Are you sure you don't feel anything, baka ayaw mo lang sabihin". Maya maya ay sabi pa nya.

"Im fine". Mahinang sabi ko. Wala akong ganang mag salita parang pagod na pagod ako at gusto kong matulog kahit na iyon lang naman ang ginagawa ko araw araw sa loob ng isang buwan.

"Nak, Its okay to tell me whats in your mind. What are you thinking and What do you feel. It might be too late for this but I want you to share me your thoughts and we can have a girls talk. Like mother and daughter bonding. We can go shopping and--".

"Mom". Mahinang tawag ko sa kanya na ikina tigil nya.

"Y-yes?". sagot nya

Huminga ako ng malalim. "Im fine , I just wanna go home and sleep". Walang buhay kong sabi.

"Pero you've been sleeping a lot, Baka ma over sleep ka . That's not healthy". May bahid na inis nyang sabi.

I took a deep breath. Another not healthy habbit for me. Hindi nalang ako umimik hanggang sa makauwi kami. Nakatingin lang ako sa langit na unti unting nagiging ginto hudyat na malapit nang matapos ang araw na ito. Will I see you tonight. Ang munting tanong saaking isipan.

"Avey". Tawag sakin ni Mom nang akma akong aakyat sa hagdan. "Help me prepare our dinner". Utos nya saakin saka dumeretso sa kusina.

Matamlay akong nag lakad papuntang kusina. Nadatnana ko syang ihihahanda ang mga gagamitin sa pag luluto. "Wash your hand and peel this potatos". Utos nya. DUmeretso ako sa lababo para mag hugas ng kamay at hugasan ana rin ang patatas. "Anak?". Maya maya ay tawag nya saakin.

"What do you think about going for a vacation?". Sabi nya pero nanatili akong tahinik at itinuon ang buong atensyon sa patatas na para bang may interesante doon. "Your Dad and I agreed that we all need a vacation.. So what you think?". Dagdag pa nya.