Yeri's POV
Yep. Nakakaalala na ako pero hindi totally.
Nung una akala ko nananaginip lang ako pero as time goes by...nararamdaman kong may mali.
Lahat ng napapanaginipan ko, laging nandoon siya.. Kasama ang mga kaibigan niya.
So I've conducted an investigation, hinanap ko ang school na nasa panaginip ko. .
---Flashback--
As soon as nahanap ko, pinuntahan ko to agad. Nakausap ko ang principal nito kaso bago lang daw siya sa school na ito..so meaning walang siyang kwenta charot.. Inutusan ko siyang kunin ang yearbooks nila. Isinama niya ako sa library at iniwan kasama ang librarian.
Sinubukan kong maghanap kaso wala kami---wait sila to ah.
"Do you know him?" tanong ko. Ngumiti naman yung librarian ng makita niyang tinuturo ko si Jungkook.
"Oh that boy. Di ko siya gaanong kilala pero malimit siya noon dito sa library kasi nga yung babaeng gusto niya dito laging tumatambay." sagot niya. Biglang sumakit ang ulo ko.. Ito na naman.. Bigla kong nakita ang sarili kong nakaupo sa di kalayuan at nagbabasa.. Agad naman akong nabalik sa realidad. Was.. Was that really me?
"Can you still remember that girl?" tanong ko. Ngumiti ito.
"Ofcourse, wala nga lang siya sa yearbook na yan. Lumipat sila ng school bago matapos ang school year." malungkot na saad nito. Bigla naman akong nawalan ng pagasa.
"ay! Wait! Lagi siyang nandito noon so maybe may nasa log book ang name niya." agad niyang inilabas ang logbook ng year na yun.
"How will we find her name ? Napakadami ng nakasulat dito!" walang ganang saad ko. Umiling naman ito.
"Di tayo mahihirapan miss. Magkatabi lagi ang pangalan nila. .naging malapit kasi sila bago umalis yung babae dito sa school..lagi silang magkasamang magbasa dito sa library." she explained. Natigilan naman ako.
We looked at every pages
"See! Nandit----wait miss!!" tawag nito. Mabilis akong tumakbo palabas.
What the! Why...why...is my name written on that log book?!
Napahinto ako sa pagtakbo ng mapansin kong nasa isang pamilyar na lugar ako.
Napatingin ako sa pinto ng classroom.
"Kookieeeeeeee! Bilisan mo naman.." reklamo ko. Nakasakay ako sa likod ni Jungkook. Natalo kasi siya sa chess namin kanina kaya kailangan niya akong bigyan ng piggy back ride hanggang makauwi.
"Saglit lang ! Buti sana kung magaan ka---"
"May sinasabi ka Jungkook?" nakakatakot na saad ko.
"Ha? May sinasabi ba ako? Wala naman ah! I love you Yerimie!" sagot nito.
Napabagsak ako sa sahig kasabay ng pagbagsak ng mga luha ko.
What is happening?!
Nababaliw na ba ako?
"Oh! Yeri?! Is that really you?!" agad akong tumayo at palihim na pinunasan ang mga luha ko.
"I'm sorry but who are you?" tanong ko. Nagpout naman ito.
"Ako to si Jisoo! Kaloka ka ha! Nakakatampo." pinasadahan ko siya ng tingin. Nakauniform siya ng pang guro at...
"Jisoo!! Umalis ka dyan haliparot!" inis na sigaw ko. Nakapulupot kasi siya kay Jungkook.
"Ito naman ang damot! Para niyayakap lang eh hahahha." pangiinis niya. Nagpipigil naman ng tawa si Jungkook.
"Bibitaw ka o sisipain kita hanggang ikamatay mo?"
"Ang harsh naman bebegirl. Lika nga ikaw nalang yayakapin ko. " akma siya lalapit pero mabilis siyang hinila ni Jungkook.
"No no no.. Baka maging tomboy pa girlfriend ko eh. "napahawak ako sa ulo ko
"Omg are you okay?!" inalalayan niya ko papunta sa loob ng classroom niya.. Doon na din niya nakwento ang lahat.
--end of FB--
Ilang araw na akong di makatulog dahil sa mga natuklasan ko. Bakit ganon? !bakit di din nakakalala ang iba?
"uhm.. Ms. K..kim?" naiilang na saad ni Jungkook..
Mas hinigpitan ko pa ang yakap sa kanya. I don't know what happened between us.. But I'm gonna make sure na hinding hindi na uli kami magkakahiwalay..
"Kookiee...please remember me." pagmamakaawa ko.
-----
Wendy's POV
Napasandal ako.. Finally!!
Natapos ko na lahat ng preparations para sa album nila. Pwede ko na itong iforward sa Factory na gagawa ng album. Paksyeeeet! Haggard na haggard na akooooo!
"Thanks for the hard work guys. You can now go. Don't forget our dinner tomorrow okay?" nakangiting saad ko. Nagtayuan na sila para makauwi.
Nang makalabas na sila. Napapikit ako.
"Wendy?"
"Oh Jennie? Anong ginagawa mo dito?" tanong ko. Umupo siya sa ibabaw ng lamesa ko.
"Can I share something with you?" tanong niya. Inayos ko naman ang mga gamit ko. "Yeah, ofcourse." sagot ko.
"I think.. I have to leave you guys.." natigilan naman ako.
"What are you talking about? Inaaway ka na naman ba ni Joy---"
"No. Not that." singit niya.
"Kung hindi yun? Anong dahilan mo para sabihin yun?" tanong ko. Huminga siya ng malalim.
"I can now remember.." saad nito. Nanlaki ang mga mata ko.
"Really?! So ano na? Anong nangyari sayo?" excited na tanong ko.
"I.. I am..an...Angel."
"What?!!" gulat na saad ko.
Di naman siya sumagot so I guess she's not messing around.
"Are you sure?" tumango siya.
"I remember finishing my mission here on earth ng may humuli sa akin to use for their experiment." napatakip ako ng bibig.
"How..what..Jennie.. We have to tell eonnie." nagaalalang saad ko. Umiling naman siya.
"I don't want to cause you harm. Aalis na ako dito at magtatago sa kanila. Ayaw ko kayong madamay. " malungkot na saad nito.
"Wait.. Baka yung lalaking sinasabi mo noon..."tumango siya.
"He's from that laboratory. Siya din ang humuli sa akin kasama ng mga kapatid niya. " naiiyak na kwento nito.
Napakumo ako.
"Wag kang umiyak. Kasali na kami kaya sa ayaw at sa gusto mo makikigulo kami." sagot ko. Napakunot ang noo niya.
"You don't--"
"She's right. "rinig namin sa speaker. Napatingin kami sa screen dahil bigla itong umilaw.
"Sorry for eavesdropping, pero napanood lang namin sa CCTV. Mind getting your fat butts up hear? Mahal ang long distance eh. " sabi ni Irene sa screen. Nasa likod niya yung tatlo.
Napatingin sa akin si Jennie. Nakangiti ito habang lumuluha.
"Thank you... Thank you guys!"
