Still alive//the100

H 18.

Er is weer 1 week voorbij gegaan. Er is nog steeds niks gebeurd. En we hebben Clarke ook nog niet gevonden. Er worden geruchten gezegd dat ze bij de commander is. Abby en Kane gaan dus daar naar toe om een deal te maken. De Mount Weather is ook weer open. De mensen van farmnation wonen erin. Terwijl Abby er een ziekenpost van wilde maken. We stappen uit de rover en komen aan bij Mount Weather. Raven moet de elektriciteit aan zetten. "Ik had niet hier moeten zijn". Ik loop naar Bellamy toe. Ik heb hem de afgelopen dagen wat meer ruimte gegeven. Ook omdat ik dat zelf nodig had. "Dit is beter voor je been". "Mijn been is in orde. Kane straft me gewoon". Hij geeft me een kus op me voorhoofd en pakt dan de rest van de spullen. Als we naar binnen lopen verteld Raven ons een verhaal over de ruimtewandeling die ze ooit heeft gemaakt. 

De mensen van farmstation zitten aan de lange tafels. Aan de tafels waar honderden mensen van Mount Weather zijn doodgegaan. "Ik ga naar buiten" zegt Octavia. Ze denkt dus precies hetzelfde als ik. Dit moet niet kunnen. Naar alles wat hier gebeurd is kunnen we niet opeens doen alsof alles oke is. "Wacht, O". Ik loop haar achterna. We gaan op het dak van de bunker zitten en kijken wat rond. De stilte tussen ons voelt fijn aan. Iets wat we allebei nu nodig hebben. We zien Bellamy naar buiten lopen en rondkijken. Dan ziet hij ons zitten. "Ik ga maar". Ik loop de trap af naar beneden en wil naar binnen lopen maar Bellamy houdt me tegen. "Gaat alles goed?". "Prima". Ik trek me los en loop weg. Ik kan alleen nog maar aan zijn reactie denken toen hij Clarke zag. Natuurlijk was ik ook blij. Maar hij reageerde toch net iets anders. 

Er zit een grounder van de ijsnatie aan tafel. Ze heet Echo. Bellamy kent haar van Mount Weather. Toen hij in een kooi gestopt werd zat Echo naast hem. Ze komt ons nu waarschuwen voor een aanval. Bellamy loopt naar mij toe. "Wij gaan om ze te waarschuwen. Jij kan beter hier blijven. De vorige keer dachten ze ook al dat jij Wanheda was". Ik knik alleen maar en wil weer weglopen. Maar Bellamy pakt mijn arm vast. "Wat is er met je aan de hand? Waarom doe je al de hele week afstandig?". Hij neemt me mee naar een gang waar niemand is. "Ik denk dat dit zo niet meer langer gaat". "Hoe bedoel je?". Hij wilt dichterbij lopen maar ik hou mijn hand omhoog. En gelukkig staat hij meteen stil. "Ik voel me zo dom nu. Naar al die tijd heb ik het nu pas in de gaten". Hij kijkt me niet begrijpend aan. "Jij en Clarke hadden sinds het begin al een chemestrie met elkaar. En ik ben daar tussen gekomen. Toen ik jou vorige week hoorde en zag wat je deed alleen voor haar. Toen begreep ik het. Jullie zijn voor elkaar bestemd". Hij pakt mijn handen vast en kijkt me strak in mijn ogen aan. "Ik voel niks voor haar. Ik hou van jou. Dus alsjeblieft. Geef me nog een kans. Ik weet dat ik jou de laatste week ook genegeerd heb maar ik beloof dat ik alles weer beter maak". Aan het einde van de gang staan de andere al op hem te wachten. "Oke". Hij geeft me een stevige knuffel. 

Raven, Sinclair en ik zijn de lanceercodes aan het zoeken. Als we geen andere keuzen hebben dan gebruiken we ze. Het is van 12 cijfers lang. Dat kan toch niemand onthouden. "Ik zoek wel in het kantoor. Het moet vast ergens opgeschreven zijn". Ik loop weg terwijl Raven en Sinclair verder proberen. Ik zoek door alle laden en bekijk alle papieren. Als ik alles doorzocht heb pak ik de walkietalkie. "Raven, ik heb niks gevonden". Dan voel ik een pijnsteek in mijn buik en val op de grond. Een grounder heeft me neergestoken. Hoe komt hij binnen. Hij tikt een code in. Er komt een klokje tevoorschijn die 1 minuut aftelt. Ik pak snel de walkietalkie erbij. "Grounder". Is het enigste wat ik kan zeggen voordat de walkietalkie uit mijn hand word geslagen. "Wanheda?". De grounder gooit me over zijn schouder heen en rent weg. Sinclair en Raven komen ons achterna gerend. En omdat ik de grounder vertraag omdat hij me tilt krijgt Sinclair hem buiten te pakken. De grounder gooit mij op de grond en begint te vechten. Het duurt niet lang en de grounder heeft zijn mes tegen Sinclair gezet. Hij wilt net steken als hij door Raven wordt doodgeschoten. "De codes!". Ze kijken op zijn arm maar het is te laat. Mount Weather ontploft. Alle farmnation mensen die erin zaten wisten niet eens wat er gebeurde. Ik hoop voor ze dat ze geen pijn hadden. 

Raven geeft het via een walkietalkie door aan Bellamy. Terwijl Sinclair ervoor zorgt dat ik stop met bloeden. "Blijf bij me Sky. Hou je ogen open". Ademhalen wordt steeds zwaarder. Mijn zicht begint wazig te worden. Ik kijk van Sinclair naar Raven toe. Haar mond beweegt terwijl haar ogen vol met paniek staan als ze me aankijkt. Maar ik krijg er niks van binnen wat ze verteld. Ik kijk langs haar heen naar het bos. De lange bomen met mooie volle groene bladeren nemen mijn aandacht. Maar het lijkt wel ofdat ze steeds verder weg gaan. Met veel moeite beweeg ik mijn hoofd terug zodat ik in de lucht kijk. De felle zonnestralen worden steeds breder. Er verschijnen zwarte vlekjes voor mijn ogen. Iemand raakt mijn arm nog aan. Maar ik heb geen kracht meer in me om te kijken wie het is. Ze zon verblind me ogen en dan word alles zwart. 

Zal ik eindigen met een cliffhanger of willen jullie nog meer hoofdstukjes? :)