"COME ON! AVEY! Minsan lang naman 'to eh! Sumama kana sakin, Promise mag eenjoy ka". Ungot sakin ni Tammy ang aga-aga nandito nanaman sya at kinukulit ako na sumama sa kanya sa Camping daw nila sa Tagaytay. Walang buhay akong tumingin sa kanya . And just like that she authomatic smiles at me and wiggle her eyebrows.
"No". Sagot ko na ikibagsak ng balikat nya. Naupo sya sa kama ko at malungkot na tumingin sakin. After nung pag uusap namin ng masinsinan ilang araw ng nakakalipas pilit akong kinukulit nito na sumama para daw mag ka thrill naman daw yung buhay ko. At para daw maka bawi na ito sa mga "Nagawa ko daw " para sa kanya.
"Please Avey". Nag mamakaawang tumitig ito sa kanya. Umaasang mag babago ang isip nya.
Bumuntong hinga muna sya at tinigil ang pag aayos ng mga gamit nya para tabihan ito.
"Tams, You know Camping--".
"--Its Hiking!". Pag tatama nito.
"Alright Hiking is not my thing okay? And you know why". Paalala ko sa kanya.
"I'll talk to your doctor for oppinion". Pangungumbinsi pa niya.
"Tams--".
"Oh.. Don't use me that kind of tone Avery! You have to live you life . Akala ko ba nagkaintindihan na tayo na hahayaan mo akong tulungan kang maging masaya". Pangangaral nya sakin.
"Pwede naman tayong mag saya ng hindi umaakyat ng bundok". Pangangatwiran kopa.
Pinameywangan nya ako. "Aba! Avery! Anong klaseng pag sasaya yan? Aber?". taas kilay nyang sabi.
"Like Clu--".
"That's not healthy for you!''.
"Why? You think Hiking is healthy for me? Paano kung habang umaakyat ako atakihin ako? O? ANo naisip mo ba yun?". Nameywang din ako.
akala komatatahimik na sya pero ang loka hindi talaga titigil.
"Don't worry napag handaan ko na yan. I have a Friend HE's a doctor , and He's coming with us". Ngingiti niti nyanga sabi.
Nalaglag balikat ko hindi talaga ako makakatakas sa pangungulit nya. I heard her wispher "YES" Pero ng tignan ko nakangiti lang sya sakin.
"Fine". i said in resignation. As if naman matitiis ko sya.
"Yieee!! thanks Avey!". Tuwang tuwa ang Bruha at niyakap pa ko. "Promise You won't Regret this!". paninigurado pa nya.
"Sana...". Matamlay kong sabi.
"AYOKO NA! Hindi ko na kaya!". Reklamo ko habang hawak ang tapat ng puso ko na malakas ang pintig. Hindi naman sa naninikip pero pakiramdam ko lalabas na ito mula sa dibdib ko dahil sa lakas ng pintig nito.
"Bakit? Okay ka lang?". Nag aalalang tanong ni Tammy sakin.
"Nag pa-palpitate yung puso ko". Mahinang sabi ko. Agad naman nyang tinawag ang doctor na kasama namin para matignan ako.
"Okay naman sya. Nabigla lang sya binigyan ko na sya ng pampakalma". Paliwanag ng duktor na tumingin sakin. Tumingin ito sakin . Gwapo sya pero not ny type. Ngumiti sya at nakita ang dimple nya sa magkabilang pisngi. "You should take some rest. Sana kasi nag warm up ka muna. bago umakyat. Kakayanin mo naman pero dapat dahan dahanin mo lang". Yun lang at tumayo na sya at inayos ang mga ginamit nya. Agad naman lumapit si Tammy sakin at niyakap ako.
YOU ARE READING
The Last Beat of my Heart
RomantizmTHE LAST BEAT OF MY HEART Anong gagawin mo kung isang araw sinabi sa iyo na, Malapit na ang oras mo? Na maaring ano mang araw ay bigla nalang tumigil ang tibok ng Puso na mag huhudyat ng katapusan mo. Paano mo gugugulin ang mga nalalabi mong araw, o...