Still alive//the100

H 5.

Er zijn weer een paar dagen voorbij gegaan. En er is veel gebeurd. Jasper is gelukkig weer helemaal beter en loopt weer rond. Maar nu is Finn gewond. Hij werd neergestoken door de grounder die Octavia gevangen had. Ze zegt dat hij haar leven gered heeft. En ik geloof dat. Maar de andere niet. Bellamy heeft de grounder gevangen genomen en heeft hem vastgezet in de bovenste dek van het schip. Ze hebben hem gemarteld. Ik en Octavia zijn het er allebei niet mee eens. Maar zoals gewoonlijk luistert er niemand naar ons. We hebben ook contact gekregen met de Ark. Daar heeft Raven voor gezorgd. Clarke praat nu nog met haar moeder voor hulp hoe ze de mes uit Finn moet halen. Ik klim naar beneden om te kijken hoe het gaat. Het mes is er al uit. Nu moet ze nog de wond verschonen. "Heb je hulp nodig?". "Hou hem plat ik moet de wond dicht branden". Ik en Raven houden Finn vast. "Sky? Ben jij dat?". Ik kijk Clarke vragend aan maar die kijkt geïrriteerd. "Ja?". "Omg je leeft nog. Wat ben ik blij". 

We zijn eindelijk klaar met de wond en hebben Finn het tegengif gegeven. Nu moet hij er weer snel boven op komen. Hij ligt nu bewusteloos op de tafel terwijl Raven wat water haalt. "Clarke, Sky kan ik jullie spreken?". "Ik heb wat belangrijks te doen" zegt Clarke. Ze is boos op Abby omdat ze gelogen heeft over haar vader. Het is Abby haar schuld dat hij dood is. En niet Wells. "Ik moet jullie iets vertellen. Wat ik al veel eerder moest doen. Skyler zoals je weet heb je een zus. En dat is Clarke". We kijken elkaar verward aan. "Wat?". Ik stap naar achter toe. Clarke is mijn zus? "Waarom heb je nooit verteld dat ik een zusje had?". Ze wist het niet. Hoe heeft ze nog nooit iets over mij gezegd? Niet eens een ding. Ik klim snel naar boven toe. De grounder zit nog steeds vastgebonden. Octavia maakt zijn wonde schoon onder de toezicht van Bellamy. Als ze me ziet stopt ze meteen. "Wat is er?". "Clarke is mijn zus?" zeg ik meer vragend dan zeggend. Ze kijkt me met grote ogen aan. "Je weet nu tenminste wel de waarheid". Ze geeft me een knuffel. Daar heeft ze gelijk in. Al mijn hele leven wil ik weten wie mijn zus is. En nu ik het weet heb ik spijt. Ik had iedereen verwacht behalve haar. Hoe heeft Abby dat voor elkaar kunnen krijgen?

De volgende dag gaan Bellamy en Clarke opzoek naar een bunker waar spullen in kunnen liggen. Bellamy heeft mij meegevraagd, maar het lukt me nog niet om met Clarke te praten. Ik en Octavia zitten in onze tent. Dan horen we buiten opeens iemand schreeuwen. Het is Jasper. "Ben je high?". Hij heeft verrotte noten op. Octavia kijkt me met een blik aan en ik snap al meteen wat ze bedoeld. We geven iedereen wat noten en wachten een paar minuten. Als iedereen van de wereld is klimmen we snel naar boven. Lincoln hangt nog vast. Zo heet de grounder. We maken hem snel los, verschonen zijn wonden en kleden hem aan. "Sky ga met hem mee". Ik kijk haar raar aan. "Ik kom later". Ik knik maar en we geven elkaar een knuffel. Dan volg ik Lincoln naar buiten de muren. We gaan naar zijn grot toe. 

Uren zijn voorbij gegaan. We hebben nog bijna niks tegen elkaar gezegd. Ik zit op de grond een beetje rond te kijken. Maar naast alle spullen die hier liggen is er niks bijzonders te zien. Lincoln komt weer naar binnen gelopen. Hij heeft voor de derde keer een rondje gelopen om te kijken of het buiten nog veilig is. En natuurlijk zoekend naar Octavia. "Waarom heb je mij geholpen?". Ik kijk hem aan. "Je redde Octavia. Ze is mijn beste vriendin. En ze vertrouwd je". Hij knikt alleen maar. Dan horen we opeens iets buiten. "Blijf hier".  Lincoln loopt weg. Dan gilt er iemand. Dat is Lincoln 100% niet. Wacht. Dat is Octavia! Ik pak snel een zwaard van Lincoln en ren naar buiten toe. Daar staat Octavia ongedeerd en Lincoln met een lach op zijn gezicht. "Wat is er? Ik hoorde je gillen". Octavia loopt naar me toe en duwt het zwaard naar beneden toe. "Lincoln liet me verschieten. Geen idee waarom" ze kijkt pissig naar hem toe. "Ik wilde weten hoe jullie zouden reageren. Octavia jij vocht meteen terug. En Sky jij kwam hier zo snel mogelijk ookal kon het gevaarlijk voor jezelf zijn. Ik ga vechters van jullie maken". We kijken elkaar raar aan. Het zal wel. Dan lopen we allemaal weer de grot in.

Octavia komt langs me zitten. "Wat was er gebeurd bij het kamp? Waarom duurde het zo lang voordat je kwam?". Ze zucht een keer. "Raven en Finn hadden geen noten op dus ik moest ze helpen met de andere. Daarna kwamen Bell en Clarke terug. Bellamy gaf mij meteen de schuld dat Lincoln weg is. We kregen een kleine ruzie. Dus ik moest wachten totdat iedereen sliep en ben toen zo snel mogelijk gegaan" zegt ze zowat in een adem. Ik trek haar in een knuffel. We weten allebei dat we morgen weer terug moeten. Maar voor vannacht kunnen we even alles vergeten.